Νόσος Πάρκινσον: Το σύμπτωμα που εκδηλώνεται πρώτο στους νέους

Παρόλο που είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους, ή νόσος Πάρκινσον μπορεί να εμφανιστεί και σε νέους. Κι ενώ οι περισσότεροι θεωρούν ότι το τρέμουλο είναι το κύριο σύμπτωμα, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά στην πράξη.

Η νόσος Πάρκινσον είναι η δεύτερη συχνότερη νευροεκφυλιστική ασθένεια (μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ). Προσβάλλει 7-10 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους, με τα ποσοστά της να κυμαίνονται από 1% στις ηλικίες άνω των 60 ετών έως 4% στους πληθυσμούς άνω των 80 ετών. Η μέση ηλικία έναρξης των συμπτωμάτων της είναι τα 60 χρόνια, αλλά στο 10% των περιπτώσεων τα πρώτα συμπτώματα αρχίζουν σε ηλικία 20-50 ετών. Στη χώρα μας, υπολογίζεται ότι προσβάλλει περίπου 25.000 άτομα.

Η ακριβής αιτία της δεν είναι γνωστή και πιστεύεται ότι στην ανάπτυξή της παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες (περιβαλλοντικοί και γενετικοί). Μόνο το 5% έως 10% των κρουσμάτων έχουν αληθινή γενετική συσχέτιση.

Σε αντίθεση με ότι πιστεύεται, η νόσος Πάρκινσον δεν έχει μόνο κινητικά συμπτώματα, αλλά και μη κινητικά , αφού ανάλογα με το στάδιό της μπορεί να επηρεάσει τα πάντα: από την όσφρηση, την ψυχική διάθεση (προκαλεί κατάθλιψη σε έξι στους δέκα ασθενείς), την κατάποση και τον ύπνο, έως τη λειτουργία των εντέρων (δυσκοιλιότητα – λιγότερες από τρεις κενώσεις την εβδομάδα), την εφίδρωση (υπεριδρωσία), τη σκέψη (αργή έως και άνοια), την ομιλία, την έκφραση του προσώπου και τις κινήσεις.

Παρότι, λοιπόν, όλοι ξέρουν το τρέμουλο ως κύριο σύμπτωμα του Πάρκινσον, στην πραγματικότητα το 30% των ασθενών δεν το εκδηλώνουν. Το πρώτο σύμπτωμα είναι η βραδυκινησία (αργές κινήσεις) την οποία εμφανίζουν όλοι οι ασθενείς. Στα πρώτα σημάδια συμπεριλαμβάνονται και η απώλεια της όσφρησης και τα «ζωντανά» όνειρα, κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αυτό, που συνήθως εμφανίζουν πρώτα οι νέοι ασθενείς είναι έντονος πόνος στον ώμο, για μήνες (παγωμένος ώμος). Ο πόνος αυτός συχνά δεν αξιολογείται σωστά, καθώς οι ασθενείς δεν απευθύνονται στον κατάλληλο για το Πάρκινσον γιατρό (νευρολόγος),   με αποτέλεσμα η διάγνωση σε αρκετές περιπτώσεις να φτάνει τα 4-8 χρόνια μετά την πρώτη (λανθασμένη) εκτίμηση.