17 Ν: Η νύχτα που «μίλησε» για πρώτη φορά το 45άρι

Οι τρεις άνθρωποι που περίμεναν μέσα σε ένα Simca, εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη, δεν ήταν νευρικοί, απλά κρύωναν. Κατά πάσα πιθανότητα όπως κάνουν όλοι σε τέτοιες συνθήκες, έτριβαν τα χέρια τους για να ζεσταθούν και περίμεναν τον στόχο τους, λίγα μέτρα μακριά από την είσοδο της κατοικίας τους.

Είχαν μελετήσει καιρό τις κινήσεις του Ρίτσαρντ Ουέλς, σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, σε μια Ελλάδα που προσπαθούσε να συνέλθει από την επταετία των συνταγματαρχών.

Ένας από αυτούς έσφιγγε στο χέρι του ένα 45άρι Colt, γεμάτο και ελεγμένο εξονυχιστικά, ώστε να μην συμβεί τίποτε όταν θα πάταγε την σκανδάλη.

Ο δρόμος έξω από την κατοικία του σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα Ρίτσαρντ Ουέλς, που διέμενε στην αριστοκρατική συνοικία του Παλαιού Ψυχικού, ήταν εντελώς έρημος.

Ο Ουέλς είχε πάει μαζί με την σύζυγό του Μαρί-Κριστίν σε ένα κάλεσμα και δεν φανταζόταν ποτέ ότι η μοίρα της ζωής του είχε ήδη σφραγιστεί.

Όταν η λιμουζίνα του έφτασε στην είσοδο της κατοικίας του, οι τρεις άνθρωποι βγήκαν από το αυτοκίνητό τους και επιτάχυναν το βήμα τους.

Φορούσαν όλοι κουκούλες και μόλις πλησίασαν τον στόχο τους, οι δύο απομάκρυναν την σύζυγο και τον οδηγό του Ουέλς, ενώ ο τρίτος πυροβόλησε τρεις φορές τον σταθμάρχη της CIA, που έπεσε νεκρός.

Το θρυλικό στα χρόνια που ακολούθησαν 45αρι Colt της 17Ν, αυτό που δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα είχε «πιάσει» δουλειά, και η 17Ν ξεκινούσε την ματωμένη πορεία της.

Η τριάδα απομακρύνθηκε χωρίς να τρέχει, μπήκε στο πράσινο Simca και αναπτύσσοντας ταχύτητα χάθηκε μέσα στους δρόμους του Ψυχικού, την ίδια στιγμή που οι κραυγές της κ. Ουέλς, έσπαζαν την ηρεμία της νύχτας.

Η δολοφονία του σταθμάρχη της CIA ήταν το πρώτο θέμα την επόμενη μέρα, όμως παρά το γεγονός ότι η τρομοκρατική οργάνωση έστειλε την πρώτη της προκήρυξη, αυτή δεν δημοσιεύθηκε σε καμία εφημερίδα, μετά από εισαγγελική απόφαση που απαγόρευσε την δημοσιοποίησή της.

Την ίδια ακριβώς τύχη είχε και η δεύτερη προκήρυξη, που απέστειλε η οργάνωση δύο ημέρες αργότερα στην οποία κατηγορούσε τις εφημερίδες για τα όσα έγραψαν περί «μελαψών Αράβων εκτελεστών», περί «Τούρκων δολοφόνων» και «ατόμων που είχαν ξενική προφορά.
Ξεκαθάριζαν επίσης ότι στόχος τους ήταν αποκλειστικά ο σταθμάρχης της CIA και μόνο, γι’ αυτό και δεν πείραξαν την σύζυγο και τον οδηγό του.

Λίγες ημέρες αργότερα στο Παρίσι, μια άγνωστη γυναίκα παραδίδει στον Γάλλο φιλόσοφο και αρθογράφο της αριστερής εφημερίδας Liberation, Ζαν Πολ Σαρτρ, την προκήρυξη της 17Ν μέσα σε ένα κλειστό φάκελο.

Ο τελευταίος την παραδίδει στον τότε διευθυντή της εφημερίδας Ζορζ Ζιλί, ο οποίος αφού της ρίχνει μια ματιά, την κρατάει αλλά δεν την δημοσιεύει.

Θα το κάνει ένα χρόνο μετά, όταν η 17Ν θα χτυπήσει ξανά, εκτελώντας την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου του 1976 στην οδό Άτλαντος στο Παλαιό Φάληρο, τον βασανιστή της Χούντας και απότακτο αστυνομικό Ευάγγελο Μάλλιο.

Οι εκτελεστές είναι δύο, όμως το θύμα τους, επιζεί μέχρι να μεταφερθεί στην Γενική Κλινική Π. Φαλήρου. Με όσες δυνάμεις έχει φωνάζει «1973» στους γιατρούς-εννοώντας προφανώς κάποιον αριθμό αυτοκινήτου-προσθέτοντας την φράση «ένας ψηλός και μια κοπέλα».

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της ζωής του.

Λίγα 24ωρα αργότερα η Liberation δημοσιεύει την προκήρυξη της οργάνωσης για την δολοφονία Ουέλς, την οποία αναδημοσιεύουν την επομένη όλες οι ελληνικές εφημερίδες.

Οι έρευνες της αστυνομίας πιστοποιούν ότι ο Μάλλιος δολοφονήθηκε με το ίδιο 45αρι που χρησιμοποιήθηκε στην δολοφονία του Αμερικανού σταθμάρχη.

Αυτήν που άνοιξε τον κύκλο της τρομοκρατίας στην Ελλάδα εκείνο το κρύο βράδυ του Δεκέμβρη στο Παλαιό Ψυχικό και κράτησε σχεδόν τρεις δεκαετίες…