Υπόθεση Γιαννουσάκη-Λιμενικού: Γιατί οι πολιτικοί είναι μια μια ακόμα φόρα εκτεθειμένοι

Πολλά είναι τα “φάλτσα” του Πάνου Καμμένου τα τελευταία δυόμισι χρόνια που μετέχει στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – “φάλτσα” που δεν ενοχλούν μόνο τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και πολλούς από τους… άσπονδους φίλους του στην Κουμουνδούρου. Όμως αυτή τη φορά φαίνεται ότι ο υπουργός Άμυνας ξεπέρασε κάθε όριο.

Γιατί το να δείχνει ένας πολιτικός χαρακτηριστικά όπως η αλαζονεία, η χυδαιότητα και ο κυνισμός είναι σίγουρα κατακριτέο και άσχημο. Όμως το να λειτουργεί ως διαμεσολαβητής μεταξύ ισοβιτών και υπουργών είναι άλλη ιστορία.

Οι συνομιλίες που είδαν το φως της δημοσιότητας προκαλούν ανατριχίλα και θυμίζουν άλλες εποχές, όταν οι διάφορες “κασέτες” από υποκλοπές που κυκλοφορούσαν στα δημοσιογραφικά γραφεία καθόριζαν πολιτικές ατζέντες και ανεβοκατέβαζαν υπουργούς. Δεν μπορεί βέβαια κανείς να γνωρίζει αν οι συνομιλίες αυτές είναι αυθεντικές, και επομένως θα ήταν αυθαίρετο να σχολιάσει το περιεχόμενό τους, από τη στιγμή που ο καθένας μπορεί να αμφισβητήσει την αυθεντικότητά τους. Όμως το γεγονός της επικοινωνίας του Πάνου Καμμένου με τον ισοβίτη, φυλακισμένο για την υπόθεση του Noor 1, Μάκη Γιαννουσάκη, είναι αδιαμφισβήτητο, καθώς το παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, αποκαλύπτοντας ότι “ο κρατούμενος Γιαννουσάκης ζήτησε δια του δημοσιογράφου Μάκη Τριανταφυλλόπουλου δικαστική προστασία για να καταθέσει στοιχεία για την υπόθεση του «Noor 1». Ως όφειλα, ενημέρωσα αμέσως την Εισαγγελία και τον αρμόδιο Υπουργό”.

Το γεγονός ότι ένας υπουργός μπορεί με τέτοια άνεση να ανακοινώνει ότι μεσολαβεί μεταξύ ενός ισοβίτη και του υπουργού Δικαιοσύνης, χωρίς να υπάρχει κάποια παρέμβαση από τις δικαστικές αρχές, έστω με μία προκαταρκτική έρευνα για τους χειρισμούς αυτούς, είναι κάτι που σίγουρα δεν τιμά ούτε την ελληνική Δικαιοσύνη, ούτε την Ελλάδα εν γένει. Θυμίζει μάλλον τριτοκοσμική χώρα, όπου ο κάθε πολιτικός κάνει ό,τι θέλει και δε λογοδοτεί για τίποτα.

Και για να μην παρεξηγηθούμε: στην προκειμένη περίπτωση δεν τίθεται θέμα προσώπων. Θα μπορούσε στη θέση του Πάνου Καμμένου να βρίσκεται κάποιος άλλος υπουργός ή κυβερνητικό στέλεχος. Είναι η νοοτροπία που προκαλεί θυμηδία. Η παλαιολιθική νοοτροπία του “θα κάνω ό,τι θέλω και δε θα δώσω λογαριασμό”. Η νοοτροπία του “η κυβέρνηση μπορεί να παρεμβαίνει όποτε θέλει και όπως θέλει στη λειτουργία της Δικαιοσύνης”.

Η νοοτροπία αυτή δυστυχώς χαρακτηρίζει αρκετούς πολιτικούς, εκθέτοντας τελικά το ίδιο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δείχνει εγκλωβισμένο σε συμπεριφορές οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να γίνονται αποδεκτές σε μία ευνομούμενη κοινωνία. Όπως θα άξιζε να είναι η ελληνική κοινωνία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Κλάους Ρέγκλινγκ: Στις επόμενες διασώσεις χωρών δεν θα συμμετάσχει το ΔΝΤ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: POS: Ξεκινούν οι κληρώσεις των 1.000 ευρώ για 1.000 τυχερούς το μήνα

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Ραντεβού στο Σύνταγμα έχουν δώσει για σήμερα οι «Παραιτηθείτε»