«Πήγαινέ με όπου θέλεις ταξιτζή / Μαύρες ώρες και πικρές περνάω / Ψάξε να βρεις μιαν ερημιά / Να μην ακούω φωνή καμιά / Τη νύχτα αυτή πονάω…», τραγουδούσε βαριά κι ασήκωτα ο αείμνηστος Στράτος και παρ΄ ότι δεν γνωρίζω αν σήμερα ο εκπρόσωπος της συμπαθούς τάξης των ταξιτζήδων διαπρέπει και ο ίδιος στα άσματα φρονώ, ότι για να χτυπιέται τόσες μέρες έναν πόνο τον έχει.

Και τον καταλαβαίνω. Διότι πού εκείνες οι ωραίες εποχές, που στρίμωχνε, και δεν σήκωνε κουβέντα, τρεις στο πίσω κάθισμα -ενίοτε και τέσσερις -διότι όλοι οι καλοί χωράνε, που ζητούσε προκαταβολικά «ψιλά», αλλιώς αμετάκλητα και τσαμπουκαλίδικα «πάρε άλλον», που εκτός κέντρου «δεν πάει το αμάξι κυρά μου», που τα παράθυρα μονίμως μπλοκαρισμένα ήταν -και μέσα αδιανόητη τσιγαρομπίχλα- που στην διαπασών έπαιζαν στα ερτζιανά τα καψουροτράγουδα μ’ όλους τους καημούς και τους αναστεναγμούς του Νεοέλληνα σε συνέχειες και στο καπάκι να σου πετάει κι ένα τσιτάτο για να βγάλει το άχτι του: «Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται» ή «Μόνον η χούντα έσωσε την Ελλάδα», απολαμβάνοντας 30, 40 χρόνια μετά, την ανατριχίλα της ιστορίας πάνω σου.

1

Βουνό το δίκιο του κυρίου λοιπόν, που τα πράγματα άλλαξαν και δεν τον ρώτησαν, που ένας «ασεβής» νεαρός στην πολιτική και την κυβέρνηση αδιαφορεί για την ύπαρξή του και που ο πρωθυπουργός δεν έχει πάρει θέση ακόμη για το καυτό ζήτημα των λεωφορειόδρομων της Αθήνας. Μέγιστο λάθος. Διότι σου λέει, εμένα το μαγαζί μου –ταξί- είναι εκλογικό κέντρο, βγάζω κυβέρνηση εγώ, αν και κάθε φορά βεβαίως διαφορετικού χρώματος και προσανατολισμού –αξιομνημόνευτη η υποστήριξη στον Τσίπρα- με πολιτική συνείδηση ανάλογη της φοράς του ανέμου. Τώρα πώς φαντάζεται, ότι υπάρχουν άνθρωποι, που περιμένουν από έναν άγνωστο να τους πει, τι θα ψηφίσουν είναι άλλο θέμα… Εκείνο που εγώ ξέρω είναι, ότι δυο μέρες με την απεργία κι η Αθήνα έγινε βιώσιμη. Μια Κηφισίας μούρλια. Όθεν και αντιλαμβάνομαι, ότι ο κ. Κυρανάκης σκοπίμως το τραβάει το θέμα, μήπως και μας δώσει μιαν ανάσα σ΄αυτήν την πόλη. Συνεχίστε παρακαλούμε το καλό έργο…

Στο μεταξύ στο σούπερ μάρκετ τα σκόρδα συνεχίζουν να έρχονται από την Κίνα, οι πατάτες από την Αίγυπτο, τα κρεμμύδια από την Ολλανδία και το «λεμονάκι μυρωδάτο κι από περιβόλι αφράτο» από την Αργεντινή. Μπορεί και από την Νότιο Αφρική. Μα τι περιβαλλοντικό αποτύπωμα αφήνει στον πλανήτη αυτό το έρμο εσπεριδοειδές, που κάποτε ευδοκιμούσε σε όλη την Πελοπόννησο ήθελα να ξέρω…

Όπως και για το οξύμωρο να τρέχουν οι επιδοτήσεις σε αγρότες και ταυτόχρονα άπειρες γαίες να παραμένουν ακαλλιέργητες, να κατακλύζουν τα γιδοπρόβατα την ύπαιθρο και να μη χωράει ο τόπος τα κοπάδια με τις αγελάδες. Τέτοια αφθονία, τέτοια υπερπαραγωγή! Αλλά σιγά μην είναι καινούργια όλα αυτά, που πέσαμε από τα σύννεφα ξαφνικά οι αθώοι…

«Γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή», είχε πει ο Εμμανουήλ Ροΐδης και το αφήνω έτσι, αυτό εδώ για όσους θυμούνται την ιστορία με τις Cayenne στην επαρχία –μια φορά είχα δει και μία απαστράπτουσα Rolls Royce, στριμωγμένη στο δρομάκι ενός χωριού με το αφεντικό της να την καμαρώνει από το καφενείο πίνοντας ούζα με τους φίλους. ΄Αμα είσαι ρέκτης! Αρκεί βέβαια να μην σε πιάσουν.

Διότι -σε άλλο θέμα- καμιά δωδεκαριά νεολαίους της Νέας Αριστεράς –μου λένε πως όλοι κι όλοι αυτοί είναι- που ανέβηκαν στην Ακρόπολη για ν΄ απλώσουν σημαία της Παλαιστίνης τους μάζεψε η Αστυνομία. Αν και προς μεγάλη τους χαρά φυσικά, διότι αυτό ήτο το ζητούμενο. Πρόκειται βεβαίως για συγκλονιστική πράξη, υψηλού επαναστατικού ρίσκου, εξ ου και οι χαριτωμένες πόζες των κοριτσιών και αγοριών μπροστά στον φακό. (Πάμε Κολωνάκι μετά; Πάμε!) Τι τραβάει κι αυτή η Ακρόπολη με του καθενός τη βλάβη.

Τι τραβάμε γενικώς, μπορώ να πω, από φασιστικές και ανθρωποφαγικές συμπεριφορές με προκάλυμμα αριστεροσύνης, σύνηθες φαινόμενο απ΄ τον καιρό του ΣΥΡΙΖΑ, να μην ξεχνιόμαστε. Γιατί λέει, να δώσει συναυλία η Γλυκερία στο Ισραήλ. Στον τοίχο! Ενώ αν ήταν στην Μόσχα; Λέω εγώ, τώρα…

Πράγματα και θαύματα θα μας πει όμως, εντός των ημερών ο πρώην μεγάλος αρχηγός Αλέξης και νυν ιδρυτής κόμματος; κινήματος; αίρεσης; ΄Ο,τι κι είναι αυτό τέλος πάντων, που θα φτιάξει για να περνά την ώρα του, πηγαινοερχόμενος «και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού», κατά την ανακοίνωση, διότι δεν τον χωράει πια ο τόπος, είναι διεθνούς εμβελείας το άτομο. Εβγήκε και το τζίτζιφο και παριστάνει το φρούτο, που έλεγε όμως, κι η γιαγιά μου, αυτόν περίμεναν σ΄ Ανατολή και Δύση τόσο καιρό, στις προφητείες του Νοστράδαμου αναγράφεται η έλευση του ανδρός, τέτοια επιτυχία προμηνύεται. Αλλά ας το ζήσουμε για να το …ευχαριστηθούμε.

Στην απέναντι πλευρά κόμμα σαμαρικό, κυοφορούμενο από πολλών μηνών ετοιμάζεται υποτίθεται, να σκάσει μύτη κι αυτό εντός των ημερών. Άλλη χαρμόσυνη είδηση κι από εκεί για να πλουταίνει η πολιτική ζωή, όλο τα ίδια και τα ίδια πια….

Και μην ξεχνάμε, όπως είχε πει ο Σωκράτης «Ο μεν δειλός της πατρίδος, ο δε φιλόδοξος της πατρώας ουσίας εστί προδότης».

Διαβάστε επίσης 

Τηλεφωνική επικοινωνία Ερντογάν-Ζελένσκι ενόψει του δεύτερου γύρου συζητήσεων Ουκρανίας-Ρωσίας

Λευτέρης Πετρούνιας: 8η φορά πρωταθλητής Ευρώπης στους κρίκους

Τάκης Θεοδωρικάκος: Στηρίζουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μειώνουμε τη γραφειοκρατία