«Αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει τον λαό», είχε πει ο Βλαδίμηρος -ένας είναι ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν – πριν από έναν αιώνα και βάλε…

Μεγάλες κουβέντες, μεγάλων ανδρών και γυναικών βεβαίως, διότι η αλήθεια θηλυκού γένους είναι, όπως και η επανάσταση, προσαρμοσμένη όμως, κάθε φορά στις περιστάσεις σαν τον φούρνο του Χότζα ένα πράμα, κοινώς όπου μας βολεύει.

1

Τούτου ένεκα και η Ζωή ως γνήσια επαναστάτρια και κάτοχος της υπέρτατης αλήθειας, μόλις κατέταξε τις καταλήψεις -ξέρετε, σε σχολεία, πανεπιστήμια κλπ- στις παραδόσεις του ελληνικού λαού. Μαζί με τον τσάμικο να υποθέσω, τον Κλήδονα, τις Μπούλες, τις κανάτες, τις φορεσιές και άλλα πολλά κι υπέροχα, που διασώθηκαν επί αιώνες για να ΄ρθει τώρα η εν λόγω να τα μπολιάσει με νέα ήθη. Εύγε! Καιρός ήταν!

Οι καταλήψεις δαιμονοποιούνται, μας λέει η πρώην πρόεδρος της Βουλής, νυν αρχηγός κόμματος και …πρωθυπουργός εν αναμονή -αλλά και έγκριτη νομικός μην ξεχνάμε- ορίζοντας την παρανομία ως παράδοση με άφεση αμαρτιών στους μπαχαλάκηδες, κατά την ίδια αθώους επαναστάτες των πανεπιστημίων.

Αμέσως επόμενο στάδιο, μπορώ να εικάσω, το αίτημα για την ένταξη της …παράδοσης των καταλήψεων στον κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Παρέα με την υφαντική αίφνης ή την τηνιακή μαρμαροτεχνία, διότι αν φερ΄ ειπείν ξηλώνεις μάρμαρα από τα πεζοδρόμια –στο πλαίσιο της επανάστασης πάντα- να ξέρεις και τι θα τα κάνεις μετά… Μάθε τέχνη κι άστηνε, που λέει ο λαός. Χώρια, που μπορεί και να ενταχθεί σε κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα επιδότησης να ΄χουν τα παιδιά και για τα απαραίτητα εργαλεία… («Μόνον η αλήθεια είναι επαναστατική», είχε πει επίσης, με άλλη ευκαιρία ο Λένιν αλλά η Ζωή έχει πάρει διαζύγιο από αυτήν.)

«Τα ρούχα κάνουν τον άνθρωπο, οι γυμνοί άνθρωποι έχουν μικρή ή μηδαμινή επιρροή στην κοινωνία», έλεγε ο Μαρκ Τουέιν αλλά στην εποχή του δεν υπήρχαν ινφλουένσερς, δεν υπήρχε το TikTok και τα άλλα μέσα που μας δικτυώνουν, ούτε η αποθέωση του γυμνού ή ελάχιστα ντυμένου σώματος. Που επιπλέον, αποφέρει εκατομμύρια. Άλλοι καιροί άλλα ήθη και τούτου δοθέντος πολλή φασαρία –ή και υποκρισία- για τις επιδείξεις pole dancing έξω από τα Ανάκτορα της Κέρκυρας. Και άντε πάλι να φταίει το υπουργείο Πολιτισμού, που δεν …προνόησε να τους φορέσει φούστες. Εντάξει, κακόγουστο το σκηνικό, άθλιες κι οι «χορεύτριες» -για λύπηση μάλλον- και σε κάθε περίπτωση απαιτείται σεβασμός στα μνημεία, αλλά έλεος πια με τις αντιπολιτευτικές υστερίες από τους αυτόκλητους προστάτες τους.

Σε παρόμοιο πλαίσιο, «γιατί ο Άνθιμος κι όχι ο Λάνθιμος» ήταν το άκρως σοβαρό ερώτημα, που ετέθη καταγγελτικά επίσης, με αφορμή μία μικρή σκηνή που γύρισε ο πρώτος στην Ακρόπολη. Γιατί ήταν μόνος του, ένα πέρασμα έκανε ο άνθρωπος, χωρίς τα …εβδομήντα πτώματα του Λάνθιμου μαζί με τις γάτες ανάμεσα στα μνημεία, είναι η απάντηση. Αλλά ποιος ακούει… Και δηλαδή, αν δεν είσαι Λάνθιμος -τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω θαυμάζω απεριόριστα – δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις ταινίες;

Το καλύτερο σκηνικό όμως, είναι αυτό που έχουμε χάσει, ας όψεται η αυτοσυγκράτηση του Ανδρέα Λοβέρδου, που δεν έδειρε τον Τσίπρα «μέσα στην Βουλή», κατά τη δήλωσή του στην δίκη των πρώην προστατευόμενων μαρτύρων της Novartis. Κι ας είχαν να λένε μετά, για κατάπτωση της πολιτικής, αμαύρωση του Κοινοβουλίου και άλλα τέτοια ηχηρά. Διότι άμα σε πνίγει το δίκιο δεν μετράς τις συνέπειες, πλην όμως ο Λοβέρδος έκανε την τελευταία στιγμή κράτει και αποσοβήθηκαν τα χειρότερα. Πάλη σώμα με σώμα, να υποθέσω, γιατί δεν νομίζω, ότι θα δεχόταν κι ό άλλος το ξύλο αδιαμαρτύρητα. Κάντε focus στην εικόνα, αξίζει τον κόπο.

«Αυτόν έπρεπε να μηνύσω κανονικά αλλά είμαι πολιτικός εγώ. Δεν στρέφομαι ποτέ κατά πολιτικών, δημοσιογράφων και δικαστών», διευκρίνισε ωστόσο ο πρώην υπουργός και πολλοί ησύχασαν με τα λόγια τούτα. Οι υπόλοιποι όμως; Με τις άλλες επαγγελματικές ομάδες, τι γίνεται; Με γιατρούς, υδραυλικούς, τραπεζικούς όλα καλά; Ερωτώ, διότι με ερωτούν. Σου λέει, άμα συναντήσουμε τον Λοβέρδο στον δρόμο να φυλαγόμαστε; Αδυνατώ να απαντήσω.