Διαγωνισμός αρίστων: Πολάκης, Σπρίτζης, Σκουρλέτης, Αρβανίτης. Και το Όσκαρ πάει…

Οι πολλές μορφές του φασισμού εν τω ένα: Στο πρόσωπο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Αρβανίτη, διάπυρου ρήτορα με επιχειρήματα επιπέδου Γκέμπελς, που κατακεραυνώνει τον αντίπαλο και μετέρχεται εξωφρενικούς αριβισμούς για να εξυπηρετήσει την ομιχλώδη κομματική ιδεολογία. Που ταΐζει το ακροατήριό του με απύθμενης ανοησίας ψεύδη και ανιστόρητους παραλληλισμούς και διαγωνίζεται με τους ομοίους του στις επιθέσεις μίσους εναντίον της κυβέρνησης –αλλά και των Ελλήνων που την ψηφίζουν – και βεβαίως εναντίον του πρωθυπουργού. Καθόλου πρωτοφανές και πρωτότυπο αυτό το τελευταίο βέβαια, αν αυτή τη φορά δεν υπερέβαινε τα εσκαμμένα.

Πώς αλλιώς να χαρακτηριστεί το παραλήρημα του; Όπως και να ΄χει, σε παραλήρημα ευρισκόμενος ο κ. Αρβανίτης κατήγγειλε τον πρωθυπουργό ως ναζιστή και υπερασπιστή της αρίας φυλής κι ως έναν ανάλγητο συμφεροντολόγο, που «σήμερα μπορεί να το παίζει φιλελεύθερος, μαζί με τους γκέι και αύριο να τους σκοτώσει»! Πέρα από τα …τυπικά φυσικά, ότι πρόκειται για «τυχοδιώκτη, απατεώνα και κάτι παραπάνω»!

Στέρεψαν τα επιχειρήματα; Μήπως οι Βρυξέλλες αποδείχθηκαν ανθυγιεινές και εξόχως βλαπτικές για τη λογική; Ή πολύ απλά, μήπως ο πανικός μπροστά στην ήττα – κακός σύμβουλος πάντα – είναι αυτός που οδηγεί σε τέτοιες ακρότητες; Από την άλλη φυσικά, πώς θα επιδείξει ο άνθρωπος την αριστεροσύνη του μπροστά σ΄ένα ακροατήριο, δασκαλεμένο να ακούει κάθε φορά όλο και μεγαλύτερες χυδαιότητες.

Αλλά ας χαρεί κι αυτός λίγο. Ας του πει κανείς, ότι στο διαγώνισμα πράγματι βγήκε νικητής! Με τέτοια επίδοση κρίνεται άριστος! Ο πρώτος των πρώτων! Γιατί ο Πολάκης ωχριά μπροστά του, πού να ξέρει αυτός από τέτοια αριστοτεχνικά κόλπα, σε κάτι παλιομοδίτικες μαντινάδες έχει μείνει. Ο Σπρίτζης κι αυτός χοντροκομμένος είναι, από ιδεολογίες δεν σκαμπάζει, ό,τι κατεβάσει το κεφάλι του λέει. Ο Παππάς είναι καμένος – ο άλλος Καμένος κάνει τις διακοπές του- η Τζάκρη έχει καιρό να πει κάτι ωραίο, από τότε που κατηγορούσε το Μητσοτάκη ως …«άπατρι και διεθνιστή»(!) κι ο Σκουρλέτης μπερδεύει τους νικητές με τους ηττημένους – σοβαρό πρόβλημα αυτό, να το κοιτάξει – όσο για τον Τσακαλώτο παίζει σε δική του πίστα.

Μόνος στην κορυφή λοιπόν. Έστω και παρά τη θέλησή του αρίστευσε! Κι ας δηλώνει πιστός στο δόγμα Αριστείδη Μπαλτά, που ποινικοποίησε την αριστεία, αφού τούτοι οι άνθρωποι προτιμούν να εκφράζονται μέσα από το σύμπλεγμα των αποτυχημένων.

Πώς γεννήθηκε όμως ο πολιτισμός, οι επιστήμες, η φιλοσοφία αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άριστοι για να εμπνευστούν και να δώσουν ώθηση στα πράγματα. Πόσοι άριστοι δεν βγήκαν μπροστά με σπουδαίες κατακτήσεις για την ανθρωπότητα. Πόσοι δεν βραβεύτηκαν για την ευγενή άμιλλα. Πού θα ήμασταν, αν δεν υπήρχε ένας Αϊνστάιν, ένας Παστέρ και μία Μαντάμ Κιουρί, ένας Νεύτωνας ή ένας Γαλιλαίος.

Σε λίγους μήνες από τώρα κάποια παιδιά, περήφανα θα φέρουν τον τίτλο του αρίστου κι ο Τύπος θα γράφει γι΄αυτά, πώς πρώτευσαν στις εξετάσεις. Το κορίτσι από τη μικρή επαρχιακή πόλη, που μπήκε πρώτη στη Σχολή Μηχανικών θα μιλάει στο φακό για τις θυσίες που έκανε κι ο νεαρός αριστούχος της Ιατρικής για την υποστήριξη του από την οικογένειά του, που είναι απλοί ψαράδες… «Εις εμοί μύριοι, εάν άριστος εί» (Για μένα ο ένας αξίζει όσο δέκα χιλιάδες, αν είναι άριστος), έλεγε ο Ηράκλειτος. Αλλά ποιος διαβάζει αρχαίους.

Διαβάστε επίσης:

Άνοιξε το Τριώδιο! Ο Τσίπρας ντυμένος Βελουχιώτης, ο Σπρίτζης ως Κιμ Γιονγκ Ουν κι ο Πολάκης ο εαυτός του