ARI: Δεκαετίες ιστορίας σε ένα διαμέρισμα

Έπαινο απέσπασε στα Grail Awards 2024 ο ιστορικός ανασχεδιασμός του διαμερίσματος ARI στη Θεσσαλονίκη με την υπογραφή του FLUO Architecture and Design Studio (αρχιτέκτονες: Θάλεια Μιχαήλ, Φαίη Μανιάτη και Κάτια Χαλκιαδάκη).

Οι βυζαντινές, ευρωπαϊκές και αραβικές αναφορές της Θεσσαλονίκης, αλλά και της οδού Αριστοτέλους, όπως την φαντάστηκε ο Ερνέστος Εμπράρ μετά την πυρκαγιά του 1917, χαρακτηρίζουν και τα οικιστικά σύνολα γύρω από αυτήν.

Έτσι, οι διατεταγμένες ενιαίες προσόψεις της οδού-ορόσημο για την ταυτότητα της πόλης, αποτέλεσαν έμπνευση για το σχεδιασμό του διατηρητέου αυτού διαμερίσματος της μεταπολεμικής περιόδου.

Η ψηλοτάβανη οροφή του διαμερίσματος ARI με τα εμφανή δοκάρια και το γύψινο διάκοσμο, που αγγίζει τα 4,05μ. αποκαταστάθηκε και αναδείχθηκε με τον κατάλληλο φωτισμό. Όλες οι κατασκευές του ενιαίου χώρου της σαλοκουζίνας και του γραφείου φτάνουν μέχρι τα 3,20μ, ώστε να αφήνουν περιθώριο στην οροφή να αναπνέει.

Αντίστοιχα, το αίθριο, χαρακτηριστικό στοιχείο κτιρίων της εποχής, αποτελεί σημείο αναφοράς για το σπίτι χαρίζοντας φως και χώρο πρασίνου.

Τα τσιμεντένια διακοσμητικά πλακίδια που συνδέονται με την ιστορία του κτιρίου δημιουργούν ένα χαλί σε όλα τα μπαλκόνια, τα οποία βρίσκονται σε άμεση σύνδεση με το εσωτερικό, ενώ τo πάτωμα ντύνεται με ένα ξύλινο ψαροκόκαλο, ένα από τα παλαιότερα σχέδια παρκέ στην Ευρώπη, εμπνευσμένο από τον τρόπο τοποθέτησης των τούβλων σε παλιές εκκλησίες και κάστρα.

Στην κρεβατοκάμαρα κυριαρχεί το ξύλο, ενώ το λευκό μάρμαρο ντύνει το χώρο του ιδιωτικού μπάνιου, δημιουργώντας το ιδανικό φόντο για την ελεύθερης τοποθέτησης μπανιέρα. Η διώροφη ντουλάπα κατασκευάστηκε από γυαλί και μέταλλο, όπως ακριβώς και οι συρόμενες πόρτες του ντουζ.

Στο κοινόχρηστο λουτρό το γκρι μάρμαρο συνδυάζεται με πράσινα κεραμικά πλακίδια και μια αποικιακού στυλ ταπετσαρία, προσδίδοντας στο χώρο θεατρικότητα.

Το γραφείο -σε άμεση σύνδεση με το αίθριο- απομονώνεται από μια μεταλλική κατασκευή με ημιδιάφανα γυαλιά που αντανακλούν το φυσικό φως στον υπόλοιπο χώρο της σαλοκουζίνας. Η νησίδα με τη διττή της χρήση- τραπεζαρία και πάγκος- επενδύεται με corian, το οποίο περιμετρικά φέρει διακοσμητικές αυλακώσεις και ξεχωρίζει ως το κεντρικό στοιχείο που συνδέει τους δύο χώρους.

Να σημειωθεί πως η αρχική κάτοψη του σπιτιού διέθετε ένα ξεχωριστό δωμάτιο που λειτουργούσε ως καπνιστήριο, ένας χώρος που συναντάται κατά κόρον στα αστικά σπίτια της εποχής, ακριβώς δίπλα από το σαλόνι και το φωταγωγό.

Η τωρινή ανάγκη ύπαρξης τριών υπνοδωματίων όμως, ώθησε τους αρχιτέκτονες στο να εκμεταλλευτούν τον μικρό και μακρόστενο χώρο του καπνιστηρίου καθ’ ύψος και να τον μετατρέψουν σε παιδικό δωμάτιο. Για αυτόν τον λόγο, κατασκευάστηκε μια μεταλλική πλατφόρμα που επενδύθηκε με ξύλο στα 1,95μ και πάνω σε αυτήν τοποθετήθηκε το κρεβάτι.

Ακριβώς από κάτω της αναπτύσσονται η ντουλάπα, το γραφείο και η βιβλιοθήκη.

Οι ξεχωριστές πολυπολιτισμικές αναφορές βρίσκονται σε διάφορες λεπτομέρειες του σπιτιού, από τα υλικά μέχρι τα έργα τέχνης του διαμερίσματος.

Και όλα τα παραπάνω μαζί ισορροπούν σε μία φαινομενική αντίθεση, η οποία προσπαθεί να συγκεράσει τις δεκαετίες των διαφορετικών αρχιτεκτονικών στυλ και του design – από την ανέγερση της οικοδομής έως σήμερα.