Βλαδίμηρος Καλογρίτσας: Ο άγνωστος σκηνοθέτης που λατρεύει την Νέα Σμύρνη και τον Αϊζενστάιν

Η σκηνή που έλαβε χώρα πριν από λίγα χρόνια στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης ήταν από αυτές που χρειάζονται πολύ καλή μνήμη. Ένας νεαρός άνδρας-γύρω στα τριάντα επτά τότε-κάθεται σε μια από τις κερκίδες του γηπέδου για να παρακολουθήσει έναν αγώνα του Πανιωνίου. Μπήκε μόνος του, χωρίς σωματοφύλακες παρέα με έναν φίλο του, προφανώς χωρίς να φαντάζεται ότι τον Αύγουστο του 2016, η εικόνα του θα έπαιζε παντού.

Ο κ. Γιάννης-Βλαδίμηρος Καλογρίτσας-περί ου ο λόγος-τότε ήταν απλά ένας παθιασμένος φίλαθλος του Πανιωνίου, άγνωστος στο ευρύ κοινό εν αντιθέσει με τον πατέρα του.

Κάποιοι τον θυμούνται μικρό παιδί να παίζει στην Νέα Σμύρνη, εκεί όπου μεγάλωσε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης και ήταν παιδάκι όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε την εξουσία.

Αυτός είχε κερδίσει από την ημέρα που βαφτίστηκε Γιάννης και ένα δεύτερο όνομα, το Βλαδίμηρος φόρος τιμής όπως έλεγε χαμογελαστός ο πατέρας του Χρήστος στον μεγάλο ηγέτη Βλάντιμιρ Ίλιτς Ουλάνοφ, γνωστός ως Λένιν.

Στην εφηβεία παθιάστηκε με το σινεμά, χωρίς πάντως να παρεισφρήσει  σε στεγανά παρά τις αριστερές του πεποιθήσεις. Μπορεί να λάτρεψε το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του μεγάλου Σεργκέι Αϊζενστάιν αλλά υποκλίθηκε εξίσου και στον «Νονό» του Κόπολα.

Στην σχολή Σταυράκου που σπούδασε αρχικά σκηνοθεσία, οι συμμαθητές του δεν ήξεραν καν ότι ήταν ο γιος ενός κατασκευαστή και εκδότη, με μια δέουσα για την εποχή οικονομική επιφάνεια.

Τον θυμούνται ως ένα μετρημένο παιδί, που δεν έλεγε πολλά για τον εαυτό του, αλλά συμμετείχε με πάθος στις συζητήσεις για τις ταινίες, τις τεχνικές, το μοντάζ και την υποκριτική εντός και εκτός μαθημάτων.

Ελάχιστοι έμαθαν ότι η συνέχεια των σπουδών του έλαβε χώρα στις ΗΠΑ και όχι στην πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση, την χώρα που είχε επισκεφθεί μαζί με τον πατέρα του και την υπόλοιπη οικογένειά του.

Από το L.A. στην Νέα Σμύρνη

Στο Λος Άντζελες ο Γιάννης Καλογρίτσας ήταν ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων στο περίφημο UCLA, εκεί από όπου είχε περάσει ο Jim Morrison των Doors και πολύ αργότερα από αυτόν ο Σταύρος Νιάρχος Junior.

Έμενε σε ένα σχετικά άνετο-αλλά τίποτε το ιδιαίτερο-σπίτι μόνο που όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, η σκηνοθεσία παρέμεινε ένα πάθος που δεν εκφράστηκε ποτέ δημιουργικά, αν εξαιρέσουμε κάποια φιλμάκια-εργασίες.

Αντίθετα ενεπλάκη αρχικά με τις εκδόσεις βιβλίων στήνοντας μαζί με την αδερφή του Ηλέκτρα τον ομώνυμο εκδοτικό οίκο, ενώ ειδικεύτηκε-οι γνώστες λένε μετά από παραίνεση του πατέρα του-με εταιρίες που είχαν σαν αντικείμενο μεθόδους και συστήματα αντιρύπανσης. Ακολούθησε η είσοδός του στην γνωστή εταιρία  δημοσκοπήσεων GPO και τώρα σειρά έχει η τηλεόραση.

Οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι τον ξέρουν καλά-στην πραγματικότητα όπως έλεγε γνωστότατος δημοσιογράφος ελάχιστα άτομα γνωρίζουν τα του βίου του-λένε ότι μοιάζει πολύ στον πατέρα του σε κάποια πράγματα.

Ένα από αυτά είναι η εντελώς απόμακρη-στα όρια της απέχθειας-σχέση του με την δημοσιότητα και την προσωπική του προβολή, είτε αυτή έχει να κάνει με την επαγγελματική του πορεία, είτε ακόμη περισσότερο με την προσωπική του ζωή.

Μια ζωή η οποία είναι γεμάτη από την σύζυγό του Μαρία και τα δύο του παιδιά, την Νικολέτα έξι ετών και τον Χρήστο τεσσάρων, που τυγχάνουν μεγάλης αδυναμίας από τον παππού τους.

Η οικογένεια σύμφωνα με πληροφορίες μένει πλέον στα Βόρεια προάστια και όχι στην αγαπημένη-για τον Γιάννη ειδικά-Νέα Σμύρνη, όπου έμενε σύμφωνα με τις αχνές πληροφορίες ως εργένης, σε ένα εξαιρετικά κομψό πλην λιτό διαμέρισμα.

Στα εταιρικά ραντεβού πηγαίνει με μια Mercedes, ενώ το οικογενειακό αυτοκίνητο είναι ένα μκρομεσαίο SUV, που δεν είναι Porsche η Range Rover.

Δύο brands που ο υιός Καλογρίτσα απεχθάνεται όχι επειδή δεν είναι καλά, αλλά επειδή είναι άρρηκτα συνυφασμένα με την ψεύτικη ευδαιμονία της εποχής του Χρηματιστηρίου, των νεόπλουτων και της Ψαρρούς.

Ο Πανιώνιος και η «Ελευθεροτυπία»

Εξακολουθεί να απέχει εντελώς από κοσμικά δρώμενα και η εμπλοκή του στην διεκδίκηση μιας εκ των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών ήταν ουσιαστικά η δεύτερη φορά που το όνομά του γνώρισε μια ευρεία δημοσιότητα.

Η πρώτη ήταν το 2010 όταν ο Πανιώνιος που τότε ανήκε στον εφοπλιστή Κωνσταντίνο Τσακίρη, αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα και ο Γιάννης Καλογρίτσας κλήθηκε ως λάτρης της ομάδας από την Νέα Σμύρνη να βοηθήσει.

Ο Τσακίρης θέλει να πουλήσει και ο υιός Καλογρίτσα ενδιαφέρεται να αγοράσει, οπότε κλείνεται η πρώτη συνάντηση ανάμεσα στους δύο άνδρες. Ο δεύτερος ζητάει να πραγματοποιήσουν έλεγχο στα βιβλία της ΠΑΕ οι λογιστές του κάτι που δέχεται ο εφοπλιστής, όμως τον προβληματίζει ένα πράγμα.

Ο νεαρός Καλογρίτσας δεν διαθέτει την παραμικρή εμπειρία στον χώρο του ποδοσφαίρου, δεν έχει τις κατάλληλες γνωριμίες και είναι ουσιαστικά ένας αμνός ανάμεσα σε λύκους, έτοιμους να τον κατασπαράξουν.

Μετά από δύο ημέρες αναμονής, ο Γιάννης Καλογρίτσας αποσύρει το ενδιαφέρον του με μια σκωπτική ανακοίνωση αρνούμενος όπως έλεγε να συμμετάσχει σε μια παράσταση που εξελίσσεται.

Αντίθετα συμμετέχει πλέον στον τηλεοπτικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει μετά την απόκτηση των τεσσάρων αδειών, επιζητώντας την ιδανική λύση για το νέο κανάλι.

Ταυτόχρονα εξακολουθεί να θέλει να βγάλει μια εκλεπτυσμένη αριστερή εφημερίδα, που θα έχει την σφραγίδα του και την δική του mentalite, έχοντας λένε οι καλά γνωρίζοντες στο μυαλό του την «Ελευθεροτυπία» της πρώτης περιόδου.

Το μόνο που τον στεναχωρεί λένε οι γνωστοί του είναι ότι δεν θα απολαμβάνει πλέον ανώνυμα μια έξοδο σε ταβερνάκια της Καισαριανής, η μια βόλτα στα Εξάρχεια για καφέ, μια συνοικία που είναι άρρηκτα δεμένη με τον καλλιτεχνικό χώρο.

Εκεί που φαινόταν ότι θα καταλήξει αρχικά πριν εντρυφήσει για τα καλά στα μιντιακά δρώμενα, καλυμμένος πίσω από τα μαύρα γυαλιά ηλίου με τα οποία προσήλθε  στην ΓΓΕΕ ως διεκδικητής μιας άδειας και εξήλθε ως ένας εκ των τεσσάρων νικητών.

Όπως όμως έχει συνειδητοποιήσει και ο ίδιος τα δύσκολα μόλις άρχισαν…

   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

http://www.mononews.gr/marinakis-elegchos-pothen-esches-se-olo-poso-pou-katevale-ekastos-ek-ton-4-nikiton-ton-adion/72494