Το φθινόπωρο βρίσκει τον Αριστοτέλη Μυστακίδη σε εντελώς διαφορετικό γήπεδο από εκείνο που συζητιόταν έντονα το καλοκαίρι. Εκτός πλάνου της Νέας Τούμπας, αλλά απολύτως εντός παιχνιδιού στον ΠΑΟΚ. Όχι γενικά στον ΠΑΟΚ, αλλά στην ΚΑΕ. Εκεί όπου οι κινήσεις είναι πιο γρήγορες, τα μηνύματα πιο άμεσα και τα αποτελέσματα μετριούνται σε εβδομάδες, όχι σε μακέτες και προεδρικά διατάγματα που σκονίζονται.

Η αλλαγή πίστα δεν είναι υποχώρηση. Είναι αναδίπλωση με στόχο. Το μπάσκετ γίνεται το όχημα, το Παλατάκι το εργαστήριο και η EuroLeague ο ορίζοντας.

1

«Καλύτερα πράξεις παρά λόγια»

Η πρώτη του εμφάνιση στην «PAOK Sports Arena» είχε συμβολισμό, αλλά και ουσία. Όχι σουίτα, όχι αποστάσεις. Στις εξέδρες, ανάμεσα στον κόσμο, με τη σύζυγό του δίπλα του και με μια φράση που συμπυκνώνει φιλοσοφία παλιάς σχολής. Ο ΠΑΟΚ ανήκει στους φιλάθλους και στους παίκτες, όχι στους ιδιοκτήτες. Και μετά, το στιγμιότυπο που έκανε τον γύρο της Ελλάδας. Ένα post-it κολλημένο στο κινητό, με τρία ονόματα. Ταϊρί, Άλεν, Μπέβερλι. Ο πρώτος ανακοινώθηκε, ο δεύτερος κλείνει, ο τρίτος λειτουργεί ως δήλωση πρόθεσης. Όχι απαραίτητα ως υπόσχεση, αλλά ως σήμα ότι ο ΠΑΟΚ παύει να κοιτά χαμηλά. Ότι το καλάθι δεν είναι πια μόνο ελληνικό.

Ο πρώην NBAer Πάτρικ Μπέβερλι (Ρόκετς 2013-17, Κλίπερς 2017-21, Τίμπερβουλβς 2021-22, Λέικερς 2022-23, Μπουλς 2023, Σίξερς 2023-24, Μπακς 2024) και πρώην παίκτης του Ολυμπιακού (2009-10) θα επιστρέψει στην Ευρώπη, όπου ήταν μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο για χάρη της Χάποελ Τελ Αβίβ του Δημήτρη Ιτούδη.

Με μακρά και διακεκριμένη καριέρα στο NBA, ο Μπέβερλι φέρνει τεράστια εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο, κάτι που μπορεί να καθοδηγήσει τους συμπαίκτες του, ειδικά σε κρίσιμες στιγμές. Είναι ενας παίκτης με μεγάλες παραστάσεις στον «μαγικό πλανήτη» του NBA, και ένα εκρηκτικό ταπεραμέντο το οποίο τον κάνει σημαντικό εφόδιο για κάθε ομάδα στην οποία αγωνίζεται. Υπάρχουν παραδείγματα που δείχνουν ότι ο χαρακτήρας του είναι σε πολλές περιπτώσεις εριστικός, όμως είναι και συνδεδεμένος και με την μαχητικότητα και την διψα για νίκες, χαρακτηριστικά που εκτιμώνται ιδιαίτερα, και ειδικά από τον θερμό κόσμο του ΠΑΟΚ.

Το αντίπαλον δέος του Ιβάν

Η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, οι πρώτες κινήσεις στο ρόστερ και η συνολική αίσθηση «επιτέλους κάποιος πατάει γκάζι» έχουν ήδη ενεργοποιήσει αντανακλαστικά εκτός Ελλάδας. Η EuroLeague κοιτά ξανά προς Θεσσαλονίκη. Όχι από συμπάθεια, αλλά από συμφέρον. Ισχυρός επενδυτής, αγορά με μπασκετικό DNA, ιστορικό brand, γεωγραφικό αποτύπωμα.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα σενάρια για μεγάλα ονόματα στους πάγκους και στα γραφεία δεν προκύπτουν από ρομαντισμό. Προκύπτουν από το γεγονός ότι όταν ανεβαίνει το οικονομικό ταβάνι, ανεβαίνουν αυτομάτως και τα ονόματα που «κυκλοφορούν» στο οικοσύστημα. Δεν χρειάζονται προβλέψεις. Η ίδια η κινητικότητα αρκεί για να ενισχύσει το αφήγημα.

Ο Μυστακίδης δεν κρύβει ότι θέλει να είναι παρών στον ΠΑΟΚ. Όχι συμπληρωματικά, όχι διακοσμητικά. Και όσο η Νέα Τούμπα παραμένει σε εκκρεμότητα, το μπάσκετ γίνεται το πεδίο όπου μπορεί να χτίσει επιρροή, αποδοχή και συγκριτικό μέτρο. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, ο Ιβάν Σαββίδης έχει απέναντί του όχι απλώς κριτική ή ανυπομονησία, αλλά μια ζωντανή σύγκριση. Έναν ΠΑΟΚ που κινείται, αποφασίζει, επενδύει. Έναν ΠΑΟΚ που δεν υπόσχεται, αλλά ανακοινώνει.

Ο ΠΑΟΚ ως project και όχι ως διαχείριση

Το στοίχημα δεν είναι απλώς αγωνιστικό. Είναι οργανωτικό και συμβολικό. Αναβάθμιση κλειστού μπάσκετ, σύγχρονες υποδομές, πράσινες λύσεις, επαγγελματισμός σε όλα τα επίπεδα. Ο ΠΑΟΚ του μπάσκετ παρουσιάζεται ως project ευρωπαϊκού τύπου, όχι ως ομάδα επιβίωσης.

Και αυτό, σε έναν σύλλογο που ετοιμάζεται να μπει στον αιώνα του, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Γιατί η ιστορία βαραίνει, αλλά και υποχρεώνει. Ο Αριστοτέλης Μυστακίδης δεν μπήκε στον ΠΑΟΚ για να περάσει. Μπήκε για να αφήσει αποτύπωμα. Το μπάσκετ είναι η αρχή, όχι το τέλος. Η EuroLeague δεν είναι σύνθημα, είναι κατεύθυνση. Και το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση είναι καθαρό. Όποιος θέλει να συγκριθεί, πρέπει πρώτα να κινηθεί.

Sky is the limit. Στον ΠΑΟΚ, αυτό ακούγεται ξανά επικίνδυνα σοβαρό…