Κώστας και Γιώργος Δελαπόρτας: Δύο αδέλφια, δύο δυναμικές και αναπτυσσόμενες ναυτιλιακές εταιρείες Meadway που ναυπηγούν 9 πλοία, κατέχουν 26 και διαχειρίζονται άλλα 14

Τα αδέλφια Κωνσταντίνος και Γιώργος Δελαπόρτας με δύο ανεξάρτητες ναυτιλιακές εταιρείες διαθέτουν 26 πλοία και 9 υπό ναυπήγηση πλοία.

Ο Κωνσταντίνος Δελαπόρτας, διευθύνει την εταιρεία Meadway Shipping and Trading και ο Γιώργος Δελαπόρτας, την Meadway Bulkers.

Γενάρχης της ναυτιλιακής πορείας είναι ο Διονύσης Δελαπόρτας, ο οποίος γεννήθηκε το 1948 και πέθανε το 2019. Ο Διονύσης Δελαπόρτας, μεγάλωσε στις ελληνικές παροικίες της Αιγύπτου και του Σουδάν, όπου γνώρισε την ακμή μιας κοσμοπολίτικης κουλτούρας, που του έδωσαν τα απαραίτητα εφόδια να ασχοληθεί το 1973 σε ηλικία 25 ετών με τις υπηρεσίες στη ναυτιλία και το 1988, σε ηλικία 40 ετών να κατορθώσει να ιδρύσει τη δική του ναυτιλιακή εταιρεία, την Meadway.

Από το 1988, η εταιρεία του Διονύση Δελαπόρτα, Meadway «έχτισε τη φήμη της ως εμπειρογνώμονας στη ναύλωση και τη διαχείριση πλοίων, ενώ πρόσθεσε πολλά νέα ναυπηγεία στον συνεχώς αυξανόμενο στόλο της».

Ο Κώστας Δελαπόρτας

Ο Κώστας Δελαπόρτας, είναι ιδρυτής της Meadway Shipping and Trading, η οποία σήμερα έχει ένα στόλο με 11 φορτηγά πλοία και ναυπηγεί 7 ακόμη, ενώ διαχειρίζεται και άλλα 14 ναυλωμένα πλοία. Τα τέσσερα πλοία τα κατασκευάζει στο ναυπηγείο Namura Shipbuilding. Τα πλοία αυτά είναι χωρητικότητας 40.050 dwt το καθένα και θα παραληφθούν το έτος 2024.

Τα άλλα τρία πλοία, χωρητικότητας 63.300 dwt, το καθένα, ναυπηγούνται στο ναυπηγείο Tsuneishi Shipbuilding και έχουν σχεδιαστεί να παραδοθούν το 2025 και 2026.

Στις 4 Μαίου ο Κώστας Δελαπόρτας γνωστοποίησε ότι υπέγραψε συμφωνία για τη ναυπήγηση του έβδομου νεότευκτου ενός πλοίου, ultramax, με το ιαπωνικό ναυπηγείο Tsuneishi Shipbuilding Co Ltd., το οποίο θα παραληφθεί το 2026 και δήλωσε ενθουσιασμένος για το νέο συμβόλαιο, ενώ πρόσθεσε:

“Η Meadway Shipping and Trading παραμένει αφοσιωμένη στην επέκταση του στόλου της με υψηλών προδιαγραφών και φιλικά προς το περιβάλλον νεότευκτα κατασκευασμένα σε ιαπωνικά ναυπηγεία”.

Ο Κώστας Δελαπόρτας, υπογραμμίζει ότι τα τελευταία χρόνια, η εταιρεία του έχει αναπτύξει άριστη σχέση με την ιαπωνική αγορά και έχει καταφέρει να ανανεώσει τον στόλο της και επιπλέον έχει δημιουργήσει με επιτυχία, εκτός του γραφείου των Αθηνών, δύο γραφεία λειτουργίας στη Σιγκαπούρη και το Ντουμπάι, τα οποία επιτρέπουν στην εταιρεία να έχει άμεση πρόσβαση σε φορτία και χωρητικότητα.

Αναφερόμενος στις δυσκολίες στη χρηματοδότηση των πλοίων, ο Κώστας Δελαπόρτας, τονίζει:

«Καθώς η ναυτιλία είναι επιχείρηση υψηλής έντασης κεφαλαίου, αναζητούμε συνεχώς εναλλακτικές λύσεις χρηματοδότησης, αν και το κόστος χρηματοδότησης είναι και ήταν πάντα ένα ζήτημα. Τα κοινά ίδια κεφάλαια είναι πολύ περιορισμένα και μάλλον ακριβά., ενώ το τραπεζικό χρέος πλήρως εκτεθειμένο στις αυξήσεις των επιτοκίων και αυξάνεται λόγω του πληθωρισμού παγκοσμίως. Είμαστε από τις λίγες εταιρείες που χρησιμοποιούμε “χρηματοδότηση πώλησης και επαναμίσθωσης” καθώς και απλό χρέος για τη χρηματοδότηση των σκαφών μας».

Το πλεονέκτημα της χρηματοδότησης “πώλησης και επαναμίσθωσης” είναι να πληρώνουμε ένα σταθερό επιτόκιο ενοικίασης bareboat ανά ημέρα και υπό αυτή την έννοια δεν είμαστε εκτεθειμένοι στις τελευταίες αυξήσεις των επιτοκίων. Αξιολογούμε εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης της επιχείρησης μας, αλλά ποτέ δεν θα κάνουμε έκπτωση στους εντολείς μας ούτε θα βλάψουμε τις μακροχρόνιες σχέσεις μας με τους δανειστές και ιδιοκτήτες».

Σχετικά, με την ελληνική σημαία, ο Κώστας Δελαπόρτας, έχει την ακόλουθη άποψη:

«Η επιλογή της ελληνικής σημαίας είναι για την ώρα, κάτι ουτοπικό και απόμακρο για τις περισσότερες ναυτιλιακές εταιρείες. Είμαι σίγουρος πως γνωρίζετε ότι υπάρχει έλλειψη παγκοσμίως σε πληρώματα. Η χρήση της ελληνικής σημαίας προϋποθέτει την ύπαρξη ελληνικών πληρωμάτων σε κάποιο βαθμό, κάτι που συντελεί στην αύξηση των λειτουργικών εξόδων ενός πλοίου. Η ελληνική σημαία μπορεί να είναι αρκετά ανταγωνιστική σε κόστος, ωστόσο για να ισχύει αυτό θα πρέπει μια ναυτιλιακή εταιρεία να επενδύσει σε Έλληνες ναυτικούς, κάτι που αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για τους περισσότερους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούμαστε στον χώρο του ξηρού φορτίου.

Για τον λόγο αυτό, είναι λίγες οι ελληνικές dry bulk εταιρείες που έχουν τα πλοία τους με ελληνική σημαία, εν αντιθέσει με τις tanker ή LNG εταιρείες, στις οποίες η ελληνική σημαία, που είναι καθ’ ομολογίαν από τις καλύτερες σημαίες, έχει μεγαλύτερη απήχηση. Νομίζω πως πρέπει να επανεξεταστούν οι συνθήκες και να έρθουν πιο κοντά στις σημαίες ευκαιρίας, όπως Νήσων Μάρσαλ, Λιβερίας, Παναμά κ.α. Για να δούμε ουσιαστική άνοδο στο ελληνικό νηολόγιο».

Τέλος, ο Κώστας Δελαπόρτας, για το τι πρέπει να γίνει, τονίζει: «Το κράτος θα πρέπει να μάθει να δουλεύει με τις ταχύτητες της ποντοπόρου ναυτιλίας και να εκσυγχρονίσει όλους τους φορείς που σχετίζονται με τη λειτουργία ενός πλοίου υπό την ελληνική σημαία όπως το ηλεκτρονικό νηολόγιο».

Ο Γιώργος Δελαπόρτας

Η Meadway Bulkers, διευθύνεται από τον Γιώργο Δελαπόρτα, η οποία διαθέτει 15 φορτηγά πλοία και ναυπηγεί άλλα 2 πλοία στην Ιαπωνία. Το ένα πλοίο είναι Ultramax και προβλέπεται να παραδοθεί το 2024 και ναυπηγείται στο Onomichi Dockyard και το δεύτερο είναι ένα Handysize, χωρητικότητας 40.000 dwt.

Η εταιρεία του Γιώργου Δελαπόρτα είναι μια εταιρεία «μπουτίκ» μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου που διαχειρίζεται πλοία υψηλής απόδοσης, με μέση ηλικία τα πέντε έτη. Η Meadway Bulkers πιστεύει «στην τέχνη της ναυπηγικής και ως εκ τούτου, είναι περήφανη που είναι μια εταιρεία που προσπαθεί να επενδύει συνεχώς στη νέα χωρητικότητα» και «ταυτόχρονα είναι πάντα σε εγρήγορση για να αντιληφθεί τις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες της αγοράς και να εντοπίσει ευκαιρίες ανάπτυξης μέσω εξαγορών πλοίων μεταχειρισμένης χωρητικότητας».

Ως εκ τούτου, η πλειονότητα των σκαφών της είναι κατασκευασμένα υπό την επίβλεψη της επιλεγμένης ομάδας ειδικών και η αναζήτηση της τελειότητας είναι σταθερή για τα στελέχη της Meadway Bulkers.

Διαβάστε επίσης: