Με την προσθήκη εδαφίου που στην πραγματικότητα ακυρώνει την υποχρέωση των τραπεζών για αποζημίωση θυμάτων ηλεκτρονικής απάτης στις τραπεζικές συναλλαγές κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης για την προστασία των καταναλωτών.
Η διάταξη για το phishing, που προκάλεσε την αντίδραση των τραπεζών, προέβλεπε ότι σε περίπτωση ηλεκτρονικής απάτης για συναλλαγές μέχρι 1.000 ευρώ είναι υπεύθυνος ο καταναλωτής ενώ από τα 1.000 ευρώ και πάνω αποζημιώνεται από την τράπεζα.
Με την τροποποίηση του άρθρου 22, που είχε τεθεί σε διαβούλευση προκαλώντας την αντίδραση των πιστωτικών ιδρυμάτων, η προσθήκη εδαφίου σύμφωνα με την οποία αν ο πάροχος αποδείξει ότι διαθέτει και εφαρμόζει πρόσθετους και πιο εξελιγμένους μηχανισμούς ελέγχου των συναλλαγών, από αυτούς που εφαρμόζει για την ισχυρή ταυτοποίηση των συναλλαγών, για συναλλαγές που μπορούν να προκαλέσουν ζημία άνω των χιλίων (1.000) ευρώ, όπως ιδίως μηχανισμούς ελέγχου που αξιοποιούν τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης, το εδάφιο που αφορά που αφορά στην αποζημίωση δεν εφαρμόζεται.
Τι προβλέπει το άρθρο 22
Αναλυτικά το άρθρο 22 για το phishing όπως περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων που κατατέθηκε στη Βουλή, αναφέρει τα εξής:
«1. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 73, ο πληρωτής ευθύνεται μέχρι του ανώτατου ποσού των πενήντα (50) ευρώ για τις ζημίες από τη διενέργεια μη εγκεκριμένων πράξεων πληρωμής, οι οποίες προκύπτουν είτε από τη χρήση απολεσθέντος ή κλαπέντος μέσου πληρωμών είτε από υπεξαίρεσή του. Η εν λόγω υποχρέωση δεν ισχύει, εφόσον:
α) η απώλεια, κλοπή ή υπεξαίρεση του μέσου πληρωμών δεν ήταν δυνατό να εντοπιστεί από τον πληρωτή πριν από τη διενέργεια πράξης πληρωμής, εκτός αν ο πληρωτής είχε ενεργήσει με δόλο ή
β) η ζημία είχε προκληθεί από πράξεις ή παραλείψεις υπαλλήλου, αντιπροσώπου ή υποκαταστήματος ενός παρόχου υπηρεσιών πληρωμών ή οντότητας στην οποία ο πάροχος υπηρεσιών πληρωμών είχε αναθέσει τις δραστηριότητές του.
Ο πληρωτής ευθύνεται για όλες τις ζημίες που σχετίζονται με κάθε μη εγκεκριμένη πράξη πληρωμής, που προξένησε από δόλο, καθώς για τη με δόλο αθέτηση των υποχρεώσεών του, σύμφωνα με το άρθρο 69.
Στις περιπτώσεις αυτές, δεν ισχύει το ανώτατο ποσό που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο της παρούσας παραγράφου. Αν ο πληρωτής είναι καταναλωτής και εφόσον οι ζημιές οφείλονται σε βαριά αμέλεια, ευθύνεται μέχρι του ανώτατου ποσού των χιλίων (1.000) ευρώ, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως τη φύση των εξατομικευμένων διαπιστευτηρίων ασφαλείας και τις ειδικότερες περιστάσεις υπό τις οποίες το μέσο πληρωμής απωλέσθη, εκλάπη ή υπεξαιρέθηκε.
Το τέταρτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται, αν ο πάροχος αποδείξει ότι διαθέτει και εφαρμόζει πρόσθετους και πιο εξελιγμένους μηχανισμούς ελέγχου των συναλλαγών, από αυτούς που εφαρμόζει για την ισχυρή ταυτοποίηση των συναλλαγών, για συναλλαγές που μπορούν να προκαλέσουν ζημία άνω των χιλίων (1.000) ευρώ, όπως ιδίως μηχανισμούς ελέγχου που αξιοποιούν τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης.».
Διαβάστε επίσης
Ε.ΕΛ.Ε.Α.Α: Νέα εποχή στενής συνεργασίας για τις Αμυντικές Βιομηχανίες της Ελλάδας και Κύπρου
Συνεργασία της Oriani Hellas και της Scrufy για καθαρισμούς γάστρας πλοίων με ρομπότ