Πώς ο Mark Carney της Τράπεζας της Αγγλίας θα κάνει τους υπόλοιπους κεντρικούς τραπεζίτες να τρίβουν τα μάτια τους

Ο Mark Carney, ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, είπε κάτι χτες που θα μπορούσε να προκαλέσει σεισμό στις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης: “Δεν είμαι υπέρ των αρνητικών επιτοκίων. Έχουμε δει τις επιπτώσεις τους σε άλλα οικονομικά συστήματα. Και έχουμε άλλες επιλογές για να παρέχουμε κίνητρα, εάν αυτό είναι το ζητούμενο, οπότε δε χρειάζεται να μπούμε σε τέτοια μονοπάτια”.

Προσέθεσε ότι βλέπει τα μειωμένα επιτόκια της Τράπεζας της Αγγλίας “σαν ένα θετικό αριθμό κοντά στο μηδέν”.

Και τώρα απλά φανταστείτε ποιοι ακούνε αυτά τα λόγια – οι τραπεζίτες της ΕΚΤ, της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας (SNB), της σουηδικής Riksbank, της δανέζικης DNB και της Τράπεζας της Ιαπωνίας. Το κοινό όλων αυτών είναι ότι κράτησαν τα δικά τους επιτόκια αρνητικά για παρατεταμένες χρονικές περιόδους.

Ο Carney, ήταν διπλωματικά και ευγενικά αιχμηρός. Όμως, το πραγματικό νόημα πίσω από τα λόγια του, ήταν αυτό: “Βλέπω τι κάνετε – και είναι τραγικό”.

Ίσως ο Carney να έχει την ιστορία με το μέρος του. Μέχρι πρόσφατα, οι πολιτικές μηδενικών επιτοκίων εκλαμβάνονταν μόνο ως θεωρητικά κατασκευάσματα, ένα είδος πειραματικής σκέψης που αποτελούσαν προϊόν διδασκαλίας στις σχολές διοίκησης επιχειρήσεων και χρηματοοικονομικών, με την έννοια ότι ποτέ δε θα κάνουν την εμφάνισή τους στον πραγματικό κόσμο.

Στη θεωρία, τα αρνητικά επιτόκια διοχετεύουν ρευστό στην οικονομία, χρεώνοντας τους καταθέτες επειδή αποταμιεύουν. Καλύτερα, λοιπόν, κάποιος να ξοδέψει ή να επενδύσει τώρα από το να του φάνε τις καταθέσεις τα τραπεζικά τέλη και τα penalties των επιτοκίων.

Όμως, αν κάτι μας έχουν μάθει τα τελευταία χρόνια, είναι ότι το θεωρητικό “φράγμα του μηδέν” είναι όντως ένα ρεαλιστικό όριο που οι τράπεζες δεν μπορούν να περάσουν.

Και ο λόγος είναι ότι τα χαμηλά, τα μηδενικά και τα αρνητικά επιτόκια έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην κερδοφορία των τραπεζών. Έτσι, οι τράπεζες προσπαθούν να επαναφέρουν τα περιθώρια με άλλους τρόπους και ο συνήθης ένας είναι να χρεώνουν τους καταθέτες παραπάνω ώστε εκείνοι να δανείζονται χρήματα. Στα χαρτιά, παίρνοντας ένα στεγαστικό δάνειο με αρνητικά επιτόκια αυτό σημαίνει ότι η τράπεζα θα σας πλήρωνε για να πάρετε τα χρήματά της. Φυσικά, εξυπακούεται ότι καμιά τράπεζα δε θα το κάνει ποτέ αυτό. Όμως, εάν η τράπεζα χρεωνόταν για να αποθηκεύει ρευστό στην κεντρική τράπεζα σε λογαριασμό με αρνητικό επιτόκιο, θα μπορούσε να αντισταθμίσει εκείνες τις απώλειες μόνο χορηγώντας στεγαστικά με υψηλότερα θετικά επιτόκια. Αυτό ακριβώς συνέβη στην Ελβετία όταν τα επιτόκια των στεγαστικών ανέβηκαν ενώ αυτά της SNB έγιναν αρνητικά.

Τα αρνητικά επιτόκια έχουν κι άλλες παράξενες δυσλειτουργίες, όπως το να ενθαρρύνουν τη συσσώρευση ρευστού και να χρεώνουν προμήθεια σε όσους αποταμιεύουν ηλεκτρονικά.

Οπότε, στην ουσία, στον Carney δεν αρέσει καθόλου αυτό που βλέπει να συμβαίνει στην Ευρώπη και την Ιαπωνία και λέει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρόκειται να ακολουθήσει και να πάρει μέρος σε αυτό το αρνητικό πείραμα.

Είναι ένα τολμηρό στοίχημα. Εάν η βρετανική οικονομία ανακάμψει, τότε ο Carney θα μοιάζει με ιδιοφυΐα. Και όλοι οι υπόλοιποι τύποι – όπως ο Mario Draghi της ΕΚΤ, ο Thomas Jordan της SNB, ο Stefan Ingves της Riksbank, ο Lars Rhode στη Δανία και ο Haruhiko Kuroda στην Ιαπωνία – θα μοιάζουν σαν μαθητές που έχουν αποτύχει στις εξετάσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

http://www.mononews.gr/karamouzis-eurobank-giati-mesa-se-1-evdomada-epilegi-na-chtipisi-2-fores/66014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

http://www.mononews.gr/jp-morgan-mipos-epomeni-doulia-sas-vriskete-stin-madriti-diavaste-giati/60451