Δεν τους νοιάζει τίποτα: Θα παρανομήσουν αλλά θα μείνουν στην εξουσία (μέχρι τις εκλογές του 2019)

Το γνωρίζουμε ήδη από το σχολείο: σε μία δημοκρατία υπάρχουν τρεις διακριτές εξουσίες, ανεξάρτητες η μία από την άλλη. Η εκτελεστική εξουσία, η νομοθετική εξουσία και η δικαστική εξουσία. Όταν η εκτελεστική εξουσία επιχειρεί να ελέγξει τις άλλες, τότε το πολίτευμα ρέπει προς την απολυταρχία.

Στις μέρες μας, η δικαστική εξουσία βρίσκεται υπό διωγμόν. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με συνεχείς επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης επιχειρεί να πιέσει καταστάσεις και να επιβάλει τα δικά της “θέλω” στους δικαστές, οι οποίοι δεν είναι “συνεργάσιμοι” και αποτελούν “θεσμικό εμπόδιο”, επειδή απλώς τολμούν να είναι ανεξάρτητοι και να λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς να ρωτήσουν πρώτα το Μαξίμου. Επί των ημερών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι κακό πράγμα. Ο ανεξάρτητος δικαστής είναι επικίνδυνος δικαστής για μία εξουσία που θέλει να δρα ανεξέλεγκτα.

Βέβαια, θα έλεγε κανείς ότι η αμφισβήτηση της Δικαιοσύνης βρίσκεται στον ίδιο τον πυρήνα της ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος γεννήθηκε μέσα από τα “σπλάχνα” του ΚΚΕ, που μας διδάσκει ότι η Δικαιοσύνη είναι εξ ορισμού ταξική, άρα και άδικη. Όμως εδώ το πρόβλημα δε φαίνεται να είναι ιδεολογικό, αλλά πρακτικό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θέλει να καταργήσει τη Δικαιοσύνη, θέλει απλά να τη φέρει στα μέτρα της. Θέλει δικαστές υπάκουους, που δεν θα αντιστέκονται στις παρανομίες της, θέλει μία Δικαιοσύνη όχι τυφλή, αλλά που να λοξοκοιτάζει προς το Μαξίμου προτού πάρει τις αποφάσεις της, Όπως ακριβώς δεν θέλει να καταργήσει τις εφημερίδες και τα κανάλια που της ασκούν κριτική, απλώς να τα φέρει με τα νερά της.

Γι’ αυτό και θα πρέπει να περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον το φθινόπωρο, όταν και θα ξεκινήσει η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, καθώς είναι βέβαιο πως η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να βάλει “νυστέρι” στη Δικαιοσύνη, με πληροφορίες να κάνουν λόγο για μεθόδευση της κυβέρνησης ώστε να αποδυναμωθεί ο Άρειος Πάγος και να αντικατασταθεί το “εχθρικό” Συμβούλιο της Επικρατείας από ένα Συνταγματικό Δικαστήριο.

Βέβαια, στο Μαξίμου δεν τους νοιάζει για τις “παράπλευρες απώλειες” αυτού του πολέμου κατά της Δικαιοσύνης. Δεν τους ενδιαφέρει που για κάθε “μαχαιριά” ενός Πολάκη ή ενός Κοντονή κατά των δικαστών, πενήντα κουκουλοφόροι είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν την αφορμή και να σπάσουν ό,τι βρουν μπροστά τους, σε ρόλο “λαϊκών τιμωρών”, έχοντας λάβει ουσιαστικά τη νομιμοποίηση να δράσουν από αυτούς που κατηγορούν τη Δικαιοσύνη ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά της.

Το μόνο που τους νοιάζει είναι το πώς θα παραμείνουν εκεί που είναι σήμερα, στην εξουσία. Που και αυτό δηλαδή, αν μπορούσαν, θα το “διόρθωναν”, νομοθετώντας την ισόβια παραμονή τους στη διακυβέρνηση του τόπου. Ευτυχώς, το Σύνταγμα εξακολουθεί να ισχύει, και επομένως το αργότερο το 2019, όταν λήγει η τετραετία, θα τους… χάσουμε.