Ο «φίλος Ζόραν», ο «φίλος Αλέξης» και τα ευρωδιαβατήρια

Ο Ζόραν Ζάεφ συναντήθηκε χθες για λίγο με τον «φίλο Αλέξη» – αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από την περίοδο της συμφωνίας των Πρεσπών: Ο πρωθυπουργός των γειτόνων περιμένει πάνω από χρόνο για μία ημερομηνία – σχετικά με την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση – αλλά ο πρόεδρος Μακρόν έχει πετάξει το ημερολόγιο στα σκουπίδια.

Είδε και απόειδε ο Ζάεφ – και έκανε για πρώτη φορά μία δήλωση με την οποία υπενθυμίζει ότι η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ήταν «βασικό στοιχείο» των Πρεσπών , μπας και συγκινήσει την γαλλική πλευρά και τους συμμάχους της. Αλλά η σύνδεση της δικής του υποψηφιότητας με εκείνη του Έντι Ράμα, του πρωθυπουργού της Αλβανίας , κάνει τα πράγματα από δύσκολα έως πολύ – πολύ δύσκολα.

Το δίκιο του το έχει: Όλη η Ευρώπη είχε πέσει πάνω του με την υπόσχεση ότι η υπογραφή θα άνοιγε την πόρτα στο όνειρο της ευρωπαϊκής πορείας – και στα ευρωπαϊκά κονδύλια, εννοείται. Αλλά το κλειδί έπεσε στη λίμνη…

Ο Ζόραν Ζάεφ πέρασε από σαράντα κύματα για να περάσει εκείνη την συμφωνία. Μάλιστα, στο περιθώριο των διαδοχικών ψηφοφοριών που πραγματοποιήθηκαν στην Βουλή των γειτόνων, είχαν ακουστεί πολλά και διάφορα , που προσέδιδαν έναν χαρακτήρα «βαλκανοποίησης» – με την κακή έννοια – στην όλη διαδικασία, μιας και οι βουλευτές που έκαναν τη διαφορά δίνοντας τις κρίσιμες ψήφους για να περάσουν οι Πρέσπες ανήκαν προηγουμένως στην αντιπολίτευση που κατήγγειλε τον Ζάεφ…

Οι Πρέσπες άνοιξαν σχεδόν αυτόματα την πόρτα του ΝΑΤΟ – αλλά εκεί τα μέλη πληρώνουν τον οβολό τους , δεν περιμένουν αναπτυξιακά κονδύλια – ενώ στην ενωμένη Ευρώπη, τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιο θα είναι το πολιτικό μέλλον του Ζόραν Ζάεφ αν δεν πείσει τον πρόεδρο Μακρόν να αποσυνδέσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του από εκείνη της Αλβανίας: Άλλωστε, η πολιτική κατάσταση στα Σκόπια επηρεάζεται πολύ από την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας – η οποία δεν φαίνεται ιδιαίτερα ρόδινη – αλλά και από τις καταγγελίες για κυβερνητικά σκάνδαλα, που αφθονούσαν την περίοδο Γκρουέφσκι, αλλά δεν εξαφανίστηκαν επί Ζάεφ.

Τελικά, ο μόνος κερδισμένος από τις Πρέσπες ήταν ο Αλέξης Τσίπρας: μπορεί η συμφωνία να καταγράφει χαμηλά ποσοστά ικανοποίησης στο ελληνικό εκλογικό σώμα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους ψηφοφόρους να δώσουν ένα 31,5% στον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουλίου. Σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2015, οι απώλειες είναι λίγο περισσότερες από 100.000 ψήφους – ικανοποιητικός λογαριασμός για ένα ντηλ που θα είχε εξαϋλώσει οποιοδήποτε άλλο κόμμα.

Ο Τσίπρας – που δεν υπέγραψε προσδοκώντας κάποιο πράσινο φως από τον διεθνή παράγοντα , όπως ο Ζάεφ – αξιοποιεί την υπογραφή του Νίκου Κοτζιά στις Πρέσπες για να πετύχει πράγματα άγνωστα πριν από λίγο καιρό: για παράδειγμα, ως πρώην πρωθυπουργός πια , δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει πρόσκληση παρατηρητή στις συνόδους του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος – θα έπρεπε να αφήσει την ομάδα της Αριστεράς και να δηλώσει σοσιαλδημοκράτης. Λόγω Πρεσπών, μπορεί και παραμπορεί – έτσι, φωτογραφήθηκε χθες για άλλη μία φορά στην δεύτερη σειρά των σοσιαλδημοκρατών ηγετών , λίγα μέτρα μακριά από την Φώφη Γεννηματά. Δεν πήρε το Νόμπελ , αλλά του έμεινε – για κάμποσο καιρό – το ευρωδιαβατήριο…