Με ένα έργο της, που βρίσκεται στην κατοχή του συλλέκτη Γιώργου Οικονόμου εμπλουτίζεται η έκθεση της Γερμανο-αμερικανίδας καλλιτέχνιδας Σαρλίν φον Χάιλ, που θα παρουσιαστεί στην Συλλογή του στο Μαρούσι από τις 14 Ιουνίου.

Το παλαιότερο έργο της έκθεσης μάλιστα, είναι αυτός ακριβώς ο εξαίρετος πίνακας με τίτλο «Untitled» (11/93, I) του 1993, χαρακτηριστικό δείγμα της πρακτικής της καλλιτέχνιδας ενώ το πιο πρόσφατο είναι η φωτογραφική της ενότητα «Athens» του 2024.

1

Με τίτλο «The Giddy Road to Ruin» η έκθεση αναπτύσσεται και στους τρεις ορόφους της Συλλογής Γιώργου Οικονόμου περιλαμβάνοντας επιλεγμένα έργα των τελευταίων δεκαετιών. Ο τίτλος της έκθεσης εξάλλου, προέρχεται από τον ομώνυμο πίνακα της καλλιτέχνιδας, του 2015, και μπορεί να ερμηνευτεί ως μία αντανάκλαση του τρόπου σκέψης και των προβληματισμών της σχετικά με τη φύση της ζωγραφικής.

Ο συγκεκριμένος πίνακας παρουσιάζεται στην αρχή της έκθεσης και αν λογιστεί στο πλαίσιο του αρχαίου και σύγχρονου τοπίου της Ελλάδας αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, ειδικά σε διάλογο με τα κολάζ «Athens». Γιατί μέσα από αυτές τις φωτογραφίες βιώνονται από τον θεατή οι απόηχοι και οι υπόκωφοι θόρυβοι τόσο του παρόντος όσο και της ιστορίας. Γενικότερα ωστόσο και παρ΄ όλο, που οι πίνακές της αποπνέουν σχολαστικότητα και ένταση, τα έργα της φον Χάιλ εμφανίζουν παράλληλα μία αίσθηση του χιούμορ και μια σχετική ευελιξία ανάμεσα στο χειρωνακτικό και διανοητικό κομμάτι της σύνθεσής τους.

Σαρλίν φον Χάιλ, Ακρυλικό σε καμβά

Αινιγματικά έργα

Μία από τις σημαντικότερες ζωγράφους της γενιάς της (γεννήθηκε το 1960) η Σαρλίν φον Χάιλ έχει εμπνευστεί από παλαιότερους καλλιτέχνες, όπως ο Μάρτιν Κίπενμπεργκερ, η Ρόζμαρί Τρόκελ και ο Μίχαελ Κρέμπερ αλλά και νεότερους, μεταξύ των οποίων οι Άλμπερτ Ούλεν, Γιούτα Κούτερ και Κόσιμα φον Μπονίν. Το δικό της έργο όμως, δεν είναι ούτε εντελώς αφηρημένο ούτε παραστατικό, αλλά είναι ταυτόχρονα και τα δύο. Η τέχνη της συνταιριάζει έτσι, οπτικές και εννοιολογικές αντιθέσεις διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή μέσω φαινομενικά αδύνατων συνδυασμών θεμάτων, συνθέσεων και στυλ, για να καταλήξει σε αμείωτης έντασης αινιγματικά έργα.

Μετά τις σπουδές της στην Βρετανία μετακόμισε στην συνέχεια στην Νέα Υόρκη όπου βάλθηκε να εξερευνήσει νέους δρόμους στην ζωγραφική. Και σ΄αυτό το πλαίσιο ανέπτυξε μία καινοφανή, εποικοδομητική και στρατηγική προσέγγιση στην καλλιτεχνική δημιουργία, που επιτρέπει σε κάθε πίνακα να είναι «μια αυτοδημιούργητη μηχανή παραγωγής με τη δική της ψυχή».

Η συνύπαρξη

Σε πολλούς από τους πίνακές της οι μορφές εμφανίζονται ταυτόχρονα στατικές αλλά και σε διαρκή κίνηση, όπως για παράδειγμα στο Demons Dance Alone (2022) ή στο World Rabbit Clock (2022). Ενώ τα σχήματα μοιάζουν να είναι τόσο στο προσκήνιο όσο και στο βάθος, όπως φαίνεται στην απεικόνιση της κορίνας του bowling -μιας επαναλαμβανόμενης εικόνας στο εικαστικό της λεξιλόγιο, ιδιαίτερα έντονης σε δύο πίνακες ζωγραφισμένους πάνω σε ύφασμα από φλοιό δέντρου του, που δημιούργησε η καλλιτέχνιδα το 2015. Και τα δύο έργα βρίσκονται στον δεύτερο όροφο της έκθεσης κι αν τα αντιφατικά τους στυλ φαίνονται ασυμβίβαστα εκ πρώτης όψεως, όμως μια πιο διακριτή ματιά επιβεβαιώνει τη συνύπαρξή τους σε ένα μοναδικά συνεκτικό σύμπαν.

Τα διακριτικά αξιώματος στο «Untitled» (11/93, I) (1993) εξάλλου, φέρουν δυσοίωνες, σχεδόν μιλιταριστικές αποχρώσεις σε αντίθεση με τα ανέμελα ασπρόμαυρα σχήματα του Time Waiting (2010), τα οποία παραπέμπουν σε μια εκδοχή του κυβισμού μέσα από ταξιδιωτικές διαφημίσεις των μέσων του αιώνα.

Πρόκειται για έργα, που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τους πίνακες της με κουκουβάγιες (2020–2021), στους οποίους τα μοναχικά αυτά πουλιά, που θεωρούνται σύμβολα καλής τύχης και σοφίας είναι παραδόξως συγκεντρωμένα σε σμήνος.

Οι κουκουβάγιες ζωγραφισμένες με έντονο μπλε χρώμα καλύπτονται μερικώς από δύο βεβαρυμμένες και διαφοροποιημένες μορφές άλλων όντων, που έχουν αποδοθεί με κραγιόν ζωγραφικής. Κάθε έργο της έκθεσης εξάλλου, είναι γεμάτο με τέτοιες επαναλαμβανόμενες συνδέσεις αλλά και δυσαρμονίες και ασυνέχειες προκαλώντας οπτική διέγερση και εγκεφαλική αφύπνιση.

Την έκθεση συνεπιμελήθηκαν ο Άνταμ Ντ. Γουάινμπεργκ και η Σκάρλετ Σμάτανα, διευθύντρια της Συλλογής Γιώργου Οικονόμου, σε στενή συνεργασία με την καλλιτέχνιδα.

Info

Συλλογή Γιώργου Οικονόμου: Λεωφόρος Κηφισίας 80, Μαρούσι
Έκθεση: Σαρλίν φον Χάιλ
Διάρκεια: 14 Ιουνίου 2025 – Μάρτιος 2026

Διαβάστε επίσης

Η Apple φτιάχνει γυαλιά με Τεχνητή Νοημοσύνη – Σκληρή μάχη με Meta και Google

«Life is a Game» από την Σαλώμη Οικονομίδη, τα γενέθλια του Γιάννη Κούστα, το Φεστιβάλ των Καννών δίνει ραντεβού για την επόμενη χρονιά

Η Πάρος επόμενος προορισμός των επενδυτικών κεφαλαίων