Βασιλική Λαζαράκου: Πρέπει να παλέψουμε. Η απαισιοδοξία είναι ανώφελη

Η δικηγόρος Βασιλική Λαζαράκου (της δικηγορικής εταιρία KLC)  απαντά στην έρευνα του mononews «Ξαναχτίζοντας το Brand Name Ελλάδα» αναλύοντας τι μπορεί να πείσει όλους όσοι έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια να επιστρέψουν στη χώρα στην Ελλάδα αλλά και δίνοντας λύσεις για το πώς τελικά μπορούμε να ξαναχτίσουμε το Brand Name μας.

Με ποιο τρόπο μπορούμε να ξαναχτίσουμε το Brand name Ελλάδα;

Είναι γεγονός ότι το «Brand name Ελλάδα» -για να χρησιμοποιήσω το δικό σας όρο- έχει υποστεί, τον τελευταίο ιδίως καιρό, σημαντικό πλήγμα. Αυτό οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στο γεγονός ότι τα τελευταία επτά χρόνια η Ελλάδα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να αντιμετωπίσει τη δύσκολη οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει.

Η προσπάθεια αυτή καταβάλλεται προφανώς από τους περισσότερους Έλληνες, συντονίζεται όμως, εκ των πραγμάτων, από τους πολιτικούς, οι οποίοι πολλές φορές προκειμένου να φανούν αρεστοί –ακόμη και να εξυπηρετήσουν- το κομματικό τους ακροατήριο, ενδέχεται να προβούν σε επιλογή πολιτικής που δεν εξυπηρετεί απαραίτητα με τον καλύτερο τρόπο το δημόσιο συμφέρον ούτε υπηρετείται απαραίτητα από ικανούς ανθρώπους είτε σε κυβερνητικό επίπεδο είτε σε επίπεδο άλλων οργανισμών.

Επειδή δε η Ελλάδα είναι τα χρόνια της κρίσης στο μάτι του κυκλώνα, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα επάνω της.

Έτσι ακόμη και εάν υπάρχει η διάθεση από ένα Ευρωπαίο να δει την Ελλάδα ως μία χώρα που αγωνίζεται να ξεπεράσει μία οικονομική κρίση, δεν είναι λίγοι και όσοι τη θεωρούν ως τον «κακό μαθητή» της Ευρώπης που, παρά την οικονομική ενίσχυση που της έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση, εξακολουθεί να «μην περνάει την τάξη» και να μη βγαίνει από τα μνημόνια σε αντίθεση με άλλες χώρες.

Έχω όμως την άποψη ότι αυτό θα μπορούσε να είναι περιστασιακό. Και είναι στο χέρι όλων μας να το αποδείξουμε.

Τόσο δηλαδή αυτών που ζουν στην Ελλάδα όσο και εκείνων που δραστηριοποιούνται εκτός Ελλάδας.

Οι μεν πρώτοι (οι εντός των τειχών) θα πρέπει να αλλάξουν το συντομότερο δυνατό νοοτροπία, να απαλλαγούν από τη μιζέρια και την κακοτροπιά και να αναδείξουν τις αρετές που μας έκανα διαχρονικά γνωστούς στην υφήλιο.

Λέξεις όπως φιλοξενία, φιλότιμο, εργατικότητα, αλληλεγγύη, φιλία πρέπει να ξαναβρούν το αληθινό τους νόημα σε συνδυασμό με τον επαγγελματισμό και την τεχνογνωσία που κάλλιστα μπορούν να επιδείξουν οι Έλληνες.

Αλλά και οι εκτός των «ελληνικών τειχών», όσοι δηλαδή δραστηριοποιούνται εκτός Ελλάδας θα πρέπει να προσπαθήσουν –κατά το δυνατόν συντονισμένα- να δώσουν μία άλλη και την ξεχασμένη διάσταση της Ελλάδας, να καταδείξουν δηλαδή την μόρφωση, την κατάρτιση, τον επαγγελματισμό, και τις αρετές των Ελλήνων.

Μόνον έτσι πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα να ξαναχτίσουμε το «Brand name Ελλάδα», το οποίο «πατάει», ούτως ή άλλως, σε πολύ γερές βάσεις, που είναι χτισμένες από τα ανθεκτικά και εύρωστα υλικά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και της απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς της χώρας μας.

 

Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στη μάχη για να πάρει η Ελλάδα τη θέση που της αξίζει στο Ευρωπαϊκό στερέωμα;

Όπως συμβαίνει βεβαίως σε κάθε μάχη, έτσι και σε αυτή για την ανόρθωση της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό και διεθνές στερέωμα κάποιοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να «προτάξουν τα στήθη τους».

Την πρωτοβουλία αυτή στην περίπτωση της Ελλάδας πρέπει προέχοντος να αναλάβουν όσοι  εκπροσωπούν τη χώρα στο εξωτερικό, με τον ένα ή άλλο τρόπο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα μέλη της Κυβέρνησης που έρχονται εξ αντικειμένου σε επαφή με Ευρωπαίους ομολόγους τους, αλλά και σε όσους, είτε λόγω  θέσης είτε λόγω ενασχόλησης «συνομιλούν» με Ευρωπαίους.

Εκτιμώ όμως ότι το βάρος, τον πρώτο ιδίως καιρό, θα πέσει στα στελέχη του δημόσιου τομέα εν γένει που εκπροσωπούν τη χώρα μας σε διάφορα fora, καθώς αυτοί είναι οι πρώτοι «διπλωμάτες» της Ελλάδας στην Ευρώπη.

Και επειδή είναι καλό να μιλά κανείς με παραδείγματα: Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής προεδρίας το 2014, ήταν πραγματικά εντυπωσιακά τα αποτελέσματα των εργασιών, όπου η Ελλάδα κατάφερε να κλείσει πολλούς φακέλους Κανονισμών και Οδηγιών με μεγάλη επιτυχία.

Είχα την τύχη και εγώ προσωπικά να συμμετάσχω και να κλείσω αντίστοιχα 2 μεγάλους φακέλους στη χρηματιστηριακή νομοθεσία με τους συνεργάτες μου από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και να διαπιστώσω «ιδίοις όμασι» το πόσο σημαντικό είναι να δίνεις στους άλλους να καταλαβαίνουν ότι μπορεί να προερχόμαστε από μία μικρή χώρα, εντούτοις η χώρα αυτή έχει ένα πραγματικά αξιόλογο δυναμικό με τεχνογνωσία και εμπειρία.

Μετά την εμπειρία μου ως Αντιπρόεδρος στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και την επικοινωνία μου με πολύ διαφορετικό κόσμο και από άλλους οργανισμούς, όπως η ΤτΕ, κλπ, μπορώ να πω ότι νιώθω πιο αισιόδοξη γιατί διαπίστωσα ότι υπάρχουν πολλά στελέχη τα οποία μας εκπροσωπούν στις ομάδες εργασίας επάξια και μάλιστα φέρνουν τέτοια τεχνογνωσία σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων που θα τη ζήλευαν και οι δυνατοί «παίκτες», μεγάλες δηλαδή χώρες με πολυπληθείς ομάδες συμβούλων.

Αυτό που μας λείπει όμως είναι η οργάνωση. Δηλαδή, η οργανωμένη πραγματικά προσπάθεια που χρειάζεται για να μπορέσεις συνειδητοποιημένα να αναζητήσεις και να στείλεις τέτοιου είδους ανθρώπους να σε εκπροσωπήσουν.

 

Πώς μπορεί η Ελλάδα να πείσει όλους όσοι έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια να επιστρέψουν στη χώρα τους;

Αυτό ήταν ανέκαθεν ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς η επιστροφή προϋποθέτει πέραν της απόφασης να εγκαταλείψει κανείς το περιβάλλον, που με κόπο δημιούργησε στη ξένη χώρα, την ύπαρξη κατάλληλων συνθηκών υποδοχής στη χώρα μας.

Επομένως, η επιστροφή αυτή θα γίνει από μόνη της κατά τη γνώμη μου όταν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα.

Ειδάλλως, θα ήταν και λάθος να πείσεις κάποιον να επιστρέψει σε μία χώρα, όπου θα έμενε τελικά αδρανής.

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, οι Έλληνες του εξωτερικού μπορούν να υποστηρίξουν τη συνολική προσπάθεια της χώρας για ανάκαμψη ακόμη και εάν βρίσκονται εκτός Ελλάδας.

Και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να δοθεί επιτέλους στην πράξη η δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος ψήφου στις εθνικές εκλογές από τον τόπο της διαμονής τους, καθότι πιστεύω ότι οι Έλληνες του εξωτερικού πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική, που χαράσσεται στην χώρα τους, ειδικά εάν ελπίζουμε ότι μία μέρα θα αποφασίσουν να ξαναγυρίσουν.

 Πώς μπορεί να σπάσει ο κύκλος της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης;

O κύκλος της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης θα σπάσει σιγά σιγά. Θα ξεκινήσει από κάποιους ρομαντικούς ή κάποιους μαχητές, που απλά θα πουν ότι, ανεξάρτητα με το πώς είναι τα πράγματα, θα πρέπει να προσπαθούμε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατόν. Έτσι νομίζω ότι γίνεται πάντα.

Και στη συνέχεια μόλις αρχίσει να φαίνεται η αλλαγή προς το θετικότερο (που θα γίνει κάποια στιγμή), θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.

Όπως καταλάβατε, ανήκω στην κατηγορία αυτών που παλεύουν και πιστεύουν ότι είναι ανώφελη η απαισιοδοξία. Το ζητούμενο δεν είναι απαραίτητα η αισιοδοξία.

Το ζητούμενο είναι ρεαλισμός, θετική ενέργεια και προσπάθεια για επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Είμαι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε.

H Βασιλική Λαζαράκου είναι Partner στην δικηγορική εταιρία KLC. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Αντώνης Ζαΐρης: «Να εφαρμόσουμε στη χώρα μας τον κανόνα των ίσων ευκαιριών»

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: K. Σπυροπούλου: Nα ξεκινήσουμε να συνθέτουμε την εθνική μας αφήγηση, τα θέλω μας, το σχέδιο μας για την Ελλάδα του μέλλοντος

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Γιώργος Ευθυμίου: «Χρειαζόμαστε ηγέτες που να εμπνέουν»