Σκηνή από τον «Γυάλινο κόσμο»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν είναι λίγοι οι κριτικοί του θεάτρου και του κινηματογράφου που την θεωρούν την καλύτερη ή έστω μία από τις τρεις–τέσσερις καλύτερες ηθοποιούς του κόσμου. Όσο κι αν τα πρωτεία μπορεί να είναι υποκειμενικά σε τέτοιες συγκρίσεις, η πορεία της Ιζαμπέλ Υπέρ, τα βραβεία που σαρώνει σε κάθε της ερμηνεία, αλλά κυρίως ο απόηχος που αφήνει στον θεατή η προσέγγισή της στους ρόλους της επιβεβαιώνουν πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι.
Με περισσότερες από 120 ταινίες στο ενεργητικό της και μια εντυπωσιακή καριέρα στο θέατρο, που περιλαμβάνει από Ίψεν ως Σάρα Κέιν και Ζαν Ζενέ, αγαπημένη όλων των σκηνοθετών με υψηλές απαιτήσεις ερμηνείας πολύπλοκων χαρακτήρων η Ιζαμπέλ Υπέρ θα βρεθεί τον Νοέμβριο και στην Αθήνα. Για δύο μόνον παραστάσεις, στις 13 και 14 του μήνα θα είναι η Αμάντα στον «Γυάλινο κόσμο» του Τεννεσί Ουίλιαμς στην σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Σκηνοθετημένη από τον Βέλγο Ίβο βαν Χόβε, έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της εποχής μας η Ιζαμπέλ Υπέρ θα κληθεί να αφήσει πάνω στη σκηνή το αποτύπωμα της εύθραυστης, απομονωμένης στο δικό της κόσμο, γυναίκας του αμερικάνικου νότου. Ερμηνεύοντας έναν από τους πλέον θρυλικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου, σε «ένα έργο κεκλεισμένων των θυρών», όπως το χαρακτηρίζει ο σκηνοθέτης, η Αμάντα της θα «μιλήσει» για μοναξιά, χαμένα όνειρα και ψευδαισθήσεις.
«Ο «Γυάλινος Κόσμος» είναι ένα ποιητικό έργο. Διαδραματίζεται στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων, είναι κυριολεκτικά ένα έργο εσωτερικού χώρου, ένα υπόγειο», λέει ο Ίβο βαν Χόβε. Κατοικείται από τρία πρόσωπα: Μια μητέρα την Αμάντα, που φαντάζεται πως είναι μια ευγενής κυρία του Νότου. Χήρα με δυο παιδιά, καταφεύγει στο παρελθόν, πιστεύοντας ότι η ζωή στον Νότο ήταν πολυτελής, είχε κανόνες, κώδικες και όλοι ήξεραν να φέρονται και να δείχνουν πολιτισμένοι.
Την κόρη της Λόρα, που περνάει ατέλειωτες ώρες με τα γυάλινα ζωάκια της προσπαθεί να αποσυρθεί πιο βαθιά, σ’ ένα εντελώς εσωτερικό κόσμο, σε ένα σύμπαν καθαρής φαντασίας, προφυλαγμένο από τον χρόνο. Έτσι ο γυάλινος κόσμος της είναι η μια μεταφορά γι’ αυτό το καταφύγιο. Όσο για τον γιο της Τομ, που φροντίζει την οικογένεια, θέλει να αποδράσει, να ξεφύγει απ’ όλα αυτά, πάντοτε όμως επιστρέφει, αδύναμος να κάνει πράξη την επιθυμία του. Ώσπου η άφιξη ενός φίλου του πέφτει σαν βόμβα που θα συντρίψει την ευαίσθητη ισορροπία αυτού του σπιτιού.
Όπως λέει ο σκηνοθέτης πρόκειται για «Τρεις μοναξιές πίσω από σχεδόν κλειστές πόρτες, τρεις ανθρώπινες αδυναμίες, τρεις τρόπους να ονειρεύεσαι μια διαφορετική ζωή. Ο Τεννεσί Ουίλιαμς δίνει φωνή στους αδύναμους, προσπαθεί να τους κατανοήσει και να τους εκπροσωπήσει, να καταλάβει την ισχύ τους, την εσωτερική τους αντοχή και αντίσταση».
Για τον ίδιο ήταν ένα όνειρο, όπως λέει, να σκηνοθετήσει αυτό το έργο, γιατί μιλά για τη δύναμη του εύθραυστου ανθρώπου σ’ ένα κόσμο σκληρό και βίαιο. «Η Ιζαμπέλ Υπέρ παίζει την Αμάντα σαν ένα φοίνικα που αναγεννάται από την τέφρα του», προσθέτει.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η γαλλίδα ηθοποιός θα βρεθεί στην Αθήνα, αν θυμηθεί κανείς την εμφάνισή της το 2008 με το «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μίλερ, το «Ένα λεωφορείο, διασκευή του Λεωφορείου ο Πόθος του Ουίλιαμς» το 2010 και το 2014 τις «Ψευδοεξομολογήσεις» του Μαριβώ.
Οι παραστάσεις στη Στέγη θα δοθούν στα γαλλικά με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.
