«Η συμφωνία με τη Λιβύη συντάσσεται με το διεθνές δίκαιο», αναφέρει ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Ουσιαστικά, η ανακοίνωση απαντά στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, μετά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στο Κάιρο, με σκοπό την επιτάχυνση των διαδικασιών για την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες.

Μάλιστα η Άγκυρα με ανακοίνωσή της αμφισβητεί τη δυνατότητα που δίνει το Δίκαιο της Θάλασσας (η Τουρκία είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που δεν το έχουν υπογράψει) στα νησιά να έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, επιμένοντας στον ανίσχυρο νομικά επιχείρημα πως διαθέτει μεγαλύτερη ακτογραμμή.

Σε ανακοίνωσή του το τουρκικό ΥΠΕΞ αναφέρει πως  «με τη συμφωνία που υπεγράφη με τη Λιβύη καθορίστηκε ένα μέρος των δυτικών συνόρων των περιοχών θαλάσσιων αρμοδιοτήτων μας στην ανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται για μια συμφωνία που υπογράφηκε με βάση τις δικαστικές αποφάσεις, που θεσπίζουν διεθνή νομολογία, και του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών άρθρων της Συνθήκης των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας».

Συνεχίζοντας η ανακοίνωση αναφέρει:

«Ουσιαστικά, όλες οι πλευρές γνωρίζουν ότι τα νησιά δεν μπορούν να αποκόπτουν την παράκτια προβολή της Τουρκίας, που είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο, ότι τα νησιά που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά της διάμεσης γραμμής μεταξύ δύο ηπειρωτικών χωρών δεν μπορούν να διαθέτουν άλλη ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας πέραν των χωρικών τους υδάτων και ότι το μήκος και η κατεύθυνση των ακτών τους πρέπει να συνυπολογίζονται στον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών αρμοδιοτήτων. Η Τουρκία, πριν υπογραφεί αυτή η συμφωνία, είχε απευθύνει έκκληση για συνομιλίες προς όλες τις πλευρές, προκειμένου να υπάρξει συναίνεση στο πλαίσιο του δικαίου και ακόμη παραμένει έτοιμη για συνομιλίες. Ωστόσο, αντί να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις με βάση το διεθνές δίκαιο και τη δικαιοσύνη που προβάλλει η Τουρκία, τα μέρη προτίμησαν να προβούν σε μονομερή βήματα και να ρίξουν την ευθύνη στην Τουρκία.

Πίσω από αυτή την αντίληψη βρίσκονται οι μαξιμαλιστικές και χωρίς διάθεση συμβιβασμού ελληνικές και ελληνοκυπριακές θέσεις, που προσπαθούν να δημιουργήσουν, για παράδειγμα στο Καστελόριζο, ένα μικρό νησί που βρίσκεται απέναντι από την ηπειρωτική Τουρκία, μία ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας, σχεδόν τετραπλάσια από την επιφάνεια του. Η ίδια αντίληψη έκανε κάποτε και την Αίγυπτο να χάσει μία περιοχή 40 τ.χλμ.

Μέσω αυτής της συμφωνίας, που υπογράφηκε με τη Λιβύη, καθίσταται σαφές ότι οι δύο χώρες δεν θα επιτρέψουν τετελεσμένα», καταλήγει η ανακοίνωση

Υπενθυμίζεται πως η θέση της Αιγύπτου είναι ότι ο αναγνωρισμένος πρωθυπουργός της Λιβύης δεν έχει δικαίωμα με βάση τη νομοθεσία της χώρας να υπογράψει μόνος του μια τέτοια συμφωνία. «Τα δύο μνημόνια συμφωνίας δεν έχουν κανένα νομικό αποτέλεσμα, δεν μπορούν να αναγνωρισθούν επισήμως υπό το φως του άρθρου 8 της Συμφωνίας Skhirat, το οποίο ορίζει ότι η (λιβυκή) κυβέρνηση ή το υπουργικό συμβούλιο (και όχι ο πρωθυπουργός της) έχουν την εξουσία να υπογράφουν διεθνείς συμφωνίες.  Είναι γνωστό ότι στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο της Λιβύης δεν υπάρχουν υπουργοί και εκπροσώπηση διάφορων περιφερειών της Λιβύης και έτσι ο ρόλος του πρωθυπουργού είναι περιορισμένος, και η σύναψη συμφωνιών με άλλες χώρες θεωρείται κατάφωρη παραβίαση της συμφωνίας Skhirat», αναφέρει η επίσημη θέση της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με την δήλωση του Νίκου Δένδια, μετά τη συνάντηση με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, «εχουμε και οι δύο την εντύπωση κατ’ αρχήν ότι ο κ. Sarraj πιθανότατα στερείται την απαραίτητη νομιμοποίηση για να υπογράψει αυτά τα μνημόνια. Ούτως ή άλλως όμως, λειτουργούν ως αποσταθεροποιητικοί παράγοντες για την ευρύτερη περιοχή. Θα συνεχίσουμε να παρατηρούμε την κατάσταση».