Στουρνάρας: Τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και τα άγνωστα περιστατικά της διαπραγμάτευσης

Για τα γνωστά και άγνωστα περιστατικά του πρώτου εξαμήνου του 2015 και την περίοδο της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» αλλά και το τι είχε προηγηθεί την περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, στην κυβέρνηση Σαμαρά, μίλησε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γιάννης Στουρνάρας, στο περιθώριο της παρουσίασης του βιβλίου «Η Τελευταία Μπλόφα»  (εκδόσεις Παπαδόπουλος) των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού, που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο Μουσείο Μπενάκη.

«Το βιβλίο τους αναφέρεται σε μια πολύ πρόσφατη περίοδο, κατά την οποία τα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος και εγώ, αφιερώσαμε ατέλειωτες ώρες και κοπιάσαμε πολύ για να μην φύγει το τρένο από τις ράγες. Και αυτό μέσα σε ένα κλίμα συνεχών αντεγκλήσεων, πιέσεων, συνεχών κλητεύσεών μου στη Βουλή σε διάφορες εξεταστικές επιτροπές, επίσημων ανακοινώσεων του Μεγάρου Μαξίμου ή ανεπίσημων non-papers και διαρροών εναντίον μου, και, τελικώς, προσπαθειών παρεμπόδισης του έργου μας μέσα από μεθοδεύσεις και διαδικασίες που δεν έχουν θέση σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Αν μπόρεσα να τηρήσω τον όρκο μου και την ανεξαρτησία της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, και κυρίως μετά, το οφείλω στην αίσθηση του καθήκοντος, στη γενναία σύζυγό μου, Λίνα, που τράβηξε τα πάνδεινα αλλά άντεξε και όχι μόνο με ενθάρρυνε αλλά με πίεσε να συνεχίσω, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ειδικά στον Πρόεδρό της, Μάριο Ντράγκι, στο προσωπικό της Τράπεζας της Ελλάδος και τέλος, στις υγιείς κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό που στάθηκαν δίπλα μας», ανέφερε ο διοικητής της ΤτΕ.

Το War Room

Ο κ. Στουρνάρας αναφέρθηκε αρχικά στην περίοδο του 2012, όταν ως υπουργός Οικονομικών κρίθηκε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας.

«Όλοι γνωρίζαμε το καλοκαίρι του 2012 όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά την επισφαλή θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Κανείς όμως δεν γνώριζε πόσο άμεσος και υπαρκτός ήταν ο κίνδυνος εξόδου που διέτρεχε. Όπως σωστά αποκαλύπτει το βιβλίο υπήρχε συγκεκριμένο plan B για την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2012 μέχρι και τον Οκτώβριο του 2012 στις συναντήσεις του IMF στο Τόκυο. Τον κίνδυνο αυτό τον κατάλαβα ο ίδιος, ως Υπουργός Οικονομικών τότε, όπως και όλα τα άλλα μέλη της αποστολής που συνοδεύαμε τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στην πρώτη επίσημη επίσκεψη στην Καγκελάριο Μέρκελ, τον Αύγουστο του 2012. Όταν λάβαμε στα χέρια μας τη λίστα με τις 80 μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούσαν και έπρεπε να γίνουν μέχρι το επόμενο Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, στο οποίο κρινόταν ουσιαστικά το μέλλον της συμμετοχής μας στην ευρωζώνη, συνειδητοποιήσαμε την ηράκλεια προσπάθεια που έπρεπε να καταβληθεί για να γίνουν σε δύο μήνες μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια και όμως τα καταφέραμε! Τα καταφέραμε γιατί δουλέψαμε όλοι σαν μία ομάδα ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης (θυμίζω ήταν κυβέρνηση τριών κομμάτων – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), θέσης, αξιώματος, τίτλων, μία ομάδα που για δύο μήνες μαζευόταν κάθε μέρα στο Μέγαρο Μαξίμου από το πρωί ως το βράδυ στην αίθουσα που τώρα γίνονται τα υπουργικά συμβούλια και τότε το είχαμε ονομάσει χάριν αστεϊσμού War Room», ανέφερε ο κ. Στουρνάρας.

«Κάθε μέρα υπό την άμεση καθοδήγηση του ίδιου του Πρωθυπουργού και τον καθοριστικό ρόλο του στενού του συνεργάτη Σταύρου Παπασταύρου, αλλά και του Χρήστου Σταϊκούρα, του Άκη Σκέρτσου, της Χριστίνας Παπακωνσταντίνου, του Πάνου Τσακλόγλου, και πολλών άλλων συνεργατών, συμβούλων και υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου Οικονομικών, δουλέψαμε ως ομάδα και σε στενή συνεργασία με όλα τα Υπουργεία και τους θεσμούς και τα καταφέραμε. Κάτι που αποδεικνύει ότι, όταν δουλεύουμε με σύμπνοια, σύστημα, οργάνωση και πρόγραμμα ως ομάδα, μπορούμε να καταφέρουμε σπουδαία πράγματα», συνέχισε.

Οι ευθύνες της τρόικας για το 2014

«Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2014, η οικονομική δραστηριότητα είχε αρχίσει για πρώτη φορά να σημειώνει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, τα δίδυμα ελλείμματα είχαν σχεδόν εξαλειφθεί και το τρίτο τρίμηνο του 2014 η ελληνική οικονομία ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη της ευρωζώνης. Επιπλέον, εξαιτίας της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητάς μας, οι εξαγωγές μας είχαν αυξήσει το μερίδιό τους στη διεθνή αγορά», συνέχισε ο κ. Στουρνάρας.

«Οι δείκτες ήταν ανοδικοί, η πρώτη απόπειρα εξόδου στις αγορές είχε στεφθεί με επιτυχία και ακόμα πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι είχαν εδραιωθεί οι προϋποθέσεις για να βγούμε από την κρίση και να βαδίσουμε στο δρόμο της ανάπτυξης. Και εμείς στην Τράπεζα της Ελλάδος και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί προέβλεπαν τότε άνοδο του ΑΕΠ το 2015, με ανάλογες προοπτικές και για το 2016. Τότε ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να κλείσει η διαπραγμάτευση, γιατί η διαφορά που χώριζε τις δύο πλευρές ήταν πολύ μικρή, δραματικά μικρότερη από τα μέτρα του τρίτου μνημονίου, που ήρθε μετά. Με το όφελος της στερνής γνώσης, δηλαδή γνωρίζοντας εκ των υστέρων τι ακολούθησε, μπορώ να πω ότι η ευθύνη των εταίρων της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλη για την εξέλιξη αυτή. Οι εμμονές τους, ιδιαίτερα ενός μέλους της τότε τρόικας, πληρώθηκαν ακριβά», εξήγησε.

Οι εντελώς λανθασμένες πεποιθήσεις του 2015

Στη συνέχεια ο κ. Στουρνάρας αναφέρεται στην περίοδο της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο εξάμηνο του 2015 και την πολιτική της απέναντι στους δανειστές, ασκώντας κριτική στους τότε χειρισμούς του οικονομικού επιτελείου.

«Οι εξελίξεις μετά τον Ιανουάριο του 2015 ανέτρεψαν το θετικό κλίμα που είχε αρχίσει να δημιουργείται στην οικονομία την αμέσως προηγούμενη χρονική περίοδο, και μετά από πολλές προσπάθειες και θυσίες. Αντί να γίνει το αυτονόητο, δηλαδή να συνεχιστούν οι προσπάθειες από εκεί που τις άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση και οι οποίες προσπάθειες είχαν αρχίσει να παράγουν ορατά και ουσιαστικά αποτελέσματα, επιχειρήθηκε από τη νέα κυβέρνηση μια διαπραγμάτευση εντελώς διαφορετική, που στηρίχθηκε στη ρήξη, βασισμένη στη λανθασμένη πεποίθηση ότι οι εταίροι της Ελλάδας και οι δανειστές της θα φοβηθούν μία ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία και την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. Η πεποίθηση αυτή, όμως, ήταν εντελώς λανθασμένη, διότι το ευρώ είχε ήδη θωρακιστεί απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ήδη από το 2012, με τη δημιουργία κατάλληλων μέσων πολιτικής, κυρίως με τα προγράμματα SMPs και OMTs της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), τη δημιουργία του EFSF και μετά του (πληρέστερου) ESM, και βεβαίως της, έστω και ατελούς, τραπεζικής ένωσης. Επομένως, η χώρα οδηγήθηκε, μέσα από μια αδιέξοδη, ατέρμονη και ανερμάτιστη διαπραγμάτευση, σε μία παρατεταμένη περίοδο αβεβαιότητας και στις δραματικές εξελίξεις που κορυφώθηκαν στα μέσα του 2015, πρώτα με το διαφαινόμενο αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις και στη συνέχεια, με την επιβολή ελέγχων στις αναλήψεις μετρητών και τις μεταφορές κεφαλαίων, αμέσως μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015».

«Το ζητούμενο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν απλό», εξηγεί ο κ. Στουρνάρας. «Η υπογραφή μιας συμφωνίας χρηματοδοτικής στήριξης, ώστε η χώρα μας να απομακρυνθεί από τον κίνδυνο της πτώχευσης. Η Τράπεζα της Ελλάδος συνέβαλε με όλες τις δυνάμεις της στην επίτευξη αυτού του στόχου, τη στιγμή που τα σύννεφα πύκνωναν πάνω από τη χώρα μας, και τόνιζε ότι μια τέτοια συμφωνία θα ήταν σε θέση να καλύψει το έδαφος που είχε χαθεί μέσα στους πρώτους μήνες του 2015 με τις ατέρμονες και εν πολλοίς ανερμάτιστες διαπραγματεύσεις, οι οποίες στηρίζονταν σε λανθασμένες παραδοχές για το τι θα πράξουν οι δανειστές».

«Καθ΄ όλο το δύσκολο αυτό εξάμηνο, η Τράπεζα της Ελλάδος επιτέλεσε το καθήκον της, που είναι, με βάση το Καταστατικό της και τους κανόνες του Ευρωσυστήματος, η διαφύλαξη της νομισματικής και χρηματοοικονομικής σταθερότητας και η ενίσχυση της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος», συνέχισε.

Το άγνωστο περιστατικό του Μαΐου του 2015

Στη συνέχεια ο κ. Στουρνάρας αποκάλυψε ένα περιστατικό του Μαΐου του 2015, στο οποίο η Τράπεζα της Ελλάδος κινήθηκε για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της χώρας. «Είναι ένα γεγονός που δεν πήρε ευρεία δημοσιότητα όταν συνέβη, αλλά αναδεικνύει τον υποστηρικτικό ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος τη δύσκολη εκείνη περίοδο, και την εφευρετικότητα των στελεχών της», ανέφερε ο κ. Στουρνάρας.

«Κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, όπως γνωρίζετε, η χώρα μας αντιμετώπιζε έντονα προβλήματα ρευστότητας κυρίως με την φυγή καταθέσεων, και δυσκολευόταν να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, τόσο στο εσωτερικό (καταβολή μισθών και συντάξεων), όσο και στο εξωτερικό (αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων). Το 2015 ήταν μια ιδιαίτερα επιβαρυμένη από αυτή την άποψη χρονιά, με την υποχρέωση, μεταξύ άλλων, καταβολής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συνολικά είκοσι ενός (21) χρεολυσίων ύψους SDR 7,3 δισεκ. (9,0 δισεκ ευρώ).

Να κάνω εδώ μια παρένθεση και να πω ότι τα SDR (Special Drawing Rights – Ειδικά Τραβηχτικά Δικαιώματα) Holdings είναι διαθέσιμα των χωρών-μελών του ΔΝΤ, τα οποία «δημιουργούνται» μέσω της καταβολής αντίστοιχων ποσών από το ΔΝΤ στα μέλη του (SDR Allocations). Οι χώρες-μέλη, δηλαδή, έχουν μια αρχικά ισόποση απαίτηση και υποχρέωση έναντι του ΔΝΤ. Ο λογαριασμός των SDR Holdings τηρείται στο ΔΝΤ με σκοπό την κάλυψη μελλοντικών υποχρεώσεων από τόκους των μελών.

Μια από τις πιο πιεστικές περιπτώσεις αφορούσε εκείνο το διάστημα την υποχρέωση καταβολής στο ΔΝΤ στις 12 Μαΐου 2015 ενός χρεολυσίου, ύψους SDR 600,7 εκατ. (περίπου 750 εκατ. ευρώ). Γνωρίζοντας την έλλειψη ρευστότητας που αντιμετώπιζε η χώρα, έγιναν προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της αυτή.

Συγκεκριμένα, σε επικοινωνία μου με τον τότε εκπρόσωπο της χώρας στο ΔΝΤ Θάνο Κατσάμπα διερευνήθηκε το ενδεχόμενο χρήσης κεφαλαίων από τον λογαριασμό διαθεσίμων SDR Holdings του Ελληνικού Δημοσίου στο ΔΝΤ. Από την επικοινωνία αυτή προέκυψε ότι η χρήση των διαθεσίμων του λογαριασμού αυτού για την αποπληρωμή χρεολυσίου ήταν μεν εφικτή, καθώς δεν ήταν αντίθετη με το καταστατικό του Ταμείου, ωστόσο δεν υπήρχε αντίστοιχο διεθνές προηγούμενο. Για τον λόγο αυτό, η ενεργοποίηση της λύσης αυτής απαιτούσε την κατάλληλη προετοιμασία από πλευράς ΔΝΤ, κάτι που απαιτούσε επαρκή χρονικά περιθώρια.

Το Υπουργείο Οικονομικών μας ενημέρωσε δύο εργάσιμες ημέρες πριν από την αποπληρωμή, την Παρασκευή 8 Μαΐου 2015, ότι η συνήθης διαδικασία αποπληρωμής ανεστάλη μέχρι νεωτέρας, λόγω μη επαρκούς υπολοίπου στα διαθέσιμα του Δημοσίου. Καθώς ο κίνδυνος αθέτησης της εν λόγω αποπληρωμής, στην ουσία δηλαδή χρεοκοπίας της χώρας, ήταν εμφανής, αποφασίστηκε η υλοποίηση της παραπάνω λύσης.

Το Σαββατοκύριακο 9-10 Μαΐου 2015, τα αρμόδια στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος και εγώ ήμασταν σε συνεχή επικοινωνία με τον κ. Κατσάμπα και τα στελέχη του ΔΝΤ, εξετάζοντας εναλλακτικές προσεγγίσεις και διαδικασίες. Από τις εναλλακτικές λύσεις που προτάθηκαν από το ΔΝΤ, το Υπουργείο αποφάσισε την άντληση SDR 523,7 εκατ. από τον λογαριασμό SDR Holdings στο ΔΝΤ, ενώ το υπόλοιπο ποσό, ήτοι 77 εκατ., καλύφθηκε από τα διαθέσιμα του Δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό, αποσοβήθηκε μια κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χώρα, και η Τράπεζα της Ελλάδος προσέφερε πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση για την εξεύρεση λύσης στα πιεστικά προβλήματα με τα οποία ήταν αντιμέτωπη», ανέφερε ο κ. Στουρνάρας.

Στα 86 δισ. ευρώ το κόστος του πρώτου εξαμήνου του 2015

«Το ανά χείρας βιβλίο περιγράφει γλαφυρά, βήμα-βήμα, και με ανατριχιαστική ακρίβεια, τις ατέρμονες και ανερμάτιστες εν πολλοίς, όπως ήδη αναφέρθηκε, διαπραγματεύσεις του πρώτου εξαμήνου του 2015. Οι συνέπειες όμως αυτής της ανερμάτιστης διαπραγμάτευσης είχαν υψηλότατο κόστος για την ελληνική οικονομία. Σε σχετική ομιλία μου στη Βουλή, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, είχα ισχυριστεί, βασιζόμενος στη σύγκριση των δυναμικών προβολών του δημόσιου χρέους που έκανε το ΔΝΤ αφενός στο τέλος του 2014 και αφετέρου τον Ιούλιο του 2015, ότι το κόστος αυτό ανέρχεται σε 86 δισεκ. Ευρώ περίπου», υποστήριξε ο κ. Στουρνάρας.

«Όποια μέθοδο και να χρησιμοποιήσει κάποιος, το κόστος προκύπτει πολύ σημαντικό. Ακόμα και αν αγνοηθούν εντελώς τα δυναμικά στοιχεία, η στατική ανάλυση, δηλαδή ανάλυση σε παρελθόντα χρόνο και με γεγενημένα αποτελέσματα, δείχνει κόστος κοντά στα 47 δισεκ. ευρώ, όπως υπολόγισε ο κ. Γιώργος Προκοπάκης σε άρθρο του στην Καθημερινή στις 26 Αυγούστου φέτος», συνέχισε.

«Η σημαντικότερη όμως επίπτωση από αυτή την κατάσταση ήταν η αβεβαιότητα και η απώλεια της εμπιστοσύνης, που είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με πολύ κόπο ως τα τέλη του 2014. Ας μην ξεχνάμε ότι απωλέσθησαν 45 δισεκ. ευρώ περίπου καταθέσεων, επιβλήθηκαν έλεγχοι κεφαλαίων με σημαντικό πρόσθετο κόστος για την οικονομία, ενώ χρειάστηκαν νέα κεφάλαια για τις τράπεζες. Και αυτά μετά από δυο εκλογικές αναμετρήσεις, ένα δημοψήφισμα, και μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις χωρίς στόχο και αποτελέσματα. Τα μηνύματα που εξέπεμπε τότε η χώρα ήταν αντιφατικά, οι μπλόφες συνεχείς και προκαλούσαν σύγχυση στους εταίρους της. Στην «Τελευταία Μπλόφα» αυτό αποδεικνύεται πέραν κάθε αμφιβολίας».

«Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό μία δική μου προσθήκη που αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Έχει να κάνει με το τηλεφώνημα που δέχτηκε στις 6 Ιουλίου 2015, μία ημέρα ακριβώς μετά το ελληνικό δημοψήφισμα, ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ από τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν. Σύμφωνα με όσα αναφέρουν στο βιβλίο τους με τίτλο «Ένας πρόεδρος δεν έπρεπε να πει κάτι τέτοιο…» («Un président ne devrait pas dire ça…», εκδόσεις Stock, 2016) οι Γάλλοι δημοσιογράφοι Ζεράρ Νταβέ και Φαμπρίς Λομ, ο Ρώσος πρόεδρος εκμυστηρεύτηκε στον τότε πρόεδρο Ολάντ ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε υποβάλει αίτημα στη ρωσική για την εκτύπωση δραχμών, επειδή δεν διέθετε τις κατάλληλες εγκαταστάσεις για να το κάνει. Ο Πούτιν έκρινε σε εκείνη τη συγκυρία ότι όφειλε να ενημερώσει γι΄αυτό το θέμα τον Ολάντ, ενώ η τύχη της Ελλάδος κρεμόταν από μία κλωστή και βρισκόμασταν λίγες μέρες πριν από τη συμφωνία της 12ης Ιουλίου. Ο Πούτιν διευκρίνισε βέβαια στον Ολάντ ότι η Ρωσία δεν επιθυμούσε να εμπλακεί σε κάτι τέτοιο.

Η αποκάλυψη αυτή των δυο Γάλλων δημοσιογράφων σε ένα βιβλίο τους που δημοσιεύθηκε το 2016 με περιεχόμενο συνομιλίες που είχαν με τον τέως Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ, και το οποίο δημοσιεύτηκε με τη συναίνεσή του, είναι ενδεικτική του χάους και πανικού που επικρατούσε στην Ελλάδα τις δύσκολες εκείνες μέρες και του αδιεξόδου στο οποίο βρέθηκε η χώρα εκείνο το καλοκαίρι.
Προσθέτει επίσης ακόμα μία ένδειξη, στις τόσες άλλες που διαθέταμε τότε, ότι η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με τα αδιέξοδά της ανερμάτιστης διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου του 2015, φλέρταρε επικίνδυνα με την επιστροφή στη δραχμή.

Η συμφωνία της 12ης Ιουλίου 2015, με την ευρεία συναίνεση που διαμορφώθηκε στη Βουλή των Ελλήνων, ανέκοψε τη δυσμενή και αβέβαιη πορεία της οικονομίας κατά το πρώτο εξάμηνο εκείνης της χρονιάς. Για να κερδηθεί όμως ξανά η εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα απαιτήθηκε πολύς κόπος, μεγάλο κόστος και πολύς χρόνος. Και δυστυχώς η συνέχεια, που είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσει το περιεχόμενο ενός άλλου συναρπαστικού βιβλίου, μας επεφύλαξε ακόμα μεγαλύτερες και πιο δυσάρεστες εκπλήξεις, που μόλις τώρα αρχίζουν να γίνονται ευρύτερα γνωστές, αφού τα γεγονότα αυτά εκτυλίχθηκαν κυρίως στο παρασκήνιο. Διότι κατά την τότε κυβέρνηση, η συμφωνία της 12ης Ιουλίου 2015 ήταν μία ήττα, μία υποχώρηση από αυτά που πρέσβευε και έπραττε μέχρι τότε. ‘Έπρεπε λοιπόν με κάθε τρόπο, αυτή η ήττα και αυτή η υποχώρηση να αντισταθμιστούν από κάτι άλλο. Και αυτό το κάτι άλλο ήταν η στοχοποίηση, με τρόπο εξωθεσμικό και φρικτό, που δεν χαρακτηρίζει το κράτος δικαίου ενός πολιτισμένου κράτους, των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης και γενικά προσώπων που δεν ήταν διατεθειμένα να παραβούν το καθήκον τους και να καταλύσουν την ανεξαρτησία των θεσμών που υπηρετούν. Και για να γίνει η πίεση στα πρόσωπα αυτά ακόμα μεγαλύτερη, η στοχοποίηση συμπεριέλαβε και μέλη της οικογένειάς τους, κάτι το οποίο δεν έχει προηγούμενο σε πολιτισμένα κράτη», ανέφερε ο κ. Στουρνάρας, ο οποίος στη συνέχεια ολοκλήρωσε την ομιλία του αναφερόμενος στη σημασία του βιβλίου «Η Τελευταία Μπλόφα» για την μελέτη της περιόδου.