Η Ευρώπη "ματώνει", όμως ο Τσακαλώτος επιμένει για καθαρή έξοδο

Ευκλείδης Τσακαλώτος. Υπουργός Οικονομικών

Ακόμα και μετά τις τελευταίες καθησυχαστικές εξελίξεις στην Ιταλία, με τον σχηματισμό κυβέρνησης και την επιλογή ενός φιλοευρωπαίου υπουργού Οικονομικών, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι η… περιπέτεια τελείωσε.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ δύο λαϊκιστικών κομμάτων, και ας κρίνει ο καθένας πόσο φρόνιμο θα ήταν να εμπιστευτεί κανείς τα Πέντε Αστέρια και τη Λέγκα του Βορρά για να διατηρήσουν την Ιταλία στον οικονομικά ορθό δρόμο, και όχι στον δρόμο του εκτροχιασμού του χρέους, με αυξήσεις δαπανών και μειώσεις φόρων, που θέλουν να ακολουθήσουν.

Οι αγορές χθες έδειξαν να ανακουφίζονται με τις εξελίξεις, και να ασχολούνται με άλλα, σημαντικότερα θέματα, όπως είναι ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, μετά την ενεργοποίηση των αμερικανικών δασμών στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου. Όμως είναι γελασμένος όποιος νομίζει ότι τελειώσαμε εδώ και από εδώ και πέρα θα επανέλθει η κανονικότητα στην Ευρωζώνη. Η Ιταλία είναι και θα παραμείνει μία ανοιχτή πληγή για την Ευρώπη, που απειλεί με… ακατάσχετη αιμορραγία το ευρωπαϊκό εγχείρημα και είναι πολύ δύσκολο να επουλωθεί, αφού το τραύμα είναι βαθύ.

Φυσικά, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι οι αφελείς που με το πρώτο θετικό σημάδι εφησυχάζουν και λένε “εδώ είμαστε, τελειώσαμε, τώρα θα πάνε όλα καλά”. Ένας από αυτούς φαίνεται πως είναι και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος δήλωσε χθες: “Η Ιταλία δεν μας ανησυχεί. Με νηφαλιότητα και αυτοπεποίθηση, προχωράμε στην καθαρή έξοδο από το Μνημόνιο, όπως έχουμε προγραμματίσει”. Η νηφαλιότητα και η αυτοπεποίθηση είναι ασφαλώς θετικά στοιχεία – η αφέλεια, πάλι, όχι.

Εντάξει, το έχουμε καταλάβει: η “καθαρή έξοδος” από τα μνημόνια αποτελεί αυτοσκοπό για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προκειμένου να “πουλήσει” στο εκλογικό της κοινό ένα επικοινωνιακό αφήγημα που θα αναστρέψει ελαφρώς τη φθορά της. Όμως είναι πια σαφές ότι “καθαρή” έξοδος δεν πρόκειται να υπάρξει. Όχι μόνο η Ελλάδα θα υπόκειται σε αυστηρή εποπτεία από τους δανειστές, αλλά μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ιταλία, είναι πολύ πιθανό να αναγκαστεί να ζητήσει τη χορήγηση προληπτικής γραμμής πίστωσης, βλέποντας τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων να ανεβαίνουν σε επίπεδα ανησυχητικά, λίγους μήνες πριν την έξοδο της Ελλάδας από το τρέχον πρόγραμμα. Οι αγορές είναι αμείλικτες, και από τη στιγμή που η χώρα μας θα εξαρτάται από αυτές για τη χρηματοδότησή της, η παραμικρή “παραφωνία”, είτε εντός είτε εκτός Ελλάδας, μπορεί να πυροδοτήσει μία δυσανάλογη αύξηση του κόστους δανεισμού της χώρας, χωρίς μία εγγύηση από πίσω. Μπορεί να το ρισκάρει αυτό η σημερινή κυβέρνηση, να αφήσει δηλαδή τη χώρα μας στο έλεος των αγορών σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη, μόνο και μόνο για να πανηγυρίζει για την “καθαρή” έξοδο;

Όχι πως δεν έχουμε δει ανεύθυνες κινήσεις και αποφάσεις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και μάλιστα σε σοβαρά θέματα, από τους χειρισμούς στα οικονομικά μέχρι το Σκοπιανό και τα ελληνοτουρκικά. Αλλά δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε ότι εν προκειμένω θα πρυτανεύσει η λογική – ή, σε αντίθετη περίπτωση, ότι οι αγορές θα έχουν… τα κέφια τους επ’ αόριστον.