Ανάλυση: Ποιος πραγματικά κέρδισε στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών;

Τι σηματοδοτεί για την Ευρώπη και την Ελλάδα μια ενδεχόμενη αλλαγή στο Πρωθυπουργικό γραφείο του Μεγάρου Matignon;

Το χειρότερο ποσοστό για εν ενεργεία Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε βουλευτικές εκλογές στην μεταπολεμική Πέμπτη Δημοκρατία έλαβε ο Εμανουέλ Μακρόν στην κάλπη της Κυριακής για τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία.

Ενώ, σε μια επίσης πρωτοφανή αμφισβήτηση ακόμα και του ακριβούς τελικού αριθμού των ψήφων, ο επικεφαλής του συνασπισμού της Αριστεράς Ζαν Λικ Μελανσόν έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει το Υπουργείο Εσωτερικών για εκλογικές αλχημείες και χειραγώγηση των αποτελεσμάτων με στόχο να του στερήσουν την πρωτιά.

Τα …απίθανα συνεχίστηκαν με την «κεντρώα» εφημερίδα Le Monde να «διορθώνει» το αρμόδιο Υπουργείο και να δημοσιοποιεί δικά της αποτελέσματα, που έφερναν πρώτο τον συνασπισμό Nupes (Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση) του «ριζοσπάστη» Μελανσόν με 26,11% έναντι 25,88% της προεδρικής συμμαχίας Ensemble! (Μαζί!) του Μακρόν και τρίτη δύναμη το κόμμα της Μ. Λεπέν, με αυξημένα ποσοστά.

Λόγω του εκλογικού νόμου και σύμφωνα με τις προβλέψεις της έγκυρης εταιρείας δημοσκοπήσεων Ipsos, το Ensemble του Μακρόν θα έχει ένα ξεκάθαρο προβάδισμα στις έδρες της Εθνικής Εθνοσυνέλευσης, του ενός εκ των δύο Σωμάτων της Βουλής, καταλαμβάνοντας από 255 έως 295 έδρες (έναντι 150 έως 190 του Nupes). Όμως, ο εν ενεργεία Πρόεδρος χρειάζεται 289 έδρες προκειμένου να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία και να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του Απριλίου.

Αν δεν το καταφέρει, η Γαλλία και κατ επέκταση η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα βρεθούν αντιμέτωπες με νέα δεδομένα που προοιωνίζονται μεγάλες αλλαγές στους συσχετισμούς που είχαν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, δεδομένα τα οποία έρχονται να προστεθούν στις πολυεπίπεδες επιπτώσεις, οικονομικές και πολιτικές, του πολέμου στην Ουκρανία.

Ήδη, με το «καλημέρα» άρχισαν να διαφαίνονται οι πρώτοι τριγμοί στους κόλπους της προεδρικής συμμαχίας με αφορμή την στρατηγική συνεργασιών ενόψει του δεύτερου γύρου, καθώς στο ερώτημα «με ποιους θα πάμε» δεν υπάρχει συναίνεση. Τη στιγμή που, σύμφωνα με Γάλλους αναλυτές, οι τριγμοί στο εσωτερικό και του δεύτερου «πυλώνα» του σημερινού πολιτικού συστήματος της Γαλλίας, του Nupes υπό τον Μελανσόν δηλαδή, δεν θ αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους, καθώς αυτό που ενώνει τα ετερόκλητα μέλη του είναι μόνο το όνειρο-ελπίδα  της πλειοψηφίας.

Η Γαλλία βαδίζει στον δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής με έγκυρους αναλυτές, όπως ο διευθυντής της Monde, Jérôme Fenoglio, να μην διστάζουν να κάνουν λόγο για «δημοκρατική συμφορά» και για «πολιτικό τοπίο έτοιμο να εκραγεί».

Κι αυτό γιατί στο ερώτημα ποιος κέρδισε αυτόν τον γύρο των εκλογών η απάντηση που δίνουν οι…ξεροκέφαλοι αριθμοί είναι: η αποχή! Η οποία έφτασε σε νέο ρεκόρ του 52,49%, ξεπερνώντας ακόμα και το προηγούμενο δυσθεώρητο 51,30% του 2017. Αυτό, πολύ απλά, σημαίνει πως αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν είναι περισσότεροι από το σύνολο αυτών που πήγαν στην κάλπη, κάτι που συμβαίνει για δεύτερη φορά στην ιστορία της μεταπολεμικής Γαλλίας, καθιστώντας την αποχή την μόνη …πραγματική πλειοψηφία.

Με άλλα λόγια, η αντισυστημική ψήφος δεν εκφράστηκε ούτε από την Αριστερά ούτε από την άκρα Δεξιά. Πήγε… εκδρομή! Αλλά από πολιτική επιλογή, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ίδια τη Δημοκρατία και τους θεσμούς σε μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Οι λόγοι εξαιτίας των οποίων το Γαλλικό πολιτικό σύστημα έφτασε ως εδώ είναι πολλοί. Με τον βασικότερο εξ αυτών να συνίσταται στο ότι ο ίδιος ο θεσμός των βουλευτικών εκλογών έχει απαξιωθεί μετά την συνταγματική εγκαθίδρυση της πενταετούς Προεδρικής θητείας. Ο ρόλος του βουλευτή καθίσταται ολοένα και πιο αμφισβητούμενος από το εκλογικό σώμα, αφού η ενδιάμεση θέση του, μεταξύ τοπικής και εθνικής εκπροσώπησης, είναι, για τον απλό πολίτη, ακατανόητη.

Σε επίπεδο συγκυρίας, δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που μέμφονται τον ίδιο τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος μαζί με τους άμεσους συνεργάτες κι έχοντας εξασφαλίσει την Προεδρία, «απείχε», στην ουσία, από την προεκλογική εκστρατεία για τις βουλευτικές, διαδραματίζοντας έναν ρόλο «κεντρικού animateur», κατά τον Fenoglio.

Σε κάθε περίπτωση, ο «χαμένος» αυτού του γύρου δεν είναι άλλος από τον Γάλλο Πρόεδρο, ο οποίος, σε ένα αναντίρρητο πολιτικό πισωγύρισμα, βλέπει τα ποσοστά του να συρρικνώνονται σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά του πρώτου γύρου των Προεδρικών, και την εκλογική του βάση πλέον να υστερεί ποσοτικά έναντι όλων των προκατόχων του.

Ενώ, ακόμα και στην περίπτωση που κερδίσει τον δεύτερο γύρο, είτε με αυτοδυναμία (μικρότερη πιθανότητα) είτε με κυβέρνηση συνασπισμού με τους Ρεπουμπλικάνους, η αντίσταση που θα βρει, όχι τόσο εντός Εθνοσυνέλευσης όσο στους δρόμους, όταν θα επιχειρήσει να περάσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει, θα είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Όμως, και ο βασικός του αντίπαλος, όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής, θα έχει απέναντί του ένα «αντιΜελανσόν» μέτωπο που θα κάνει πολύ δύσκολη τη λήψη αποφάσεων για κρίσιμα ζητήματα όπως η ακρίβεια και ο πληθωρισμός, οι συντάξεις, η ανεργία κλπ.

Στο «παζλ» πρέπει να προστεθεί και το ποσοστό της Λεπέν, η οποία, αν και επίσης έλαβε λιγότερες ψήφους από αυτές των προεδρικών εκλογών, καταφέρνει για πρώτη φορά, να συγκροτήσει κοινοβουλευτική ομάδα, βάζοντας στην φαρέτρα της εκτός από κύρος, και σημαντικά κονδύλια.

Όλα αυτά είναι πρόδηλο ότι θα επηρεάσουν και τη θέση της Γαλλίας στην Ευρώπη και, σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, και την εξωτερική της πολιτική. Όπως απέδειξαν όλες οι δημοσκοπήσεις η εξωτερική πολιτική «βυθίστηκε» στις προτεραιότητες της κοινής γνώμης. Οι περισσότεροι Γάλλοι, όχι μόνο οι ακροδεξιοί και οι ευρωσκεπτικιστές, ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για τα του οίκου τους. Για την υγεία, την αγοραστική δύναμη, την εκπαίδευση, την ασφάλεια και την εγκληματικότητα, το κοινωνικό κράτος, την μάχη κατά της φτώχειας, την ανεργία, την παράνομη μετανάστευση, το δημόσιο χρέος.

Ποιες θα είναι, για παράδειγμα, οι θέσεις του Παρισιού από την επόμενη Δευτέρα για τον πόλεμο της Ουκρανίας, τη Ρωσία του Πούτιν, την αρχιτεκτονική της Ευρώπης, την ασφάλεια και την κοινή άμυνα; Με ότι αυτό συνεπάγεται και για τα ελληνικά συμφέροντα στη δεδομένη συγκυρία…

Διαβάστε επίσης:

Γαλλία: Ανοιχτή λογαριασμοί μετά την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών

«Πολύ πιο ισχυρή» ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία θέλει ο Μακρόν