Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη: Η σιδηρά κυρία που όλοι αγαπούν να μισούν

200 χρόνια επανάσταση, εορτασμοί και φουστανέλα με κροκό τσάντα, όπως μόνο η απόλυτη grande dame της χώρας θα μπορούσε!

Το ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου τέθηκε επικεφαλής της επιτροπής εκδηλώσεων για την επέτειο από τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση ξεσήκωσε, για άλλη μια φορά, κύμα σχολίων, κρίσεων, επικρίσεων και επαίνων, που συνοδεύουν άλλωστε κάθε της εγχείρημα, όπως συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους με τη μεγάλη λάμψη και ακτινοβολία. 

Η μεγάλη οικονομική της επιφάνεια, η εμφάνισή της με την προσοχή στις σινιέ λεπτομέρειες, η εμπειρία της στην τεράστια διοργάνωση των Ολυμπιακών το 2004 μπήκαν για άλλη μια φορά στο επίκεντρο της επικαιρότητας σε δημοσιεύματα, συζητήσεις, αναλύσεις και χιουμοριστικά σχόλια στα παντοδύναμα πλέον social media, που σαν το χορό του αρχαίου δράματος πάντα παρατηρούν και συμμετέχουν από απόσταση στις περιπέτειες των ηρώων μέχρι την «δι’ ἐλέου καί φόβου περαίνουσα τήν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». 

Όχι πως η κυρία Αγγελόπουλου –αν και το σκέτο Γιάννα αρκεί στη δημόσια αντίληψη- ταυτίζεται με όποιον ορισμό της τραγωδίας. Ειδικά όταν επισήμως συνδέεται πλέον με την επιτυχή ύπαρξη του ίδιου του έθνους μας, μιας και η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου ορίστηκε από τον Πρωθυπουργό επικεφαλής της επιτροπής “Ελλάδα 2021”, ενός έτους εθνικής γιορτής για τον Ελληνισμό, εντός και εκτός Ελλάδος, που η επικεφαλής της Επιτροπής θα οργανώσει εκδηλώσεις μνήμης και χαράς για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και δη αμισθί, όπως τονίστηκε επανειλημμένως. 

Στα σχόλια αμέσως θυμήθηκαν αρκετοί να εκθέσουν με τα λόγια των ξένων που την συναντούσαν για τους Ολυμπιακούς του 2004, πως “she gets the job done”, δηλαδή είναι αποτελεσματική και δεν χαρίζεται σε κανέναν προκειμένου να γίνει η δουλειά! 

Άλλοι, σχολίασαν πως, παρά την μόρφωσή της, υστερεί σε ιστορική παιδεία, πράγμα που έγινε εμφανές και όταν ήταν επικεφαλής του »Αθήνα 2004» όπου δεν ανέδειξε το εκπαιδευτικό υπόβαθρο των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Και βέβαια στο twitter έλαμψε με το χιούμορ της η ατάκα: «Γιάννα και 200 χρόνια επανάσταση: ΜΕΘΥΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ DOM PERIGNON ΤΟΥ 21».

 

Ο Κυριάκος και ο στρατηγός Μακρυγιάννης

Φυσικά τον τελευταίο λόγο θα έχει η ίδια, η οποία ντυμένη υπέροχα συνάντησε τον πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, με nude κοστούμι και κροκό μπορντό τσάντα, φυσικά Hermes, όπως έκανε και με τις δηλώσεις της: «Ευχαριστώ τον Πρωθυπουργό για την εμπιστοσύνη και την τιμή να μου αναθέσει την ευθύνη μιας τόσο σημαντικής για τον Ελληνικό λαό και την Ελλάδα υπόθεσης.  Όλοι μαζί θα κάνουμε το καλύτερο». 

Χωρίς ιστορική παιδεία η κυρία Αγγελοπούλου, αλλά να, μ’ αυτό «όλοι εμείς» θύμισε, πιθανόν άθελα της, αλλά εμείς πιστεύουμε μελετημένα τον στρατηγό Μακρυγιάννη που έλεγε εμφατικά: «…Τούτη την πατρίδα την έχομε όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. 

Όσοι αγωνιστήκαμε, αναλόγως ο καθείς, έχομε να ζήσομεν εδώ. 

Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. 

Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”…». 

Όλοι εμείς, λοιπόν, μαζί με την Γιάννα!

Γιάννα: Ένα κορίτσι από την Κρήτη

«Ένα κορίτσι από την Κρήτη» σημειώνουν οι εκδότες του οίκου «Λιβάνης» για το βιβλίο στα Ελληνικά, με τίτλο το μικρό της όνομα και υπογραφή ως Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, µε όνειρα και προσδοκίες, ζει µια ζωή που στιγµές-στιγµές θυμίζει παραμύθι: σπουδάζει, γίνεται δικηγόρος, αναμειγνύεται µε τα κοινά, σε αδιάκοπη αντιπαράθεση µε κατεστημένες στάσεις και αντιλήψεις. Βιώνει τον κεραυνοβόλο έρωτα και βρίσκεται στην Ζυρίχη και στο Λονδίνο στο πλευρό του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ανακαλύπτοντας τον κόσμο των επιχειρήσεων – αλλά και την οικογενειακή ζωή. 

Ωσότου την καλεί η διεκδίκηση και µετά η διοργάνωση των Ολυµπιακών Αγώνων από την Ελλάδα. 

Επιχειρεί να βοηθήσει στην συστράτευση και στην κοινή προσπάθεια, ζει βήµα-βήµα τις εµπλοκές και τα αδιέξοδα της Ελληνικής πραγµατικότητας. 

Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθεια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας του 2004 µπόρεσε και απέκτησε την δική της δυναµική. 

Πώς, λοιπόν, η Ελλάδα βρέθηκε από αυτό το σηµείο στην βαθιά κρίση που ζει – ιδίως µετά το 2010; 

Από την εµπειρία της, η Γιάννα Αγγελοπούλου επισηµαίνει ένα σηµαντικό, σταθερό πρόβληµα: το πρόβληµα ηγετικότητας, την αποφυγή ανάληψης ευθυνών ή την τάση µετατόπισής τους, µαζί και την συνεχή εσωτερική αντιπαράθεση – είναι µόνιµη τροχοπέδη στις προσπάθειες των Ελλήνων». 

Το κορίτσι απ την Κρήτη, όμως, έχει μεγαλώσει και έχει γίνει πια «ladykiller», δηλαδή «δολοφονική κυρία», όπως την είχε αποκαλέσει μέλος της αντιπροσωπείας του Μπουένος Αϊρες λίγο μετά την ανακοίνωση της ελληνικής υποψηφιότητας τον Σεπτέμβριο του 1997 στη Λοζάνη, «a hurricane of a personality», καταιγιστική σα φυσικό φαινόμενο προσωπικότητα, όπως την χαρακτήριζε το «Time», «Οnly a whirlwind could keep Angelopoulos-Daskalaki company», δηλαδή, πως «μόνο ένας ανεμοστρόβιλος θα μπορούσε να συγκριθεί ισότιμα συντροφιά μαζί της και να την συναναστραφεί», κατά τη Chicago Tribune και σύμφωνα με την ίδια σίγουρα «το 2004 ουδείς πλέον την αποκαλούσε πλούσια σκύλα». 

Και είναι γεγονός πως μετά την ανάληψη των Ολυμπιακών το 1997 και την τιτάνια προσπάθεια της για αυτό, απομακρύνθηκε από τη διοργάνωση για να επιστρέψει τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν η ΔΟΕ απειλούσε να μην επιτρέψει τους αγώνες, με την ελληνική κυβέρνηση, υπό τον Κώστα Σημίτη ως πρωθυπουργό να την επαναφέρει πανηγυρικά ως πρόεδρο της ΟΕ «Αθήνα 2004». 

Έκανε τα πάντα! 

Ενέπνευσε εθελοντές, εμφύσησε μια εθνική υπερηφάνεια στα όρια της μαζικής παράκρουσης, έτρεξε στον Ασπρόπυργο με το σορτσάκι του εθελοντή, γκρέμιζε με δυναμικότητα και μαχητικότητα κομματικές αντιρρήσεις, ενώ έκανε τους Αθανάτους θαυμαστές της, με πρώτο και καλύτερο τον γοητευμένο απ την Κρητική της δυναμικότητα της τον επί σειρά ετών πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ.

Ο Ελεύθερος Τύπος, το Ίδρυμα Κλίντον, ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης, ο Σημίτης και ο Τσίπρας

Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, λοιπόν, κάνει άλλη μια υπερπροσπάθεια ως εκδότρια της ιστορικής εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» αλλά δεν στέφεται από επιτυχία. 

Η εφημερίδα αναστέλλει τη λειτουργία της αλλά ως φαινόμενο στα ΜΜΕ των τελευταίων χρόνων, ούτε ένας από τους τετρακόσιους πενήντα εργαζομένους δε μένει απλήρωτος! Το έχουμε να το θυμόμαστε αυτό! Είναι δε πάνω και πέρα από κόμματα. 

Πολιτευμένη επιτυχώς με τη Νέα Δημοκρατία και επιλογή του Κωσταντίνου Μητσοτάκη, συνεργάζεται για τους Ολυμπιακούς με τον Κώστα Σημίτη,  ενώ ξαφνιάζει με την δημόσια στήριξη στον Αλέξη Τσίπρα. 

Τον Νοέμβριο 2016, απαντά στον Δημήτρη Ρηγόπουλο για αυτή της την συμπάθεια πως «…είναι απλό: είδα μια απόπειρα καινούργιων ανθρώπων –και νέων, κυρίως όμως καινούργιων– να δουν τα πράγματα αλλιώς σε μια Ελλάδα κουρασμένη. 

Μίλησα μαζί τους, σημειώστε ότι το έκανα πηγαίνοντας στα γραφεία στη Βουλή αρχικά, στο Μαξίμου αργότερα: το φως κάνει καλό σε αυτές τις υποθέσεις! 

Οπότε θεώρησα ότι θα τους ήταν χρήσιμο, συνέβαλα στο να γίνουν επαφές με το διεθνές σύστημα». 

Διευκρίνισε δε πως «το αντικείμενο ήταν η διοργάνωση του συνεδρίου του Ιδρύματος Κλίντον πρώτη φορά στην Ευρώπη, και μάλιστα στην Αθήνα, κι αυτός ήταν ο λόγος που ζήτησα να συναντήσω τόσο τον Αντώνη Σαμαρά όσο και τον Αλέξη Τσίπρα. 

Και ο κ. Τσίπρας, με την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ζήτησε να με δει στη Βουλή. Αλλά μπροστά μας είχαμε εκλογές και στο συνέδριο, που τελικά έγινε στη Νέα Υόρκη, πήγε τελικά ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός». 

Τον Οκτώβριο του 2014 η Γιάννα Αγγελοπούλου σε συνέντευξη της στον Στέφανο Κασιμάτη διευκρινίζει την πολιτική της τοποθέτηση λέγοντας για αυτην πως είναι «όχι απαραίτητα κεντροδεξιά. 

Πολιτεύθηκα με τη Ν.Δ., αλλά ποτέ δεν ήμουν εγκλωβισμένη στο κόμμα». 

Κάπου εκεί λέει πως βρίσκεται απέναντι στο σύστημα! 

«Το σύστημα σκέπτεται και χειρίζεται τα πράγματα τελείως διαφορετικά από τη δική μου αντίληψη ― γι’ αυτό λέω ότι είμαι απέναντί τους» τονίζει και ξαφνιάζει, υπογραμμίζοντας πως «όταν ένα κόμμα ξεκινά από τις δυο-τρεις μονάδες και φθάνει να κινείται γύρω στο είκοσι πέντε, είτε μας αρέσει είτε όχι είναι κάτι νέο, τουλάχιστον για τους ανθρώπους που το έχουν επιλέξει. 

Μου έδειξε τις προάλλες ο γιος μου κάτι που είχε πει ο Κέινς, όταν τον ρώτησαν γιατί είχε αλλάξει άποψη: “Όταν τα δεδομένα της πραγματικότητας αλλάζουν, αλλάζουν και οι απόψεις μου. Εσείς τι κάνετε;”».

Για την Ελλάδα ακόμα και με λίγα χρήματα…

Για αυτή της την συνέντευξη ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης μιλώντας με το ορμητικό, παθιασμένο του ύφος στο ΒΗΜΑ FM σχολιάζει πως «Δεν έχει πλάκα ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη είναι αντισυστημική; 

Ότι ένας άνθρωπος που είναι δισεκατομμυριούχος και ζει τη μισή ζωή του στο Γκστάαντ και την άλλη μισή στον Πύργο στο Λονδίνο και στο ενδιάμεσο κάνει μια βόλτα στην Αράχωβα για να ξεσκάσει, δηλώνει ότι θα ψηφίσει Τσίπρα γιατί δεν τον φοβάται και δηλώνει αντισυστημική; 

Απ’ ό,τι μαθαίνω, ο γιος της κάνει μεγάλη εκστρατεία στο Χάρβαρντ, με διάφορα άλλα φτωχόπαιδα των λαϊκών συνοικιών. 

Μάχονται για το κατώτατο εισόδημα και τη φτώχεια, σκληρά. Έχουν ταράξει το αμερικανικό κατεστημένο αυτοί οι αντισυστημικοί! 

Είναι ένα πρόσωπο που θέλει να παίζει στο νέο σκηνικό, διότι όταν έχεις δηλώσει πριν από τις εκλογές ότι θα ψηφίσεις τον ΣΥΡΙΖΑ και θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκάς σε κάποιου είδους πρόσβαση. 

Η εικόνα της Γιάννας Αγγελοπούλου να δηλώνει “απέναντι στο σύστημα” και ότι θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ, με συγχωρείτε, ξεπερνάει… είναι, Πιραντέλο, Ιονέσκο, είναι Μίστερ Μπιν…

Όλα μαζί, είναι πέραν των ορίων!». 

Νωρίτερα, τον Μάρτιο του 2015 ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή για την οικονομική διαχείριση από την Οργανωτική Επιτροπή του Αθήνα 2004. 

Όπως και αν έχει αν το 2004 το θαύμα έγινε με πολλά ή πάρα πολλά λεφτά, το 2021 το θαύμα θα ξαναγίνει με λίγα χρήματα. 

Και ναι, σίγουρα η Γιάννα μπορεί να το κάνει. 

Αποδεδειγμένα και θεαματικά…