Ρόμπερτ Πεφάνης: «Αποχαιρέτα την, την Ευρώπη που χάνεις»

Contributor
3 Νοεμβρίου 2018 00:01 Τελευταία ενημέρωση:9:13 μμ

Ρόμπερτ Πεφάνης. Διευθυντής Επικοινωνίας Τhe American College of Greece (Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος)

Η Ιστορία κάνει κύκλους.

Φυσικά, όχι αρμονικά, σε τακτά δηλαδή διαστήματα, ούτε βάσει πλάνου.

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έδυσε, για να δώσει τη θέση της στο Βυζάντιο, στην Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου, στην Αυστρο-Ουγγαρία, στην Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα, στη Βρετανική Αυτοκρατορία και ούτω καθεξής.

Μέχρι, που φτάσαμε στον 20^ο αιώνα και μετά από τις φρικαλεότητες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην Ευρωπαϊκή Ένωση Χάλυβα και Άνθρακα, που εντός λίγων δεκαετιών, εξελίχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μια χαλαρή ένωση κρατών, οικονομικού χαρακτήρα αρχικά, με απώτερο σκοπό την δημιουργία ενός ενιαίου υπέρ-κράτους, όπου η Ευρωπαϊκή «εθνότητα» θα αντικαθιστούσε με την πάροδο του χρόνου, τις υφιστάμενες.

Τι στράβωσε στην πορεία;

Σαφέστατα, ένας παράγοντας επηρέασε την εξέλιξη προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση: η εμμονή μιας χώρας, δη της Γερμανίας, να τοποθετηθεί de facto στην κορυφή της Ένωσης αυτής. Ήτοι, μετατρέποντας την Ένωση σε νέα Γερμανική Αυτοκρατορία.

Οι Βρετανοί, διατηρώντας ανέκαθεν ίσες αποστάσεις μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης, κατέληξαν να συμπεριφέρονται ως μόνιμος αντιρρησίας όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση: Όχι στην ΟΝΕ, υπό όρους στη Συνθήκη Σέγκεν και μύρια ακόμα παραδείγματα μη συμμόρφωσης στις επιταγές της Γερμανίας.

Μεταξύ άλλων, η προοπτική να συμμορφώνεται ένα κράτος που ηγήθηκε και των δυο παγκοσμίων πολέμων, στον δις ηττημένο, είχε εξαρχής ημερομηνία λήξης.

Εξ ου και το Brexit.

Παράλληλα, η τρομακτική άνοδος των εθνικιστικών πολιτικών δυνάμεων σε σημαντικό αριθμό κρατών-μελών, επισφραγίζει δυστυχώς, τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση των Ευρωπαίων πολιτών μπροστά στη Μετανάστευση, την οικονομική κρίση και την κατάρρευση της εθνικής ταυτότητάς τους.

Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείεται να δούμε την αποχώρηση κρατών με εθνικιστική φασιστική ηγεσία, όπως της Ουγγαρίας, η οποία πλέον δεν δύναται να ανήκει στην Ευρώπη του Πολιτισμού, της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.

Ήδη, έχουμε χάσει την Ευρώπη των ονείρων μας.