Ο Μητσοτάκης, ο Ερντογάν και οι ελπίδες που προορίζονται να διαψευστούν

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι από τους πολιτικούς που μπορούν να κρυφτούν πίσω από ένα βλέμμα – ή πίσω από μία δήλωση.

Και τόσο το βλέμμα του, όσο και η γραπτή ανακοίνωσή του μετά από την συνάντηση της ελληνικής και της τουρκικής αντιπροσωπείας, τα έλεγαν – περίπου – όλα.

Η ελληνική ομάδα θέλησε να διαβάσει μία διάθεση του Ερντογάν να κατεβάσει κάπως τους τόνους – και να μπει σε μία συζήτηση για το πως θα συζητούν στο εξής οι δύο πλευρές του Αιγαίου.

Διότι κατά τα άλλα, οι προθέσεις του προέδρου της γείτονος είναι σαφείς: οσονούπω, κάποιο ωκεανογραφικό θα ξεκινήσει από ένα λιμάνι στα νότια της Τουρκίας, με κατεύθυνση νοτίως της Κρήτης , όπου θα επιχειρήσει να κάνει μία παρουσία μετά έρευνας…

Το έλεγαν οι πληροφορίες όλες τις προηγούμενες ημέρες – μετά από τη συμφωνία του Ερντογάν με κάποιους φύλαρχους της Λιβύης. Το είπε χθες και επισήμως ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, λίγο πριν ξεκινήσει το ραντεβού κορυφής στο Λονδίνο.

Και για όποιον δεν κατάλαβε, στην προηγούμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, αυτό που είχε «βγει» στη δημοσιότητα ήταν ότι είχε συμφωνηθεί το πώς θα περιορίζονταν οι προσφυγικές ροές από την Τουρκία προς τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.

Η συνέχεια είναι γνωστή – οι προσφυγικές ροές αυξήθηκαν δραματικά, με τους γείτονες να διακόπτουν ακόμα και την στοιχειώδη συνεννόηση που είχαν με τις ελληνικές Αρχές.

Βεβαίως, κανείς δεν έχει αυταπάτες επί του θέματος – και η ανακοίνωση Μητσοτάκη τα λέει όλα, έστω και κομψά.

«Δυσκολίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν» στη σχέση με την Τουρκία – και όποιος προσπαθεί να βγάλει συμπεράσματα από τον σχετικά μεγάλο χρόνο της συνάντησης των δύο αντιπροσωπειών, κινδυνεύει από μία σωστή υπόθεση να βγάλει λάθος συμπεράσματα, ότι κάτι καλό μπορεί να βγει στο τέλος…

Το πρόβλημα είναι αλλού – έγκειται στον συσχετισμό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην περιοχή μας: ο Ερντογάν νιώθει υποχρεωμένος να έχει μία κινητικότητα έξω από τα σύνορά του, διότι αυτό φτιάχνει την εικόνα του μέσα στην Τουρκία, ενώ παράλληλα βλέπει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάψει να συμπεριφέρονται ως ο χωροφύλακας της περιοχής και ασχολούνται αποκλειστικά με την διασφάλιση των δικών τους συμφερόντων – όπως συνέβη με την εισβολή στην Συρία και το «άδειασμα» των Κούρδων.

Με βάση αυτό, ο Ερντογάν εικάζει ότι το ίδιο θα συμβεί και σε μία ελεγχόμενη (αλλά με κάτι τέτοια, ποτέ δεν ξέρει κανείς…) ένταση με την Ελλάδα – άλλωστε, ο Ντόναλντ Τραμπ τον είδε εκτός προγράμματος στο Λονδίνο και είπε (για άλλη μία φορά) τα καλύτερα.

Εν ολίγοις, ο Ερντογάν είναι ελεύθερος να συνεχίσει την κινητικότητά του όπως ο ίδιος νομίζει…

Την ίδια στιγμή, το Ισραήλ, ο σημαντικός σύμμαχος της χώρας μας στην περιοχή – παρά την χθεσινή καταγγελία στο twitter της συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης – είναι σε περιδίνηση: η πολιτική κατάσταση στην χώρα είναι αβέβαιη, ενώ ο πρωθυπουργός Νετανιάχου, ο οποίος κυριαρχεί όλα τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο δικαστικών εμπλοκών.

Σίγουρα, η συγκυρία δεν είναι ιδιαιτέρως θετική – και η στρατιωτική ενίσχυση στην Κρήτη δεν λέει και πολλά, από τη στιγμή που ο Ερντογάν δεν θέλει να κάνει… απόβαση, αλλά μία παρουσία που θα υπογραμμίσει ότι έχει ζωτικά συμφέροντα και εκεί…