Ο Γιωργάκης και η προοπτική της κηπουρικής

** Πώς αλλάζουν οι καιροί και πώς αλλάζουν οι ρόλοι… Το μικρό γίνεται μεγάλο και το μεγάλο γίνεται μικρό. Μου το θύμισε η φίλη μου η Ορσαλία, η οποία ζει πλέον σε ένα μικρό, κομψό διαμέρισμα, ισόγειο, πολύ κοντά στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Στο ρετιρέ όπου κάποτε κατοικούσε η οικογένειά της εγκαταστάθηκε πρόσφατα ένας οδοντίατρος, μεγαλωμένος κάπου εκεί απέναντι, στον χώρο που παραχωρούσαν παλαιά στους θυρωρούς. Τα χρήματα αλλάζουν χέρια, η καταξίωση έρχεται και παρέρχεται.

Κάπως έτσι έχουν αντιστραφεί τα πράγματα στα στην κεντροαριστερά. Το ΚΚΕ εσωτερικού από το ισόγειο ανέβηκε στα 200 τετραγωνικά με θέα Ακρόπολη και το ΠΑΣΟΚ είχε την ατυχία να μπει σε χαλασμένο ασανσέρ. Βυθίστηκε στον πάτο της κεντροαριστερής πολυκατοικίας.

Εκεί λοιπόν στο ανήλιαγο ισόγειο του ΠΑΣΟΚ υπάρχει στριμωξίδι. Δεν έχει πια ο καθένας την κάμαρά του, το γραφείο του, δεν υπάρχει υπηρετικό προσωπικό οπότε αναγκάζονται να πιάσουν καθένας από ένα ξεσκονόπανο. Βαγγέλης και Φώφη ερίζουν για το ξεσκονόπανο, το οποίο επιχειρεί να υφαρπάξει ο Γιώργος.

Θα μου πει κανείς ότι ακόμη κι εκεί μέσα, στην ταπεινή γκαρσονιέρα, θα μπορούσε να λάμψει μια προσωπικότητα. Πλην όμως κανένας τους δεν έχει το χάρισμα ενός Λεωνίδα Κύρκου. Πολύ φοβούμαι ότι δεν έχουν καν το εκτόπισμα ενός Αλέξη Τσίπρα. Θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη γενιά για να δουν προκοπή.

Μέσα από το σύμπλεγμα της Ορσαλίας προσπαθώ να κατανοήσω τη συμπεριφορά των πρώην και της νυν αρχηγού των σοσιαλιστών. Ποτέ δεν θα αποδεχτούν την κατρακύλα και πάντα θα ρίχνουν το βάρος στους άλλους. Η Ορσαλία ευημερούσε από τα έτοιμα, όπως κι εγώ άλλωστε. Η μοίρα τα έφερε ώστε το εισόδημα από ενοίκια να μειωθεί στο μισό και να πολλαπλασιαστεί ο φόρος. Ο Γιώργος Παπανδρέου ονειροπολεί όπως ακριβώς και η Ορσαλία η οποία πηγαίνει σε καταστήματα επίπλων έχοντας ως απώτερο σχέδιο να αγοράσει εκ νέου το πατρογονικό της και να το διακοσμήσει.

Ο πρώην πρωθυπουργός λοιπόν σε συνάθροιση του ΚΙΔΗΣΟ είπε ότι στον διάλογο για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων συμμετέχουν όλοι ισότιμα, χωρίς προαπαιτούμενα, με τις απόψεις και τις θέσεις μας». Είπε επίσης «Συμμετέχουμε όμως, με όρους πολιτικούς και με γνώμονα τη συνέπειά μας στις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά μας».

Σε ποιον διάλογο; Πού έγινε ο διάλογος; Γίνονται πολλοί ταυτόχρονοι μονόλογοι. Στον εαυτό μου μιλάει ο Παπανδρέου, δεν έχει ευρύ ακροατήριο αλλά δεν το καταλαβαίνει. Είπε λοιπόν ακόμα ότι «Όλα κρίνονται. Αλλά πάνω απ’ όλα, υπάρχει το χρέος των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στη χώρα. Και εμείς οφείλουμε να υπηρετήσουμε αυτό το χρέος». Ζήτησε επίσης να προσέρχονται όλοι «στον κοινό αγώνα με σεβασμό και ήθος».

Με συγκινεί αυτή η αφέλεια, τους αντιμετωπίζω όλους με μια συμπάθεια για την ήττα τους. Θα τους συμπαθήσω ακόμη περισσότερο όταν βρουν ένα χόμπι και πάνε σπίτι τους. Η κηπουρική είναι μια ωραία ασχολία.