Αντώνης Κεφαλάς: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικά επιρρεπής σε ανοησίες

Η ιερά οργή της κυβέρνησης κατά του ΔΝΤ (και πολλών εκπροσώπων των ΜΜΕ που επιπόλαια παρασύρθηκαν στο παιγνίδι) αποτελεί τον ένα από τους δύο άξονες της στρατηγικής των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην παρούσα φάση της διαπραγμάτευσης. Από τις τρεις σελίδες του άρθρου των Thomsen & Obstfeld επέλεξαν την αναφορά στο αφορολόγητο και στη συνταξιοδοτική δαπάνη για να εκδηλώσουν την πλήρη αντίθεση τους σε οποιαδήποτε μείωση τους και να ξεσηκώσουν τον κόσμο με την αναλγησία των «ανόητων» τεχνοκρατών.

Είναι η διαδικασία όπου τα λέει στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά. Παρά τις –για το θεαθείναι —  έμμεσα καταδικαστικές για το ΔΝΤ αντιδράσεις της Ευρώπης, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι οι δύο πλευρές θα μαλώσουν για χάρη της Ελλάδας. Αργά ή γρήγορα, τώρα που το ΔΝΤ ξεκαθάρισε τις θέσεις του, θα βρεθεί ο συμβιβασμός. Κι ένα πράγμα είναι σίγουρο: δεν θα μας αρέσει.

Ο δεύτερος άξονας είναι η –χιλιοδοκιμασμένη και χωρίς αποτέλεσμα —  πολιτική διαπραγμάτευση. Επιδιώκεται στο πλαίσιο της πίστης ότι με τον Τραμπ στον ορίζοντα, τον Ερντογάν να το παίζει σουλτάνος και την Ιταλία στα κάγκελα,  η Ευρώπη θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει μία νέα ελληνική κρίση.

Σωστή εκτίμηση ως ένα βαθμό. Δίνει περιθώριο στην κυβέρνηση να κάνει τον τζάμπα μάγκα– «κανείς δεν θα μας πει τι θα κάνουμε με το πρωτογενές πλεόνασμα».

Αλλά για ποιο πλεόνασμα μιλάμε – όταν το κράτος χρωστά στον ιδιωτικό τομέα περισσότερα χρήματα απ’ ότι το πλεόνασμα; Ουσιαστικά αυτή η πολιτική έχει ημερομηνία λήξης τον Σεπτέμβριο του 2017. Μετά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα έχουν να αντιμετωπίσουν δύο προβλήματα: θα έχουν γίνει οι Γερμανικές εκλογές (οπότε ο Σόιμπλε θα είναι ελεύθερος να ξεσπαθώσει)  και θα χρειαστούμε χρήματα για να πληρώσουμε τοκοχρεολύσια. Τότε τελειώνουν τα ισχνά κεφάλαια, που με διάφορα κόλπα και με τη μη εκπλήρωση όρων του προγράμματος,  έχει μαζέψει η κυβέρνηση. Τότε τελειώνει και η μαγκιά.

Η ιερή υστερία των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ κατά του ΔΝΤ και η αντίστοιχη εκκωφαντική σιωπή της Νέας Δημοκρατίας, εξηγούνται με αναφορά στις τέσσερις πιο σημαντικές φράσεις στο άρθρο του ΔΝΤ:

(α) «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα στην παρούσα φάση.»

(β) «Το ελληνικό χρέος δεν είναι με τίποτα βιώσιμο και κανένα κύμα μεταρρυθμίσεων δεν θα το καταστήσει και πάλι βιώσιμο χωρίς σημαντική ελάφρυνση του. Όμοια, καμία ελάφρυνση του χρέους δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα να επιστρέψει σε ισχυρή ανάπτυξη αν δεν γίνουν μεταρρυθμίσεις.» 

(γ) «Η ελληνική οικονομία, στο σύνολο της, χρειάζεται βαθύ εκσυγχρονισμό.»

(δ) Ο τρόπος με τον οποίον η κυβέρνηση συγκεντρώνει έσοδα και στη συνέχεια τα δαπανά δεν είναι φιλικός για την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.»  

Δυστυχώς, για τη χαμένη τιμή σύσσωμου του πολιτικού μας κόσμου, το ΔΝΤ λέει σκληρές αλήθειες που τον αφορούν.  Δεν ζητά μέτρα για περισσότερη λιτότητα. Υποστηρίζει, όμως, ότι αυτά είναι απαραίτητα επειδή συμφωνήσαμε σε πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ. Αν τα πρωτογενή είναι 1,5% και κάνουμε και μεταρρυθμίσεις τότε δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα.

Το πραγματικό κατηγορώ του ΔΝΤ αφορά την αδυναμία σύσσωμου του πολιτικού κόσμου να εκσυγχρονίσει το κράτος.

Και επειδή τα κόμματα και το κράτος έχουν γίνει ένα, οι πολιτικοί επιλέγουν να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα και να μιλήσουν για τη λιτότητα και όχι για τις μεταρρυθμίσεις που θα ανοίξουν τα επαγγέλματα, θα απελευθερώσουν τις αγορές, θα περιορίσουν τη γραφειοκρατία, θα βελτιώσουν την ποιότητα των δημοσίων αγαθών και θα πολεμήσουν την ενδημική διαφθορά του δημόσιου τομέα.

Με την αξιολόγηση στον αέρα, τους θεσμούς να διαφωνούν, το προσφυγικό έτοιμο να εκραγεί και πάλι, την Ευρώπη σε κρίση, τις ΗΠΑ να ρέπουν προς την απομόνωση και τον αυταρχισμό, την Τουρκία γεωπολιτικά αστάθμιστο παράγοντα, τη Ρωσία με επεκτατικές διαθέσεις, την παγκόσμια οικονομία σε νέα φάση «φούσκας», τα επιτόκια με προοπτική ανόδου, η χώρα μας είναι στη μέση του κυκλώνα, κάνει πως δεν καταλαβαίνει και ασχολείται με όνειρα ανάπτυξης και εξόδου στις αγορές για δανεικά.

Με τη στάση τους και τους κοντόφθαλμους τακτικισμούς τους οι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ κινδυνεύουν να μας ρίξουν στα βράχια. Κι όποιος νομίζει ότι το Grexit  δεν παίζει κάνει τραγικό λάθος. Τώρα παίζει περισσότερο από ποτέ γιατί η Ευρώπη μας έχει βαρεθεί, οι δικές μας αντοχές έχουν εξαντληθεί, ο Σόιμπλε καραδοκεί και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικά επιρρεπής σε ανοησίες.