Άρθρο παρέμβαση: Tροχοπέδη για την ανάπτυξη, εκβιασμοί επιχειρηματιών στην εκάστοτε κυβέρνηση

Μία από τις κυριότερες αιτίες που οδήγησαν τη χώρα μας στη δεκάχρονη κρίση είναι οι εκβιασμοί που γινόντουσαν στις κυβερνήσεις και στους πολιτικούς από συνδικαλιστικά, κλαδικά ή το χειρότερο από ατομικά ή εταιρικά συμφέροντα.

Οι εκβιασμοί αυτοί λειτουργούσαν και λειτουργούν σε βάρος των του συνόλου και προς όφελος συγκεκριμένων ομάδων. Παρατηρούμε ότι τελευταία κάποιοι αμετανόητοι επιχειρούν να το ξανακάνουν. Εκβιάζουν και απειλούν δημόσια τη νέα κυβέρνηση, όταν δεν τους κάνει τα χατίρια. Και είναι ανησυχητικό ότι κάποιοι πολιτικοί, υπό το φόβο της αρνητικής δημοσιότητας, ενδέχεται να πιέζουν να γίνουν υποχωρήσεις.

Όλοι συνηθίζουν να λένε ότι ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Και τουρισμός, χωρίς την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της ακτοπλοΐας, δεν νοείται. Τι παρακολουθούμε να γίνεται τον τελευταίο καιρό στην ακτοπλοΐα;

Κάποιες ακτοπλοϊκές εταιρείες, ζητήσαν την έκτακτη τροποποίηση των δρομολογίων των πλοίων τους σε κάποιες γραμμές φιλέτα. Ο Υπουργός Ναυτιλίας, εφαρμόζοντας το νόμο, ενέκρινε τα αιτήματά τους με κάποιες διορθώσεις για να μη διαταραχτούν τα ήδη υπάρχοντα δρομολόγια προστατεύοντας την εύρυθμη λειτουργία των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών με σταθερά και αξιόπιστα δρομολόγια.

Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;  Οι συγκεκριμένοι έχουν βγει στα κεραμίδια, έχουν γεμίσει τον τόπο με επιστολές που βρίθουν ψεμάτων και απειλούν τον Υπουργό, αφήνοντας υπονοούμενα για την απόφαση του. Και σαν να μην έφτανε αυτό εκβιάζουν ότι δήθεν θα αποσυρθούν εντελώς από την ακτοπλοΐα, ότι θα πτωχεύσουν και θα απολύσουν τους εργαζομένους τους ή θα κάνουν απεργία ‘πείνας’. 

Με βάση το νομοθετικό πλαίσιο (ν.2932/2001), οι ακτοπλοϊκές εταιρείες είναι υποχρεωμένες έως τα τέλη Ιανουαρίου της κάθε χρονιάς, να δηλώσουν τα δρομολόγια που θα εκτελέσουν την επόμενη.

Αυτό σημαίνει ότι τον Ιανουάριο του 2019 δηλώθηκε ο προγραμματισμός των δρομολογίων των εταιρειών για το 2020. Μόλις αυτά υπογραφούν από τον Υπουργό Ναυτιλίας, κάθε εταιρεία μπορεί να προχωρήσει στην προετοιμασία της για την επόμενη χρονιά, στην προώθηση των δρομολογίων της, σε συμφωνίες με ταξιδιωτικά γραφεία, στις επενδύσεις που απαιτούνται για την προετοιμασία του στόλου της και στην έγκαιρη ενημέρωση του επιβατικού κοινού και των tour operators, ιδίως στο εξωτερικό.

Υπάρχουν και περιπτώσεις που γίνονται δρομολογήσεις  ή τροποποιήσεις δρομολογίων μετά από την παραπάνω προθεσμία, για να καλυφθούν έκτακτες ή επείγουσες συγκοινωνιακές ανάγκες που δεν γίνεται να εξυπηρετηθούν έγκαιρα από τα ήδη δρομολογημένα πλοία. Τέτοιες ανάγκες μπορεί να προκύψουν από την εμφάνιση κάποιων ξαφνικών και μη αναμενόμενων γεγονότων, όπως είναι η βλάβη ενός δρομολογημένου πλοίου ή η αιφνίδια αύξηση της μεταφορικής κίνησης.

Τέτοια γεγονότα έχουν συμβεί στο παρελθόν, με την πρόσφατη περίπτωση που οδήγησε στον ακτοπλοϊκό αποκλεισμό της Σαμοθράκης ή την αύξηση των μεταναστευτικών ροών στα νησιά του Β.Α. Αιγαίου. Γι’ αυτό στις πράγματι επείγουσες περιπτώσεις είναι απόλυτα θεμιτή και αναγκαία η έκτακτη δρομολόγηση πλοίων υπό τις προϋποθέσεις του Νόμου. 

Τι γίνεται όμως όταν κάτω από το μανδύα της δήθεν κατεπείγουσας ανάγκης δρομολόγησης ή τροποποίησης δρομολογίων, κάποιες εταιρείες επιμένουν να πάρουν με αθέμιτο τρόπο έγκριση έκτακτης δρομολόγησης ή τροποποίηση δρομολογίων;

Τι γίνεται όταν απειλούν δημόσια τον Υπουργό και τον πιέζουν να καταστρατηγήσει τις πρόνοιες του Νόμου και να  δημιουργήσει χαοτική κατάσταση που ζημιώνει την εύρυθμη λειτουργία των λιμανιών και των δρομολογίων όσων ακτοοπλόων είχαν πάρει εγκαίρως τις σχετικές εγκρίσεις; Τι γίνεται όταν εκβιάζουν με τη συνέργεια “προθύμων” και οικονομικά εξαρτημένων τοπικών παραγόντων και την απειλή απολύσεων εργαζομένων, δήθεν απεργιών πείνας και δήθεν κλεισίματος της εταιρείας;

Θα περίμενε κανείς ότι η απάντηση είναι απλή: το Υπουργείο εφαρμόζει το νόμο, τηρεί τους κανόνες και τους βάζει στη θέση τους. Τι κάνει δηλαδή;

Πρώτα-πρώτα, εξετάζει, όπως λέει ο νόμος, αν υπάρχουν έκτακτες ή επείγουσες συγκοινωνιακές ανάγκες που δεν γίνεται να εξυπηρετηθούν έγκαιρα από τα ήδη δρομολογημένα πλοία. Δεύτερον, πάλι όπως λέει ο νόμος, φροντίζει από την όποια έκτακτη τροποποίηση δρομολογίων να μη διαταράσσεται η εξυπηρέτηση της γραμμής, ούτε να δημιουργούνται διακρίσεις σε βάρος άλλων πλοιοκτητών. Και πως έγινε αυτό;

Με το να υπάρχει χρονική απόσταση μίας ώρας πριν ή μισής ώρας μετά, από τα εγκεκριμένα δρομολόγια των ήδη δρομολογημένων πλοίων για να υπάρχουν σταθερά και αξιόπιστα δρομολόγια χωρίς διακρίσεις στα πλοία που ήδη έχουν εγκεκριμένα δρομολόγια.

Όμως, όχι! Επειδή οι συγκεκριμένοι καταγγέλλοντες δεν πήραν 100% αυτό που θέλαν, πιάνουν πολιτικούς, πιέζουν άλλους υπουργούς, απειλούν, εκβιάζουν για να πετύχουν αυτό που θέλουν, ώστε το Υπουργείο να παζαρέψει ή το χειρότερο, να υποκύψει!

Κι έτσι ο νόμος καταλύεται, οι κανόνες του ανταγωνισμού πάνε περίπατο, οι σοβαρές εταιρείες που παίρνουν το αντίστοιχο επιχειρηματικό ρίσκο ζημιώνονται, οι επενδυτές αποθαρρύνονται και η ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται!