Άρθρο Παρέμβαση: Η υπόθεση Παππά, ιστορικό στίγμα εναντίον του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ

Οι σχέσεις Αλέξη Τσίπρα – Νίκου Παππά είναι στενές. Τόσο στενές, που εύλογα στο επόμενο διάστημα θα δημιουργηθούν μεγάλες παρεξηγήσεις. Τίποτα δεν γινόταν εκ μέρους του Παππά δίχως να το γνωρίζει ο Τσίπρας.

Κάθε προσπάθεια να δημιουργηθεί σύγχυση γύρω από αυτή τη  πραγματικότητα θα χρεώνεται  αρνητικά και στους δυο όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ.  Αυτή η εμμονή στην αντιστροφή της πραγματικότητας με την όποια εξακολουθούν να πολιτεύονται ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήμερα και ο πρώην υπουργός Επικρατείας και κατηγορούμενος πια για παράβαση καθήκοντος στην γνωστή υπόθεση για τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών, αναδείχτηκε ως  βασικό πολιτικό  χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ  το όποιο τον  έφερε  στην εξουσία. Η στρεψοδικία που τους εμπνέει και τους ενώνει θα είναι και η αιτία της νέας εκλογικής αποτυχίας του κόμματός τους, καθώς όπως και οι ίδιοι επιμένουν, οι κάλπες θα στηθούν πρόωρα, σύντομα. Ένα μήνα μετά το Ειδικό Δικαστήριο που αναμένεται να συγκροτηθεί με την έναρξη του δικαστικού έτους, τον Σεπτέμβριο.

Οι κραυγές που εκτοξεύει η Κουμουνδούρου για προεκλογικό σχεδιασμό της ΝΔ και εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης, μοιάζουν  με  σάλπισμα ταχείας  υποχώρησης. Στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η «Πρώτη φορά Αριστερά» απέκτησε πλούσιο παρελθόν και ιστορία. Συγκεκριμένα κατάφεραν το απίθανο: να καταναλώσουν  στο διπλάσιο όση διαφθορά ξόδεψαν  όλα τα κόμματα  στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Τόση ήταν η δίψα τους για εξουσία. Υπήρξαν ασυγκράτητοι.

Στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών – όπως και στη Novartis– έχουμε να κάνουμε με σκάνδαλα που επιχειρούν εμφανώς να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα του πολιτεύματος, έχουμε να κάνουμε με μια σειρά πραξικοπηματικών ενεργειών που στόχευαν ευθέως τους δημοκρατικούς θεσμούς και έθεταν σε άμεσο κίνδυνο το πολίτευμα της χώρας. Αυτά δεν παραγράφονται  με καμιά επικοινωνιακή πολιτική της Κουμουνδούρου.

Η προσπάθεια χειραγώγησης των ΜΜΕ μέσω της ποδηγέτησης των Ανεξάρτητων Αρχών και η δικαστική της διερεύνηση  αποτελεί πρώτη προτεραιότητα του δημόσιου βίου, καθώς έχουμε να κάνουμε με μια πρωτοφανή πολιτική επιχείρηση σε συνθήκες δημοκρατίας, με παράλληλη προσπάθεια ελέγχου της ενημέρωσης των πολιτών. Το θέμα είναι σοβαρότατο και περιμένουμε να ολοκληρωθεί η διαδικασία έτσι ώστε να μπορέσει να αποκατασταθεί και η τιμή της δικαιοσύνης και της ελευθερίας της γνώμης. Ταυτόχρονα, η διαλεύκανση της υπόθεσης πρέπει να στείλει ένα σαφέστατο και ξεκάθαρο μήνυμα ότι όσοι θέτουν σε αμφισβήτηση υπονομεύοντάς το, το δημοκρατικό πολίτευμα, θα αντιμετωπίζονται με την ανάλογη αυστηρότητα.

Δεν χωρά πλέον καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιχείρησε να ελέγξει πλήρως το τηλεοπτικό τοπίο παραβιάζοντας όλες τις συνταγματικές προβλέψεις, με μια επιχείρηση που ήρθε ως αποτέλεσμα της μπαχαλοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας μέσω των «πλατειών» και της γενίκευσης και διασποράς του λαϊκισμού που έφεραν στην επιφάνεια ακραίες και επικίνδυνες πολιτικές αντιλήψεις. Με αυτό το δεδομένο και με την αποθράσυνση των ευκαιριακών επιτυχιών τους, κάποιοι θεώρησαν ότι όχι μόνο είναι υπεράνω του νόμου αλλά και ότι μπορούν να καταλύσουν το κράτος δικαίου.

Η επιχείρηση κατά της ελεύθερης ενημέρωσης

Η τότε κατάσταση θύμιζε στην κυριολεξία πολιτικό θρίλερ , αδιανόητο για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι χειρισμοί τους είχαν υπερβεί κάθε όριο. Αρχικά προκάλεσαν την γνωμοδότηση του «Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Φλωρεντίας» το οποίο αποφάνθηκε ότι οι διαθέσιμες τηλεοπτικές συχνότητες εθνικής εμβέλειας είναι μόνον τέσσερις. Με βάση αυτή τη γνωμάτευση και κόντρα στις αντιδράσεις πολλών ειδικών, προκήρυξαν διαδικασίες αδειοδότησης, σύμφωνα με τις οποίες οι υποψήφιοι «υπερθεματιστές» κλείστηκαν σε ελεγχόμενους χώρους για τρία 24ωρα και υπέβαλαν προσφορές με βάση ένα πολύπλοκο σύστημα πλειοδοσίας.

Για να γίνει αυτό δυνατό, αφαίρεσαν την αρμοδιότητα αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών από την ανεξάρτητη αρχή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, στην οποία συνταγματικά ανήκει, και την υπήγαγαν στον τότε υπουργό Επικρατείας, Νίκο Παππά. Στην ουσία δηλαδή, αρμοδιότητες ανεξάρτητων αρχών, και μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένες, μεταβιβάστηκαν στην κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου με το σκεπτικό περί «δικαίου της ανάγκης».

Υπερθεματιστές σε εκείνη την αμφιλεγόμενη διαδικασία, που τελικά ακυρώθηκε από το ΣτΕ, ήταν οι Αλαφούζος, Μαρινάκης, Καλογρίτσας και Κυριακού. Ο πρώτος και ο τελευταίος ως ιδιοκτήτες εν λειτουργία σταθμών ενώ οι δύο άλλοι, φίλα προσκείμενοι στην κυβέρνηση, δεν είχαν στην κατοχή τους τηλεοπτικό σταθμό και έπρεπε να τον δημιουργήσου εξαρχής, ή να συμβληθούν με κάποιους από τους ιδιοκτήτες εν λειτουργία σταθμών.

Πολύ σύντομα είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες για τα περιουσιακά στοιχεία του Καλογρίτσα υιού, ο οποίος αποκαλύφθηκε κουμπάρος του τότε υπουργού, Χρήστου Σπίρτζη. Οι εξελίξεις οδήγησαν στην έκπτωσή του ως υπερθεματιστή, δεδομένου ότι δεν μπόρεσε να καταβάλει το ποσόν της πρώτης δόσης. Στη θέση του επελέγη, ως πρώτος αναπληρωματικός ο Ιβάν Σαββίδης, επιχειρηματίας ελληνικής καταγωγής από τη Ρωσία, με προνομιακές σχέσεις με το καθεστώς Πούτιν.

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε πολλές φορές τότε  σε αυτή τη διαδικασία, την οποία θεωρούσε ιδιαίτερα επιτυχημένη, με το … «περίεργο» σκεπτικό ότι «χάρηκα πιο πολύ γιατί αυτοί οι ογκόλιθοι (σ.σ. καναλάρχες) πήραν τη βαλιτσούλα τους και κλείστηκαν για τρία μερόνυχτα μέσα στα καμαράκια της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και δεν βγήκε κανείς. Γιατί τηρείται ο νόμος! Αυτό είναι το μήνυμα. Εδώ τηρείται ο νόμος»…

Παρά τη χαρά του Αλέξη Τσίπρα ωστόσο, η όλη διαδικασία προκάλεσε αλλεπάλληλες προσφυγές στη δικαιοσύνη τότε, με αποτέλεσμα τον χαρακτηρισμό του νόμου Παππά από το ΣτΕ ως αντισυνταγματικού, ενώ χθες, το Δικαστικό Συμβούλιο, υιοθετώντας πλήρως την πρόταση της αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Γεωργίας Αδεϊλίνη, αποφάσισε την παραπομπή του Νίκου Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο για τους χειρισμούς του σχετικά με τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών. Μαζί του παραπέμπεται σε δίκη και ο επιχειρηματίας – εργολάβος Χρήστος Καλογρίτσας, που είχε μετάσχει στον διαγωνισμό μετά από προτροπή του πρώην υπουργού, προκειμένου, όπως έχει καταγγείλει, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αποκτήσει κανάλι δικής της επιρροής.

Ο Αλέξης Τσίπρας, παγιδευμένος στις επιλογές του, σύρεται στην αναγκαστική υπεράσπιση του πρώην στενότατου συνεργάτη του. Ωστόσο, η υπόθεση αυτή, όπως και η Novartis, θα αποτελέσει ιστορικό στίγμα εναντίον του ίδιου και του κόμματος του.

Διαβάστε επίσης

Πρόωρες εκλογές – Τα δύο παραδείγματα Σημίτη που δείχνουν την ημερομηνία και η «ζαριά» του Μητσοτάκη

Οι εκλογές είναι πλέον ορατές με γυμνό μάτι