Αλέξης Τσίπρας: Ο διχαστικός λόγος ενός αμετανόητου πολιτικού σε αποδρομή

Ακόμα και την πλειοψηφία της κοινωνίας την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτήρισε «ρατσιστική», έβαλε στο στόχαστρο του ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος, με αφορμή την τραγωδία ανοιχτά της Πύλου και ευρισκόμενος σε μια πρόδηλη αδιέξοδη πολιτική περιδίνηση ενόψει της διαφαινόμενης νέας συντριβής του στις εκλογές της 25^ης Μαΐου, εξακολουθεί να βάλλει κατά πάντων.

Αδιαφορώντας ή αδυνατώντας να αντιληφθεί την πολιτική αδυναμία που εκπέμπει η ύστατη προσπάθεια του να κρατηθεί στον αφρό μιας πραγματικότητας που τον ξεπερνά, εντοπίζει ευθύνες σε κάθε επίπεδο και φορέα πλην του εαυτού του και των βουλευτών ή στελεχών του κόμματός του.

Στελέχη (λέγε με Βασιλική Κατριβάνου) που, ξεπερνώντας ακόμα και τους υπαινιγμούς του προέδρου τους, έφτασαν στο σημείο να εκστομίσουν το ανεύθυνο και κατά βάση αντεθνικό «εσείς πνίξατε τους ανθρώπους με τις αποτροπές», αναφερόμενα στο ναυάγιο. Δίνοντας και με αυτό τον τρόπο, λαβή σε κάθε ξένο παράγοντα που καιροφυλακτεί εναντίον των συμφερόντων της χώρας και, κυρίως, διχάζοντας τους πολίτες.

Παρά το γεγονός ότι η ίδια η υπηρεσιακή Κυβέρνηση εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία τονίζει προς πάσα κατεύθυνση ότι η διαπίστωση των συνθηκών και των αιτίων της μοιραίας ανατροπής και βύθισης του αλιευτικού -«τάφου», προϋποθέτει ενδελεχή έρευνα των πραγματικών γεγονότων και πολύπλοκες τεχνικές κρίσεις ώστε να αναδειχθούν, με την επιβαλλόμενη ακρίβεια και πληρότητα, τα περιστατικά, παραπέμποντας στην οριστική κρίση που θα εκφέρει θεσμικά ή ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ο ασίγαστος και κατά βάση ανεύθυνος πολιτικός και δικαιωματικός ίστρος του κ. Τσίπρα εξακολουθεί να ξεπερνά ακόμα και… τη σκιά του.

Για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, μπροστά στις κάμερες (αυτή τη φορά του ALPHA), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε, περισσότερο ως δευτεροκλασάτος εμπειρογνώμονας και όχι ως πολιτικός αρχηγός.

Εμφανίστηκε να επιχειρεί, ατυχώς, να βγάλει οριστικά συμπεράσματα πριν από τους ειδικούς, εκμεταλλευόμενος πολιτικά και εκλογικά τον ανθρώπινο πόνο και μάλιστα…μιλώντας εξ ονόματός του.

«Αυτοί οι άνθρωποι ήταν για πάρα πολλές ώρες στα χέρια μας και τους χάσαμε», εκτιμά εξακολουθητικά με περίλυπο ύφος κήνσορα.

Τι κι αν οι ανώτατοι αξιωματικοί του Λιμενικού, ενώπιον του, λίγες ώρες πριν, μπροστά στις κάμερες (έστω κι αν το συγκεκριμένα αποσπάσματα…απουσίαζαν από τους σχετικούς διαλόγους που έδωσε στη δημοσιότητα η Κουμουνδούρου) επαναλάμβαναν ότι «στα διεθνή ύδατα πρέπει ο κυβερνήτης του πλοίου ή ο πλοίαρχος ενός πλοίου που είναι σε κίνδυνο να αιτηθεί συνδρομή βοήθειας».

Τι κι αν η απάντηση- προερχόμενη και πάλι από τους ανώτατους αξιωματικούς του Λιμενικού- στην on camera ερώτηση που προκάλεσε η άγνοια Τσίπρα, αν υφίσταται δηλαδή θεσμικό πλαίσιο όταν υπάρχει διακινδύνευση τόσων ανθρώπων, ήταν σαφής: Υπάρχει και γι΄ αυτό το λόγο ήμασταν κοντά.

Όμως, πέρα από την επιχειρούμενη πολιτική εκμετάλλευση του θανάτου εκατοντάδων ανθρώπινων ζωών, όπως εκτιμούν πολιτικοί αναλυτές, περαιτέρω αλγεινή εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας, έχοντας καταφανώς εισέλθει σε έναν φαύλο κύκλο αδιέξοδης πολιτικής και ιδεολογικής ενδοσκόπησης, εξαιτίας της συντριβής του στις κάλπες και ενόψει της διαφαινόμενης νέας απόρριψης της πολιτικής του από την κοινωνία, εμφανίζεται για πρώτη φορά, μόνος ενώπιον και απέναντί της.

«Αυτό που λέω μπορεί να έχει πολιτικό κόστος, μπορεί να μην αρέσει στην ελληνική κοινωνία, να μην νοιάζει και πολύ αν κάποιοι άνθρωποι διακινδυνεύουν να πνιγούν στη θάλασσα. Εγώ θεωρώ ότι η ανθρώπινη αξία είναι προτεραιότητα, έχω μια άλλη άποψη…. Ανεξαρτήτως αν είναι ρεαλιστικό πρέπει να το λέμε… Η ΝΔ είναι γεμάτη Κρικέτους (σσ του υποψήφιου της ΝΔ που διεγράφη από τον Παύλο Μαρινάκη σε χρόνο ρεκόρ εξαιτίας των ρατσιστικών απόψεων που διατύπωσε), η άποψη του είναι μια πλειοψηφική άποψη στην κοινωνία», είναι κάποιες από τις κορωνίδες της νέας ρητορικής Τσίπρα, ο οποίος, λίγες μέρες πριν, ισχυριζόταν ότι η αυτή η ίδια κοινωνική πλειοψηφία, θα έδινε την εξουσία στον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Τσίπρας, υπό την πίεση των συσχετισμών που θέλει να αλλάξει αλλά δεν μπορεί, τόσο απέναντι στην πολιτική κατίσχυση του Κυριάκου Μητσοτάκη, της επανεμφάνισης Κωνσταντοπούλου στα αριστερά του και κυρίως των εντεινόμενων κλυδωνισμών στο εσωτερικό του κόμματός του, επανέρχεται με αυξανόμενη ταχύτητα, στη «γραμμή της πλατείας» και τη ρητορική πριν από το 2012.

Αυτό αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, και από το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας χαρακτηρίζει «συζήτηση» και «υγιές περιστατικό» αυτό που το σύνολο της κοινής γνώμης (πλην της «συριζαϊκης Ιερουσαλήμ») αποκαλεί «λεκτικό προπηλακισμό» της Προέδρου της Δημοκρατίας από τους…νεολαίους του κόμματος.

Αν και ο κ. Τσίπρας επαναφέρει το «δικαιωματικό», προτάσσοντας το έναντι όχι μόνο έναντι του εθνικού αλλά και του αυτονόητου, το πρόβλημα για τον ίδιο είναι ότι αδυνατεί να αντιληφθεί ότι αφενός η πραγματικότητα είναι έτη φωτός διαφορετική, αφετέρου ότι έχουν μεσολαβήσει τουλάχιστον δύο καταλυτικά- ξεροκέφαλα γεγονότα:

Πρώτον, ο ίδιος ήταν επί τέσσερα χρόνια πρωθυπουργός και «διαπραγματεύτηκε» με …τους Ευρωπαίους ( όπως αρέσκεται να λέει, ωσάν η Ελλάδα-όλοι εμείς να είμαστε εκτός Ευρώπης).

Και δεύτερον, ότι οι πολίτες, στις 21 Μαΐου, με δημοκρατικό πλην εκκωφαντικό τρόπο, του έκλεισαν την πόρτα, αφήνοντας τον μόνο στο σκοτεινό δωμάτιο των διχαστικών προεκλογικών σποτ, που, όπως αποδεικνύεται, εξέφραζαν και εξακολουθούν να εκφράζουν τον πυρήνα του πολιτικού είναι του σημερινού ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι τις συγκυριακές ορέξεις κάποιων νοσηρών επικοινωνιολόγων ή πολιτικών στελεχών της «συριζαϊκής Βαβέλ».

Ως εκ τούτου, τα ευχολόγια («πρέπει η Ευρώπη»), οι υποκριτικοί αφορισμοί («θα περίμενα να ακούσω μια συγγνώμη»), οι αντιφάσεις («ο φράκτης είναι χρήσιμος στο βαθμό που εξυπηρετεί έναν επιχειρησιακό σχεδιασμό για να μην υπάρχουν ασύντακτες ροές…είμαι πολύ περήφανος που το 2015 περάσαν από την Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες»), οι κίβδηλες συνηγορίες για τις ντροπιαστικές εικόνες-συνθήκες στις «Μόριες» («Τότε δεν υπήρχε άνθρωπος να διακινδυνεύσει στη θάλασσα, υπήρχε η υποχρέωση να μην μετακινηθούν στην ενδοχώρα») και κυρίως οι επικίνδυνοι χαρακτηρισμοί («αστείες δικαιολογίες») αναφορικά με τους χειρισμούς στα σκοτεινά και βαθιά νερά ανοιχτά της Πύλου, χαρακτηρισμοί που «φωτογραφίζουν» και τους άνδρες και τις γυναίκες του Λιμενικού, ασχέτως αν ακολούθως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να «μαζέψει τα ασυμμάζευτα», καταδεικνύουν ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας μετεωρίζεται εντός ενός σύμπαντος πολιτικής μοναξιάς.

Μόνο ένας τέτοιος πολιτικός αρχηγός θα δήλωνε δημοσίως «δεν το γνωρίζω» όταν ερωτάται πως χαρακτηρίζει δηλώσεις του τύπου «εσείς τους πνίξατε» που ξεστόμισε στέλεχός του, έστω κι αν στη συνέχεια προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα με το «δεν με αντιπροσωπεύει κάτι τέτοιο». Έστω κι αν γνωρίζει πολύ καλά ότι αν στέλεχος άλλου κόμματος και δη της ΝΔ κατέφευγε σε παρόμοια απαράδεκτη δήλωση, τα … λάβαρα της επανάστασης θα ανέμιζαν επί μέρες στις ραδιοτηλεοπτικές επάλξεις.

Το κακό για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα και το καλό για τη χώρα, είναι ότι θέσεις σαν κι αυτές διαφαίνεται ότι, σταδιακά έστω, μπαίνουν στο περιθώριο μιας σύγχρονης κοινωνίας που κοιτάζει το ευρωπαϊκό της μέλλον. Από τους ίδιους τους πολίτες.  

Διαβάστε επίσης

Αιχμές Τσίπρας κατά του Λιμενικού για το ναυάγιο: Ήταν στα χέρια μας και τους χάσαμε

Άκης Σκέρτσος: Ο Τσίπρας διχάζει τους Έλληνες και στοχοποιεί το Λιμενικό

Τσίπρας: Είμαστε εδώ για να δώσουμε μια μάχη ιδεολογική μέσα στην ελληνική κοινωνία

──────────────────

Εκλογές 2023