Σε τροχιά πλειστηριασμών και οι servicers

Στο χορό των πλειστηριασμών μπαίνουν και οι servicers, που έχουν αναλάβει να  διαχειριστούν τα «κόκκινα» δάνεια.

Και ήδη εταιρείες διαχείρισης όπως η Intrum,  η Cepal, η  USI βγάζουν στο σφυρί ακίνητα μέχρι το τέλος του έτους, ενώ η πολιτική αυτή θα ενταθεί τους επόμενους μήνες. Είναι δε χαρακτηριστικό, όπως προκύπτει από τους αναρτημένους πλειστηριασμούς στην πλατφόρμα e-auction ότι το ηλεκτρονικό σφυρί θα κτυπά πλέον και για ακίνητα που αποτελούν υποθήκες δανείων τα οποία έχουν τιτλοποιηθεί.

Οι ανακτήσεις με τη διαδικασία του πλειστηριασμού θα αυξηθούν τους επόμενους μήνες, καθώς τέτοια εντολή έχουν λάβει από τράπεζες και funds –που έχουν αγοράσει κόκκινα δάνεια- οι διαχειριστές (servicers).

Σύμφωνα με κύκλους της αγοράς οι διαχειριστές δεν θα ξεφύγουν από τον κανόνα των πλειστηριασμών, καθώς οι οδηγίες που λαμβάνουν είναι σαφείς: Όποιος δεν πληρώνει, θα χάσει στο ακίνητο.

Ήδη οι τράπεζες έχουν μεταβιβάσει σε τρίτους πακέτα δανείων με υποθήκες σε περισσότερα από 22.000 ακίνητα, ενώ έχουν να διαχειριστούν και σωρεία ακινήτων που έχουν περάσει στα χαρτοφυλάκια τους μέσω κατασχέσεων και πλειστηριασμών συνολικής αξίας περίπου 5δις ευρώ.

Και ενώ μέχρι πρόσφατα το η πλειονότητα των ακινήτων που έβγαιναν στον πλειστηριασμό –τα ακριβά κυρίως ακίνητα- πέρναγαν στις τράπεζες, το τελευταίο διάστημα, ποσοστό πέριξ του 15% με 20% τα «χτυπάνε» Ελληνες αλλά και ξένοι ιδιώτες.

Τέλος σημειώνουμε ότι μέχρι το τέλος Οκτωβρίου –σύμφωνα με την πλατφόρμα e-auction-,  είχαν προγραμματιστεί 22.053 πλειστηριασμοί ακινήτων, με τις 14.012 να ολοκληρώνονται και οι υπόλοιποι είτε ανεστάλησαν (7.710) είτε ματαιώθηκαν (315).

Στο μεταξύ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Έκθεσή του για την Ελλάδα, αναφέρεται στα καθυστερούμενα δάνεια των ελληνικών τραπεζών υπογραμμίζοντας ότι οι ρυθμοί μείωσης τους θα πρέπει να «τρέξουν» γρηγορότερα, ώστε να «πιάσουν» τον ευρωπαϊκό μέσο όρο –περί το 4%- μέχρι το τέλος του 2021.

Το ΔΝΤ κάνει αναφορά και στο σχέδιο «Ηρακλής» επισημαίνοντας πως είναι  πολύ σημαντικό να εφαρμοσθεί επιτυχώς, και τονίζει  πως οι αδύναμοι  ισολογισμοί των τραπεζών δρουν ως εμπόδιο στις προοπτικές ανάπτυξης και δημιουργούν σημαντικούς κινδύνους δημοσιονομικής και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Επίσης επαναφέρει θέμα κεφαλαιακής ενίσχυσης των τραπεζών, καθώς εκτιμά ότι οι τράπεζες ενδεχομένως  να χρειαστούν πρόσθετα κεφάλαια για να χρηματοδοτήσουν τη μείωση των NPEs αλλά και τους επιχειρηματικούς τους στόχους.