“Ανάσα” στην ασφυκτική λιτότητα υπόσχεται η Lagarde

Μία μικρή χαραμάδα ελπίδας για χαλάρωση από την ασφυκτική λιτότητα άφησε η Christine Lagarde.Η επικεφαλής του ΔΝΤ άφησε ανοιχτό «παράθυρο» για την ανάγκη αναθεώρησης των δημοσιονομικών στόχων των χωρών αυτών, αναφερόμενη εμμέσως στην Ελλάδα.Η νέα παρέμβαση Λαγκάρντ και το μήνυμά της προς τους ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ για στήριξη της Ελλάδας ήρθε την ώρα που στη Μάλτα είναι σε εξέλιξη η άτυπη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το προσφυγικό.

Κάλεσε, μάλιστα ,τα κράτη-μέλη της ΕΕ να στηρίξουν την χώρα μας στο θέμα του προσφυγικού.

Η Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τόνισε ότι και σε  άλλες χώρες,όπως την Ιορδανία,το ΔΝΤ ήταν αυτό που πίεσε για την αναθεώρηση των δημοσιονομικών στόχων.

Στη συνέχεια αναφέρεται στις χώρες υποδοχής κάνοντας μία έμμεση αναφορά και στην Ελλάδα. «Πολλές χώρες καλωσόρισαν τους πρόσφυγες, ωστόσο έφτασαν στα όρια των δυνατοτήτων τους» και συνεχίζει:Για να στηριχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες, αυτές οι χώρες θα χρειαστούν περαιτέρω χρηματοδότηση.

Όπως αναφέρει η διευθύντρια του ΔΝΤ, οι χώρες που δέχτηκαν μεγάλο αριθμό προσφύγων θα πρέπει να επαινεθούν, αλλά σημειώνει πως «οι πιο ανεπτυγμένες  θα πρέπει να δουν πως θα μπορούσαν δεχθούν ακόμη περισσότερους».

H κυρία Lagarde κατέθεσε και ορισμένες προτάσεις:

1. Ενδυνάμωση της αγοράς εργασίας ώστε να απορροφηθούν οι πρόσφυγες. Αυτό θα γίνει κατά εάν τους δοθεί η δυνατότητα να ψάχνουν για δουλειά αμέσως μόλις φτάνουν στη χώρα υποδοχής
2. Παροχή πρόσβασης σε υπηρεσίες εκπαίδευσης και κατάρτισης.
3. Αναγνώριση των ικανοτήτων τους.
4. Ενίσχυση των προσφύγων που φιλοδοξούν να γίνουν επιχειρηματίες, μέσω της απλοποίησης των διαδικασιών ίδρυσης επιχειρήσεων. 

Ανάλογους προβληματισμούς έθεσε ο νέος επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου,Μόρις Όμπσφελντ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ανέφερε χαρακτηριστικά:

”Ανησυχώ για την τάση που επικρατεί στην Ευρώπη ως προς την ολοκλήρωση των αγορών. Ένας βασικός παράγοντας είναι η προσφυγική κρίση, η οποία δημιουργεί μεγάλη πίεση στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων και της κινητικότητας των εργαζομένων”.