Η ξεχωριστή και ισχυρή σχέση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τη γυναίκα της ζωής του, Μαρίκα (video)

Μαρίκα και Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

O Kωνσταντίνος Μητσοτάκης και η σύζυγός του Μαρίκα, (το γένος Γιαννούκου), γνωρίστηκαν το 1952, παντρεύτηκαν ένα χρόνο μετά και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής της Μαρίκας, το 2012. Το 2008 το ζευγάρι συμπλήρωνε 55 χρόνια γάμου. Στην εκδήλωση της επετείου, προβλήθηκε ένα βίντεο- αφιέρωμα στην κοινή τους πορεία. Το βίντεο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από την ομάδα εθελοντών που διαχειρίζεται τη σελίδα του κ. Μητσοτάκη και έχει τίτλο: «55 χρόνια Κώστας και Μαρίκα μαζί». Ξεκινά με παιδικές φωτογραφίες και των δύο και ακολουθεί τη ζωή τους μέχρι πρόσφατα. Στιγμές από ταξίδια, αλλά και άγνωστες οικογενειακές φωτογραφίες. Βλέπουμε τη Ντόρα Μπακογιάννη και τα αδέλφια της με μαθητικές ποδιές, αλλά και σε πόζες από την εφηβική τους ηλικία. Η Μαρίκα Μητσοτάκη απέκτησε 4 παιδιά, 13 εγγόνια και 5 δισέγγονα.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μετά από πολλές δεκαετίες έγγαμου βίου, δήλωνε ακόμα ερωτευμένος μαζί της. Το ζευγάρι άλλωστε, πριν καν παντρευτεί, έζησε έναν μεγάλο έρωτα με περιπέτειες. Η γνωριμία τους έγινε το 1952 όταν η Μαρίκα ήταν 22 ετών και ο Κωνσταντίνος 34. Όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή της «τον είχε βάλει ήδη στο μάτι» δυο χρόνια νωρίτερα, όταν είχε επισκεφτεί από περιέργεια τη Βουλή, με μια φίλη της. Η πρώτη τους επαφή ήρθε σε μια εκδήλωση για τα καλλιστεία, τα οποία εκείνη την εποχή ήταν σημαντικό κοσμικό γεγονός. Ο κ. Μητσοτάκης την πλησίασε και της ζήτησε ένα ουίσκι με πάγο, αλλά δύο ποτήρια. Ένα για τον εαυτό του και ένα για εκείνη.

Η Μαρίκα, που καταγόταν από εύπορη οικογένεια, ήταν ευτυχισμένη, αλλά δεν είχαν την ίδια άποψη και οι γονείς της, που δεν ήθελαν να προχωρήσει η σχέση. Για να το επιτύχουν αυτό, έστειλαν την κόρη τους στην Αμερική. Όμως, όχι μόνο δεν κατάφεραν να τους χωρίσουν, αλλά ο Κώστας ακολούθησε τη Μαρίκα και αρραβωνιάστηκαν κρυφά στην άλλη άκρη της Γης. Ο γάμος τους έγινε στα Χανιά το 1953 και τα πρώτα χρόνια, όπως είχε αναφέρει η Μαρίκα Μητσοτάκη, δεν ήταν εύκολα, αφού η καλομαθημένη Αθηναία, αναγκάστηκε να ζήσει στο φτωχικό, τότε σπίτι της οικογένειας Μητσοτάκη, που δεν είχε καν θέρμανση.

Η άγνωστη ζωή της Μαρίκας και η εύθραυστη υγεία της

Από εννέα χρονών, η εύθραυστη υγεία της, την ανάγκασε να δίνει πολύ συχνά τις πιο σκληρές μάχες και τελικά να βγαίνει νικήτρια. Η Μαρίκα Μητσοτάκη προερχόταν από μία πολύ πλούσια και ευυπόληπτη οικογένεια της μεσοπολεμικής Αθήνας, την οικογένεια Γιαννούκου στην οποία μεγάλωσε με πολλή φροντίδα και αγάπη. Στα εννέα της χρόνια χρειάστηκε να δώσει την πρώτη μεγάλη μάχη της ζωής της για ένα πρόβλημα υγείας που θα την κατάτρεχε από τότε για όλη της τη ζωή. Και παρόλο που τότε η επιστήμη της Ιατρικής δεν είχε προχωρήσει όσο σήμερα, η ίδια κατάφερε να διαψεύσει ακόμα και τους γιατρούς που την παρακολουθούσαν και υποστήριζαν πως δεν πρόκειται να περπατήσει ξανά. Ως κοριτσάκι από πλούσια οικογένεια μπορούσε να ασχοληθεί με ό,τι ήθελε και παρόλο που δοκίμασε πολλές ξένες γλώσσες, πήγαινε στα καλύτερα σχολεία της εποχής και ασχολιόταν με τον χορό –πολυτέλεια για τα παιδιά εκείνης της εποχής- τελικά η Μαρίκα θέλησε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό που αγαπούσε πολύ, όντας συγχρόνως βέβαια και πολύ καλή μαθήτρια.

Αυτή η αγάπη της ήταν που την πρόδωσε καθώς ως κολυμβήτρια που ήταν κόλλησε από μία πισίνα το μικρόβιο της πολιομυελίτιδας. Ήταν τότε το τρίτο κρούσμα στην Ελλάδα και η χώρα μας δεν ήταν έτοιμη ιατρικά να το αντιμετωπίσει. Επειδή το μικρόβιο άρχισε να διαλύει τμήματα της σπονδυλικής της στήλης -οι γιατροί πίστευαν πως ήταν πλέον μάταιο να πιστεύουν οι δικοί της πως το κοριτσάκι αυτό θα περπατήσει ξανά- η οικογένεια αποφάσισε να στείλει την Μαρίκα στο εξωτερικό για θεραπεία. Έτσι και έγινε και μάλιστα ο ίδιος ο Ρούσβελτ, επειδή είχε νοσήσει και εκείνος από το συγκεκριμένο μικρόβιο, όταν έμαθε για την ιστορία της, έδωσε αμέσως την έγκριση για τη βίζα της στη Ουάσινγκτον. Όπως διηγούταν η ίδια ένας θείος της έτρεξε «να εξασφαλίσει την πολυπόθητη βίζα μέσω του ίδιου του Ρούζβελτ, που είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα, καθώς είχε πάθει και ο ίδιος την αρρώστια. Γι’ αυτό και μας έδωσε την άδεια…» Στη Ουάσινγκτον υποβλήθηκε σε μία εγχείρηση υψίστης σημασίας για τη συνέχιση ακόμα και της ίδιας της ζωής της και τότε έγινε το πρώτο μικρό θαύμα. Μετά από έξι μήνες ακινησίας στο κρεβάτι η Μαρίκα ένιωθε ήδη καλύτερα. Όμως τίποτα δεν είχε τελειώσει.Το μέλλον απέδειξε πως η ζωή της έκρυβε ακόμα πολλές δύσκολες στιγμές. Αλλά και πολλές στιγμές ευτυχίας.