Τα μοναχοπαίδια είναι νευρωτικά, αντικοινωνικά και ανταγωνιστικά. Τα παιδιά από πολύτεκνες οικογένειες είναι ισορροπημένα, χαρισματικά, και χαλαρά. Ή όχι. Νέα έρευνα δείχνει ότι, καθώς οι οικογένειες μεγαλώνουν, τα παιδιά υποφέρουν: με λιγότερη γονική επένδυση, οι γνωστικές ικανότητες των παιδιών μειώνονται και προκύπτουν θέματα συμπεριφοράς. Τα προβλήματα, που διαπίστωσαν οι ερευνητές, δεν είναι προσωρινά. Ο αντίκτυπος διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το άρθρο, που δημοσιεύθηκε από το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών, εντόπισε στοιχεία 26 χρόνων από γονείς και παιδιά. Προσθέτει σε ένα μεγάλο σύνολο μιας έρευνας, που ξεκίνησε το 1960 από τον βραβευμένο με Νόμπελ, οικονομολόγο, Gary Becker, εξετάζοντας τις διαφορές μεταξύ της ποσότητας των παιδιών σε μια οικογένεια και την λεγόμενη “ποιότητα” των παιδιών αυτών. Μήπως τα παιδιά από μικρότερες οικογένειες κερδίζουν περισσότερα; Μήπως κάνοντας περισσότερα παιδιά σημαίνει ότι το καθένα καταλήγει λιγότερο μορφωμένο, ή ενδεχομένως πιο παραβατικό;
«Όχι μόνο αποτύχαμε να βρούμε αποδείξεις ότι οι επιπτώσεις είναι παροδικές, αλλά τα αποτελέσματα φαίνεται να έχουν επιδεινωθεί σημαντικά με την πάροδο του χρόνου», γράφουν οι ερευνητές. «Τα αποτελέσματα των τεστ και οι γονικές επενδύσεις επιδεινώνονται μακροπρόθεσμα από ό,τι βραχυπρόθεσμα. Μόνο σε προβλήματα συμπεριφοράς βρίσκουμε ότι οι συνέπειες μπορεί να εξαφανιστούν με την πάροδο του χρόνου».
Τα αποτελέσματα πραγματοποιήθηκαν διαφορετικά για αγόρια και κορίτσια. Όταν έρχονται μικρότερα αδέλφια, οι γνωστικές ικανότητες των κοριτσιών υποφέρουν. Όταν τα αγόρια έχουν μικρότερα αδέλφια, η συμπεριφορά τους χειροτερεύει (αλλά οι γνωστικές ικανότητες τους παραμένουν άθικτες).
Μία προηγούμενη έρευνα για το θέμα έχει αναμιχθεί. Στη Νορβηγία, οι αρνητικές επιπτώσεις των μεγάλων οικογενειών δεν ήταν τόσο ισχυρές. Στην αγροτική Κίνα, ήταν. Οι οικονομολόγοι αναρωτιούνται αν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Νορβηγία έχει ένα ισχυρό κοινωνικό δίχτυ προστασίας, το οποίο μετριάζει την επίπτωση της μειωμένης συμμετοχής των γονέων.
Οι τρεις οικονομολόγοι πίσω από την έρευνα, ο Chinhui Juhn, η Yona Rubinstein, και ο C. Andrew Zuppann, χρησιμοποίησαν στοιχεία από την Έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για την Άποψης της Νεολαίας του 1979. Ήταν ένας πολύτιμος θησαυρός πληροφοριών: Μήπως η άφιξη ενός νέου μωρού οδήγησε στο να διαβάζετε με τα άλλα παιδιά λιγότερο; Λιγότερα βιβλία στο σπίτι; Λιγότερη αγάπη;
Βρήκαν ότι κάθε επιπλέον παιδί είχε ως συνέπεια λιγότερο χρόνο για τα άλλα, με αποτέλεσμα χαμηλότερες βαθμολογίες στην ανάγνωση και στα τεστ μαθηματικών και περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς, όπως το άγχος, η εξάρτηση, η υπερκινητικότητα, και κοινωνικά προβλήματα.
Οι τρεις τους διερεύνησαν επίσης, τα είδη των οικογενειών που υπέστησαν περισσότερες συνέπειες λόγω των πολλών παιδιών. Διαπίστωσαν ότι τα παιδιά σε οικογένειες που οι μητέρες είχαν χαμηλότερες βαθμολογία σε ικανότητες (όπως μετρήθηκε από τα Τεστ Αξιολόγησης του «Armed Force») επηρεάστηκαν περισσότερο από αυτά που είχαν μητέρες με βαθμολογία άνω του μέσου όρου, τα οποία έμειναν σχετικά ανεπηρέαστα. Με προβλήματα συμπεριφοράς, οι συνέπειες ήταν το αντίθετο: τα παιδιά των οποίων οι μητέρες είχαν υψηλότερη βαθμολογία ήταν πιο πιθανό να κάνουν αταξίες, όταν τα μικρότερα αδέλφια τους μπήκαν στο προσκήνιο.
Τέρμα λοιπόν η προσπάθεια να συμβαδίσουμε με τους Jolie – Pitt.
