• LIFE&STYLE

    Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης

    Σταύρος Τσιώλης


    Σήμερα το πρωί έγινε γνωστή η τραγική είδηση ότι ο Σταύρος Τσιώλης, ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης και σεναριογράφος του νέου ελληνικού κινηματογράφου, έφυγε από τη ζωή, λίγο μετά τις 6 το πρωί, σε ηλικία 82 ετών.

    Την είδηση έκανε γνωστή το περιβάλλον του Έλληνα δημιουργού, μέσα από μια ανάρτηση, στο προφίλ του στο Facebook. Η ανάρτηση ανέφερε συγκεκριμένα: «Σήμερα, Τρίτη, 23 Ιουλίου, στις 6.10 το πρωί, ο αγαπημένος μας πατέρας, φίλος και αδελφός, Σταύρος Τσιώλης ταξίδεψε στους ουρανούς, πέταξε προς έναν άλλο, πολύχρωμο γαλαξία, ένα καλύτερο κόσμο, όπου οι ψυχές χαίρονται το λίκνισμα των αστεριών και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να προσεύχονται για όλους και όλα τα μικρά σπάνια και ταπεινά πράγματα που αγάπησαν σ΄αυτή τη ζωή… Μόνο λύπη για όλα αυτά που μας χώρισαν και άγια τύχη για όλα αυτά που ένωσαν».

    σήμερα Τρίτη 23 Ιουλίου, στις 6.10 το πρωί ο αγαπημένος μας πατέρας φίλος και αδελφόςΣταύρος Τσιώληςταξίδεψε στους…

    Posted by Σταύρος Τσιώλης on Monday, July 22, 2019

    Γεννημένος στην Τρίπολη το 1937, ο Σταύρος Τσιώλης σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λ. Σταυράκου στην Αθήνα.

    Ο ίδιος δήλωνε ότι μεγάλωσε μέσα στο κινηματογράφο και παρακολουθούσε όλο το φάσμα της κινηματογραφικής δημιουργίας.

    Το 1958 ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη σε 54 ταινίες, πολλές από τις οποίες της Φίνος Φιλμ. Η πρώτη δική του ταινία, της οποίας μάλιστα είχε γράψει και το σενάριο ήταν «Ο μικρός δραπέτης» για τη Φίνος Φιλμ το 1968.

    Το 1970 έκανε διεθνή επιτυχία με την ταινία «Κατάχρησις Εξουσίας». «Δούλεψα και με τον Φώσκολο. Η Κατάχρηση Εξουσίας με τον Κούρκουλο, σε δικό μου σενάριο, έσκισε διεθνώς. Παίχτηκε σε 36 χώρες, μεταγλωττίστηκε και παιζόταν ως δεύτερη ταινία στην Ομόνοια. Έκανε πολλά λεφτά η ταινία εκείνη», είχε πει.

    Στη συνέχεια, ο Σταύρος Τσιώλης εγκαταλείπει τον κινηματογράφο για μια 15ετία και επανέρχεται το 1985. «Το 1970 αποχώρησα από το σινεμά. Με είχε καλέσει πάλι ο Φίνος και μου ανέθεσε να κάνω το «Καληνύχτα Μαργαρίτα», με μία συγκεκριμένη ηθοποιό. Αρνήθηκα και στενοχωρήθηκε πάρα πολύ. Δεν μου το επέτρεπε, όμως, η αριστερή μου συνείδηση. Μιλάμε για καιρούς χούντας», είχε πει ο Σταύρος Τσιώλης. Η ταινία του «Μια Τόσο Μακρινή Απουσία» απέσπασε έξι πρώτα βραβεία στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης το 1985, ενώ οι «Ακατανίκητοι Εραστές» το 1988 παίχτηκαν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.

    Το 1992 σκηνοθέτησε το «Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε» και έξι χρόνια μετά το «Ας περιμένουν οι γυναίκες». Κατόπιν, στα τέλη του 2015, ο σκηνοθέτης ανακοίνωσε την απόφασή του να προσπαθήσει να γυρίσει και να ολοκληρώσει το γύρισμα της νέας του ταινίας, «Γυναίκες που περάσατε από εδώ», η οποία θα ολοκλήρωνε και την τριλογία των ταινιών του που είναι αφιερωμένη στις γυναίκες. Τα γυρίσματα αυτής της ταινίας θα γίνουν με χρηματοδότηση crowdfunding.

    Αξίζει να σημειωθεί ότι τις ταινίες του Σταύρου Τσιώλη «χρωματίζει» ένα ιδιαίτερα προσωπικό στιλ, καθώς χαρακτηρίζονται από λεπτό χιούμορ, αυτοσχεδιαστικούς διαλόγους και, συχνά, από τη χρήση ερασιτεχνών ηθοποιών. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα σενάριά του αποτελεί η περιπλάνηση, αρκετές φορές στον τόπο καταγωγής του, την Αρκαδία. Σε πολλές ταινίες του χρησιμοποίησε ως πρωταγωνιστή τον Αργύρη Μπακιρτζή.

    Κάτι που είναι ίσως λιγότερο γνωστό για τον Σταύρο Τσιώλη είναι ότι έχει γράψει και στίχους για τραγούδια των ταινιών του, αλλά για τραγουδιστές της λαϊκής μουσικής, από την Μαριώ και την Πίτσα Παπαδοπούλου, έως τον Αντώνη Ρέμο.

    Ως σκηνοθέτης ο Σταύρος Τσιώλης δούλεψε τις παρακάτω ταινίες:

    -Ο μικρός δραπέτης (1969)
    -Πανικός (1969)
    -Ζούγκλα των πόλεων (1970)
    -Κατάχρησις εξουσίας (1971)
    -Μια τόσο μακρινή απουσία (1985)
    -Σχετικά με το Βασίλη (1986)
    -Ακατανίκητοι εραστές (1988)
    -Έρωτας στη Χουρμαδιά (1990)
    -Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε (1992)
    -Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά (1996)
    -Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)
    -Φτάσαμεε! (2004)

    Τα έργα του για το θέατρο έχουν καταγραφεί στο βιβλίο «Θεατρικά» και είναι:

    «Τα κοκκινομπλέ πατίνια» (2006)
    «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης» (2011)
    «Η πόρτα» ή «Ο σωρός των φασολιών» (2012)
    «Η δημοπρασία»
    «Η γυναίκα του αστροναύτη»



    ΣΧΟΛΙΑ