Ο 26χρονος Βρετανός, Λάντο Νόρις μίλησε στο F1 TV λίγες ώρες μετά τη λήξη του αγώνα.

Είσαι ο 35ος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην ιστορία της Formula 1. Πώς αισθάνεσαι ώρες μετά την κατάκτηση του τίτλου;

1

Είναι δύσκολο να το περιγράψω, πραγματικά. Αυτό είναι κάτι που ονειρεύεσαι από την πρώτη στιγμή που μπαίνεις σε ένα καρτ ως παιδί. Όταν περνάς τη γραμμή του τερματισμού και συνειδητοποιείς ότι τα κατάφερες, είναι ένα μείγμα απόλυτης ανακούφισης, χαράς και απίστευτης υπερηφάνειας. Ήταν μια τόσο έντονη σεζόν, μια πραγματική μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή. Το να το καταφέρνω αυτό για την McLaren, φέρνοντας το Πρωτάθλημα Οδηγών πίσω στο Γουόκινγκ μετά το 2008, κάνει το επίτευγμα ακόμα πιο ξεχωριστό. Πίσω από αυτό κρύβεται η σκληρή δουλειά μιας ολόκληρης ζωής, και είναι απλώς… σουρεαλιστικό. Υπήρχαν στιγμές φέτος που φοβόμουν ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ, αλλά το να το βλέπεις να ολοκληρώνεται με τον τρόπο που έγινε, σε έναν τόσο δραματικό τελικό αγώνα, είναι η καλύτερη ανταμοιβή για την ομάδα.

Ο τίτλος κρίθηκε στον τελικό αγώνα του Άμπου Ντάμπι, με διαφορά μόλις δύο βαθμών. Πώς διαχειρίστηκες αυτή την τεράστια πίεση; Ήταν ο πιο δύσκολος αγώνας της καριέρας σου;

Αναμφίβολα ήταν ο αγώνας με τη μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση. Η πίεση ήταν αφόρητη, όχι μόνο για μένα αλλά και για την ομάδα. Ξέραμε ακριβώς τι έπρεπε να κάνουμε. Όταν ο Όσκαρ (Πιάστρι) με πέρασε στην πρώτη στροφή, ήταν μια δύσκολη στιγμή, αλλά το πλάνο ήταν να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να εκτελέσουμε τη στρατηγική μας. Η εκκίνησή μου με την μέση γόμα ήταν καλή, αλλά ο Όσκαρ είχε το πλεονέκτημα της σκληρής γόμας και ήταν πολύ δυνατός εκείνη τη στιγμή. Έπρεπε να δώσω τον χώρο, να αποφύγω οποιοδήποτε ρίσκο επαφής και να θυμηθώ ότι το πρωτάθλημα δεν κρίνεται στην πρώτη στροφή. Ο ρυθμός μας ήταν καλός, αλλά το κυριότερο ήταν να αποφύγω τα λάθη. Δεν χρειαζόταν να νικήσω τον αγώνα, χρειαζόταν να είμαι στην τρίτη θέση, και το να φέρνω το μονοθέσιο σώο μέχρι το τέλος, έχοντας διαχειριστεί τα ελαστικά και την κίνηση, ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση. Ήταν μια μάχη ψυχραιμίας, όχι ταχύτητας, και είμαι περήφανος που την κερδίσαμε.

Αναφερθήκατε στις προκλήσεις. Σύμφωνα με δηλώσεις σας, χάσατε λίγο την πίστη σας στην αρχή της σεζόν. Τι ακριβώς συνέβη και ποια ήταν η καμπή;

Ναι, είναι αλήθεια. Οι πρώτοι αγώνες ήταν απογοητευτικοί. Η διαφορά από τους πρωτοπόρους φαινόταν τεράστια, και άρχισα να αμφιβάλλω αν θα μπορούσαμε ποτέ να καλύψουμε τη διαφορά. Έβλεπα το πλάνο αναβάθμισης της ομάδας, αλλά όταν χάνεις συνεχώς από τον βασικό σου αντίπαλο, είναι δύσκολο να διατηρήσεις την αισιοδοξία σου. Υπήρχε έντονη απογοήτευση. Η καμπή ήρθε μετά την αναβάθμιση που φέραμε… ας πούμε, στη μέση της ευρωπαϊκής σεζόν. Ξαφνικά, το μονοθέσιο “ζωντάνεψε”. Ήταν σαν να ξεκίνησε ένα νέο πρωτάθλημα. Εκεί, η πίστη μου αναπτερώθηκε, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι αναπτερώθηκε η πίστη όλων στο εργοστάσιο. Είδαμε ότι η σκληρή δουλειά απέδιδε, και αυτό μας έδωσε το κίνητρο να πιέσουμε ακόμα περισσότερο. Η επιτυχία σε εκείνους τους αγώνες μάς έδειξε ότι το πρωτάθλημα ήταν εφικτό, και αυτό ήταν το κλειδί για την αλλαγή νοοτροπίας.

Η επιτυχία της McLaren φέτος θυμίζει έντονα τις ένδοξες εποχές του παρελθόντος. Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Ζακ Μπράουν και του Αντρέα Στέλλα σε αυτή την αναγέννηση;

Είναι τεράστιος. Ο Ζακ έχει δημιουργήσει μια οικογενειακή ατμόσφαιρα, αλλά ταυτόχρονα έχει φέρει μια νοοτροπία νικητή, ενώ ο Αντρέα, ως επικεφαλής ομάδας, έφερε την αναγκαία δομή και σαφήνεια. Αυτοί οι δύο έχουν μετατρέψει την ομάδα σε μια μηχανή που λειτουργεί άψογα. Όλοι στην McLaren, από τον μηχανικό μέχρι τον μάγειρα, αισθάνονται ότι είναι μέρος αυτής της επιτυχίας. Η δική μου δουλειά ήταν να αξιοποιήσω το μονοθέσιο που μου έδωσαν, αλλά χωρίς την ηγεσία και την αφοσίωση του Ζακ και του Αντρέα, δεν θα ήμασταν εδώ. Το να τους βλέπω να πανηγυρίζουν στο γκαράζ, ξέροντας πόσα χρόνια προσπαθούσαν γι’ αυτό, είναι μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις της σεζόν. Επίσης, το να κατακτήσουμε αυτόν τον τίτλο με τη McLaren είναι κάτι που μας γεμίζει υπερηφάνεια.

Η μάχη σας με τον Μαξ Φερστάπεν ήταν επική. Τι έμαθες από αυτή τη μονομαχία και πώς νιώθεις που τελικά τον νίκησες, έστω και με οριακή διαφορά;

Ο Μαξ είναι ο καλύτερος οδηγός της γενιάς μας, οπότε το να τον νικήσω σε μια μάχη τίτλου σημαίνει τα πάντα. Είναι ένας απίστευτα επίμονος και σταθερός αντίπαλος. Αυτό που έμαθα είναι ότι πρέπει να είσαι άψογος κάθε Σαββατοκύριακο. Ο Μαξ δεν αφήνει περιθώρια για λάθη. Η μονομαχία μας ήταν καθαρή, σκληρή, αλλά πάντα με σεβασμό. Υπήρχαν στιγμές που αισθανόμουν ότι είχα το πάνω χέρι και άλλες που με συνέτριβε. Αλλά αυτό που έκανα φέτος ήταν να βελτιώσω τη δική μου σταθερότητα και να αξιοποιώ κάθε ευκαιρία, είτε αυτό σήμαινε χρήση της μαλακής γόμας, είτε τη διατήρηση της θερμοκρασίας στη μέση γόμα, είτε μια στρατηγική επιλογή. Το να παίρνω τον τίτλο με δύο βαθμούς διαφορά δείχνει ακριβώς πόσο κοντά ήταν τα πράγματα και πόσο σημαντικό ήταν κάθε αποτέλεσμα. Αυτή η μάχη με έκανε καλύτερο οδηγό, πιο ολοκληρωμένο, και για αυτό τον ευχαριστώ.

Πέρα από τις νίκες, ποια θεωρείς ότι ήταν η μεγαλύτερη αλλαγή στον χαρακτήρα σου ή στην προσέγγισή σου φέτος, που σε οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα;

Η ωριμότητα. Τις προηγούμενες χρονιές, ίσως να άφηνα την πίεση ή μια κακή μέρα να με επηρεάσει περισσότερο. Φέτος, έμαθα να αποδέχομαι ότι τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας. Το πιο σημαντικό είναι να κάνεις γρήγορη επανεκκίνηση. Πλέον είμαι πιο συγκεντρωμένος στην ανάλυση και λιγότερο στο να κατηγορώ τον εαυτό μου. Έχω γίνει καλύτερος στο να δίνω ξεκάθαρες οδηγίες στην ομάδα για το τι χρειάζομαι και να εμπιστεύομαι τις αποφάσεις τους, ακόμα και αν αυτές φαίνονται ριψοκίνδυνες. Επίσης, η διαχείριση των μέσων ενημέρωσης και η προσοχή που δέχεται ένας οδηγός που μάχεται για τον τίτλο είναι τεράστια. Έπρεπε να βάλω όρια και να προστατεύσω τον εσωτερικό μου κύκλο. Αυτή η πνευματική δύναμη ήταν εξίσου σημαντική με την ταχύτητα στην πίστα. Πλέον είμαι πιο έτοιμος να αντιμετωπίσω τα πάντα.

Τώρα που είστε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, επιβεβαιώσατε ότι θα χρησιμοποιήσετε τον αριθμό 1 στο μονοθέσιό σας την επόμενη σεζόν. Τι συμβολίζει αυτό για εσάς;

Ο αριθμός 4 είναι το σήμα κατατεθέν μου, αλλά το 1 είναι κάτι που κερδίζεις, δεν το διαλέγεις. Είναι μια δήλωση. Συμβολίζει την κορυφή, το επίτευγμα που μοιράζεται όλη η ομάδα. Θέλω να το χρησιμοποιήσω ως υπενθύμιση ότι φτάσαμε εδώ και ότι πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε για να μείνουμε εδώ. Το να βλέπεις τον αριθμό 1 στη μύτη του μονοθεσίου της McLaren θα είναι μια απίστευτη τιμή και μια καθημερινή υπενθύμιση για τους στόχους που έχουμε. Δεν σημαίνει ότι εφησυχάζουμε, σημαίνει ότι ξεκινάμε από το καλύτερο σημείο εκκίνησης για να υπερασπιστούμε αυτό που κερδίσαμε. Το 1 είναι το σύμβολο του Πρωταθλητή και τώρα, αυτό ανήκει σε εμάς.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος; Να συνεχίσει η McLaren την κυριαρχία της;

Ο στόχος είναι να συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε. Στη Formula 1, αν σταματήσεις, έστω και για μια μέρα, οι αντίπαλοί σου θα σε προσπεράσουν. Θέλουμε να καθιερώσουμε τη McLaren ως την κορυφαία ομάδα στον κόσμο. Για μένα προσωπικά, ο στόχος είναι να μην επαναπαυθώ. Θέλω να γίνω ακόμα καλύτερος οδηγός, να βελτιώσω τις αδυναμίες μου και να διεκδικήσω έναν δεύτερο, έναν τρίτο τίτλο. Αυτή η νίκη είναι μόνο η αρχή. Είμαι έτοιμος για τη μάχη του 2026, γνωρίζοντας ότι το να φτάσεις στην κορυφή είναι δύσκολο, αλλά το να παραμείνεις εκεί, είναι ακόμα πιο δύσκολο.

Διαβάστε επίσης:

F1: Ο Τύπος υποκλίνεται στον νέο πρωταθλητή

Ferrari: 8 ημέρες, 10 τεχνίτες και 50.000 αστραφτεροί λίθοι για το φόρεμα υψηλής μηχανικής της Raye

Blink: Συνεργάτης για εταιρικές φορτίσεις!