Ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ιράν μας υπενθύμισε ότι ζούμε στο πιο εκρηκτικό περιβάλλον ασφάλειας των τελευταίων δεκαετιών. Βασικό μέρος του δικτύου αυτοάμυνας του Ισραήλ είναι το αντιπυραυλικό σύστημα Iron Dome, το οποίο κατασκευάστηκε σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.

Αυτό το μοντέλο συμπαραγωγής αμυντικού εξοπλισμού αξίζει να επισημανθεί και να αξιοποιηθεί.

1

Οι περισσότερες συζητήσεις πριν από τη σύνοδο κορυφής έχουν επικεντρωθεί στην προσπάθεια να αυξηθεί η δέσμευση των μελών του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ — πολύ πάνω από το προηγούμενο επίπεδο του 2%. Ωστόσο, το βασικό ζήτημα δεν είναι μόνο το πόσα ξοδεύουν οι σύμμαχοί μας για την άμυνα, αλλά και το πώς συντονίζονται οι προσπάθειές μας για τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια όλων μας.

Σε αυτούς τους επικίνδυνους καιρούς, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους αγωνίζονται να ενισχύσουν τις παραγωγικές δυνατότητες των αμυντικών βιομηχανικών τους βάσεων. Ωστόσο, δεδομένων των πρόσφατων πολιτικών εξελίξεων, πολλοί φίλοι της Αμερικής —ιδίως στην Ευρώπη— ελπίζουν πλέον να επιτύχουν αυτόν τον στόχο μόνοι τους, αντί να συν-παράγουν αμυντικά συστήματα με τις ΗΠΑ.

Ορισμένοι από τους Ευρωπαίους φίλους μας σχεδιάζουν να εκσυγχρονίσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους χωρίς την Αμερική. Και πέρυσι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε την πρώτη της στρατηγική για την αμυντική βιομηχανία, η οποία αποσκοπεί στο να περιοριστεί η εξάρτηση της Ευρώπης από τον αμερικανικό στρατιωτικό εξοπλισμό. Αυτό θα ήταν σοβαρό λάθος.

Είδα τη δύναμη – και τα όρια – της εξαιρετικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης της Αμερικής μετά την απρόκλητη, ολοκληρωτική εισβολή του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022.

Έκτοτε, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν παράσχει τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών και εξοπλισμού για να βοηθήσουν την Ουκρανία να αμυνθεί από την αυτοκρατορική επιθετικότητα του Κρεμλίνου. Η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ βοήθησε την Ουκρανία να αντισταθεί στην επίθεση του Πούτιν, αλλά χρειαζόμαστε ακόμη πολλή δουλειά για να ενισχύσουμε τις αλυσίδες εφοδιασμού, να μειώσουμε τα εμπόδια και να δούμε αύξηση της παραγωγής βασικών πυρομαχικών και συστημάτων.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε στον κόσμο ότι μόνο μαζί μπορούν οι αμυντικές βιομηχανίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης να δημιουργήσουν ένα σύνολο μεγαλύτερο από τα μέρη του. Κάθε χώρα ή εταιρεία μπορεί να προσφέρει συγκριτικά πλεονεκτήματα σε μια επένδυση. Η συμπαραγωγή μπορεί να συμβάλει στη διασφάλιση της συνεργασίας και της εταιρικής σχέσης, ανεξάρτητα από την πολιτική συγκυρία.

Αυτός είναι μακράν ο καλύτερος δρόμος για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους που επιθυμούν να ενισχύσουν τις αμυντικές βιομηχανικές βάσεις τους. Η επιδίωξη της συν-παραγωγής και της κοινής ανάπτυξης στον τομέα της άμυνας είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια όλων μας. Επιτρέπει στους συμμάχους των ΗΠΑ να ενισχύσουν τις ικανότητές τους στις χώρες τους, αξιοποιώντας παράλληλα τις οικονομίες κλίμακας και τις προηγμένες αμερικανικές τεχνολογίες.

Η συμπαραγωγή ενισχύει την κοινή αμυντική βιομηχανική βάση μας, μειώνει το συχνά απαγορευτικό κόστος των συνεργατικών επιχειρήσεων έρευνας και ανάπτυξης και διατηρεί τα αμυντικά μας συστήματα διαλειτουργικά και ισχυρά. Μπορεί επίσης να επιταχύνει τους χρόνους παράδοσης, καθώς οι κοινοπραξίες συχνά παράγουν συστήματα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά από τις παραδοσιακές πωλήσεις όπλων των ΗΠΑ στο πλαίσιο του προγράμματος πωλήσεων στρατιωτικού εξοπλισμού στο εξωτερικό.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό λόγω του εξαιρετικά επικίνδυνου σημερινού τοπίου στον τομέα της ασφάλειας, που περιλαμβάνει όχι μόνο την απειλή της Κίνας και την εξαιρετικά επιθετική στάση της Ρωσίας, αλλά και τις απειλές από το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Καθώς οι αντίπαλοι της Αμερικής ενώνουν τις δυνάμεις τους, οι σύμμαχοί μας και οι εταίροι μας αυξάνουν δραστικά τις αμυντικές δαπάνες.

Οι αμυντικές βιομηχανίες της Ευρώπης θα χρειαστούν χρόνο για να απορροφήσουν τους πόρους που τους παρέχονται και να δημιουργήσουν νέες γραμμές παραγωγής. Η αμυντική αγορά της παραμένει κατακερματισμένη.

Όσο ικανοποιητικό και αν είναι για ορισμένους από τους εταίρους μας να επιμένουν ότι η αμυντική παραγωγή μπορεί να είναι ένα πρότζεκτ «κάν’ το μόνος σου», η δημιουργία μιας ικανότερης στρατιωτικής θέσης ισχύος θα απαιτήσει χρόνια, αν όχι δεκαετίες, σκληρής δουλειάς — και ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσουμε την απαραίτητη τεχνολογία και τεχνογνωσία είναι να συνεργαστούμε με τις ΗΠΑ.

Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό σε άλλα μέρη του κόσμου. Η ομάδα μου στο Πεντάγωνο συνήψε ιστορικές συμφωνίες σύμπραξης στην Ασία, μεταξύ των οποίων η συνεργασία με την Ιαπωνία για την ανάπτυξη προηγμένων αμυντικών συστημάτων κατά των υπερηχητικών πυραύλων και η μετάβαση στην παραγωγή πυραύλων ακριβείας γνωστών ως GMLRS με την Αυστραλία. Επίσης, σημειώσαμε ιστορική πρόοδο στην κοινή παραγωγή τεχνολογίας κινητήρων τζετ και αντιαρματικών πυραύλων Javelin με την Ινδία.

Οι ΗΠΑ και οι φίλοι μας πρέπει να παίξουμε μακροπρόθεσμα, να εμβαθύνουμε τους δεσμούς μας στον τομέα της άμυνας στον ιδιωτικό τομέα και να συνεχίσουμε να παράγουμε από κοινού συστήματα τελευταίας τεχνολογίας. Οι δυνατότητές μας παραμένουν αξεπέραστες και θα συνεχίσουν έτσι.

Η Αμερική και οι σύμμαχοί της θα είναι πολύ πιο ασφαλείς αν καλύψουμε από κοινού τις ανάγκες μας στον τομέα της αμυντικής παραγωγής, αντί να ακολουθήσουμε ξεχωριστούς δρόμους.

*Ο συντάκτης ήταν υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ από το 2021 έως το 2025. Είναι διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής της Clarion Strategies, μιας εταιρείας στρατηγικής συμβουλευτικής.

© The Financial Times Limited 2024. All Rights Reserved. Not to be redistributed, copied or modified in any way.
mononews.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation.