H Μαριάννα Βαρδινογιάννη, οι μάχες, τα ρεκόρ και οι νέες πολυτέλειες σε δύσκολους καιρούς

Σύγχρονες μάχες

Τις γιορτές και τα πανηγύρια, τα ξαναβρίσκουμε. Τους ανθρώπους όχι.

Και το 2020 και το 2021, χρονολογίες που αναφέρονται σε επετείους μεγάλων αγώνων του ελληνισμού σε βάθος αιώνων αξίζει κανείς να τις γιορτάζει, όπως τους πρέπει.

Και κυρίως με όλους τους Έλληνες, απαλλαγμένους από δεινά σαν αυτά, που έχουν συσσωρευθεί πάνω μας αυτόν τον καιρό.

Επιπλέον σήμερα «Τιμάμε τους προγόνους μας, αλλά αυτή τη στιγμή, με τα δραματικά γεγονότα να εξελίσσονται γύρω μας, προτεραιότητα έχουν οι σύγχρονοι ήρωες, που παλεύουν για την υγεία και την επιβίωσή μας», όπως εύστοχα, λέει η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη, που με γρήγορα αντανακλαστικά έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, προκειμένου για τους εορτασμούς των 2.500 χρόνων από τις μάχες των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας.

Άριστη η απόφασή της έτσι, καθώς ήταν η επικεφαλής των επετειακών εκδηλώσεων, για την δέσμευση των χρημάτων, που είχαν συγκεντρωθεί για τους εορτασμούς, ώστε να διατεθούν πλέον για τις ανάγκες ευπαθών ομάδων του πληθυσμού.

Γηροκομεία, δομές αστέγων, εκκλησίες με κοινωνικό έργο θα είναι οι αποδέκτες αυτών των κονδυλίων, με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον να στρέφεται στους ηλικιωμένους, στα άρρωστα παιδιά, σε συνανθρώπους μας που πάσχουν. Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 480 π.Χ. οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν τις σημαντικότερες μάχες στην ιστορία τους απέναντι σ΄έναν πολυπληθέστερο και άκρως επικίνδυνο αντίπαλο, που είχε έρθει από την Ανατολή.

Τον νίκησαν οριστικά και αμετάκλητα. Όπως ελπίζεται να συμβεί και τώρα μ΄αυτόν τον άλλον εξ ανατολών εχθρό. Γιατί η Ιστορία έτσι γράφεται.

 Το μουσείο των ρεκόρ

Αυτό το μουσείο ούτε ο κορωνοϊός δεν το ήθελε… Μόλις άνοιξε —ή περίπου— και αναγκάστηκε να κλείσει. Παρ΄ότι το περιμέναμε καμιά εικοσαριά χρόνια…

Γωνία Καλλιρρόης και Φραντζή με μεγάλο μέτωπο και στη Συγγρού το πρώην Φιξ και σήμερα Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κατέχει το αρνητικό ρεκόρ των καθυστερήσεων, των αναβολών, των ακυρώσεων και πλέον της κακοτυχίας. Δεν προλάβαμε καλά καλά να το δούμε και το χάσαμε.

Σαν να έχει περάσει ένας αιώνας μου φαίνεται από εκείνην την Δευτέρα, 24 Φεβρουαρίου ήταν, όταν έφθασα με το μετρό (!) στο μουσείο, για το άνοιγμά του. Γεμάτοι χαρά όλοι μας κι ας έφθαναν οι ανησυχητικές ειδήσεις από την Κίνα.

Πού να ξέραμε… Επί του προκειμένου όμως να θυμίσω, ότι το μουσείο, παρ΄ότι άνοιξε _ έστω και έτσι_ διευθυντή δεν έχει ακόμη. Στη θέση του βρίσκεται (;) η προσωρινή διεύθυνση που είχε διοριστεί επί υπουργίας  Μυρσίνης Ζορμπά και παρέμεινε ώσπου να ολοκληρώσει το έργο της, όπερ και εγένετο. Αλλά μετά;

Ούτε τα κανονικά εγκαίνια έγιναν, όπως είχε ανακοινωθεί, από τον πρωθυπουργό, λογικό φυσικά μέσα στην πανδημία, ούτε όμως και διευθυντής τοποθετήθηκε, όπως επίσης είχε ανακοινωθεί.

Κατόπιν αυτού όμως και με τον χρόνο να περνάει, ο ανασχεδιασμός του προγραμματισμού είναι επιβεβλημένος.

Γιατί τώρα πια, σε τι ωφελεί η διαδικασία —παρελκυστική πάντως, εξ αρχής— ότι πρώτα θα διοριζόταν διευθυντής και μετά θα γινόταν διαγωνισμός για τη θέση; (Εκτός πια κι αν χολωθεί ο υπό αναμονή τελών — ή τελούσα— που επίσης δεν έχει γίνει επισήμως γνωστός). Καθαρές, γρήγορες λύσεις απαιτούν οι καιροί.

Η νέα πολυτέλεια

Ναι, πολυτέλεια είναι ο πολιτισμός, όταν προηγείται η ζωή των ανθρώπων, η υγεία τους, η διατροφή τους. Είναι πολυτέλεια όταν δεν υπάρχουν φάρμακα, νοσοκομεία, «εργαλεία» για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας, ιδίως σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, όπως αυτές που ζούμε.

Είναι πολυτέλεια για τον αποδυναμωμένο οικονομικά πληθυσμό, που πρέπει να αναζητήσει πρώτα τα μέσα για την επιβίωσή του. Είναι όμως πράγματι έτσι; ΄Η μόνον έτσι; Ο εγκλεισμός στο σπίτι έφερε τον καθέναν αντιμέτωπο με τον προσωπικό χρόνο του, που όση καλή διάθεση κι αν έχει —που συχνά δεν έχει— δεν γεμίζει με τίποτε. Πόση τηλεόραση να δει κανείς, που ειρήσθω εν παρόδω, η κορωνολαγνεία αφ΄ ενός και οι ατέλειωτες επαναλήψεις της αφ΄ετέρου την έχουν καταστήσει απωθητική.

Πόσα τηλεφωνήματα να κάνεις σε φίλους και γνωστούς. Πόσο facebook πια και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όταν η παραπληροφόρηση που διακινείται μέσα απ΄αυτά έχει πάρει διαστάσεις άλλης πανδημίας. Δεν ξεφεύγει έτσι το μυαλό, δεν γαληνεύει η ψυχή, δεν καλλιεργείται αισιοδοξία και ελπίδα.

Ο πολιτισμός με όλες τις εκφράσεις του ήταν πάντα το αντίβαρο για όσα αρνητικά συμβαίνουν γύρω μας και στον κόσμο μας.

Γι΄αυτό και δεν είναι πολυτέλεια να θυμηθεί κανείς την απόλαυση, που δίνει η ανάγνωση ενός βιβλίου, η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων, που είναι προσιτές μέσω διαδικτύου σε όλους, η μουσική και η όπερα επίσης, η επίσκεψη σε μουσεία όλου του κόσμου, τα εκπαιδευτικά παιχνίδια και τόσες άλλες δυνατότητες, που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία.

Κάποιες από αυτές είχαν αναπτυχθεί και υπήρχαν τα τελευταία χρόνια, χωρίς ωστόσο μεγάλο κοινό, αφού το «ζωντανό» είναι καλύτερο, οι περισσότερες όμως, ειδικά στην Ελλάδα ενεργοποιήθηκαν τώρα, χάρις και στις προσπάθειες του υπουργείου Πολιτισμού.

Ένας άλλος κόσμος είναι εκεί μέσα. Μια πολυτέλεια για όλους.