Η κατραπακιά του Τσίπρα, οι βαρυπενθούντες σύντροφοι κι ένα κόμμα σε ψυχανάλυση

Η Πόπη δεν το περίμενε. Τελούσα σε ημι-παραίτηση –ή κάτι τέτοιο- διανύει πλέον περίοδο πένθους. Μετά, λέει, θα περάσει στο δεύτερο στάδιο, που είναι ο θυμός. Αλλά ώσπου να φθάσει στο τελικό, την αποδοχή, θα είναι και η ίδια παρελθόν. Ο Αντώναρος όμως το ήξερε! «Εγώ έβλεπα μια διαφορά», μας είπε. Αλλά γιατί να το μαρτυρήσει στα άλλα τα παιδιά και να τα κακοκαρδίσει…

Για την ήττα μπορεί να φταίει ο εγκλεισμός, λόγω Covid-19 ερμηνεύει ο Βίτσας, δίνοντας μία νέα παράμετρο, ψυχολογικής φύσεως και αυτή, στην πανωλεθρία του κόμματός του. «Δεν μετρήσαμε την επίδραση στην πολιτική κατάσταση, της κοινωνίας του εγκλεισμού», είπε ο άνθρωπος, στην απέλπιδα προσπάθειά του για ένα κλαδί να πιάσει και να κρατηθεί. Και φυσικά, ξεχνώντας εκείνο τον τύπο από την Κρήτη –Πολάκη δεν το έλεγαν; –  που προβοκάριζε τα εμβόλια…

Από τα σύννεφα, αποτόμως στη γη, βρέθηκε κι ο Βαρεμένος για την «εξωφρενικά μη αναμενόμενη» ήττα… Κι ο μάγκας απ΄τη Στυλίδα, ονόματι Γκλέτσος, που ήθελε να γιαουρτώσει τον πρωθυπουργό, τώρα καλεί τον Κουτσούμπα ν ΄ανεβούν αλαμπρατσέτα στο βουνό! (Για κορόιδο τον έχει…)

Αλλά τι μεγαλειώδη κατραπακιά ήταν κι αυτή!

«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην», όπως έγραφε όμως κι ο Καισάριος Δαπόντες τον 18^ο αιώνα, σε μια εποχή, που ο Φρόιντ δεν είχε γεννηθεί ακόμη, ώστε δια της ψυχαναλύσεως να δώσει χείρα βοηθείας στην πίκρα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει καθίσει επάνω τους βαριά σαν  πέτρα. Μόνη θεραπεία ήταν οι ψυχρολουσίες ως τότε και κάτι άλλα, πιο φρικτά, αλλά βέβαια την ψυχρολουσία το κόμμα του Τσίπρα, την έχει λάβει ήδη.

Χωράει στην πολιτική η ψυχανάλυση, μπορεί όμως να ρωτήσει κάποιος. Εξαρτάται από την περίπτωση, θα απαντήσω. Για μερικούς όντως μπορεί να είναι χρήσιμη, αλλά αυτό θα το κρίνει ο γιατρός.

Ένας … ιατρός εκ του προχείρου -για να παραφράσω την γνωστή ρήση- όπως ο Νίκος Ξυδάκης, που ανέλαβε τον συγκεκριμένο ρόλο, αλλά όχι για να παράσχει βοήθεια, φερ΄ επείν στον Καρτερό, που βυθίστηκε κι αυτός στο μαύρο πένθος, αλλά για να ερμηνεύσει τη στάση του 40% των Ελλήνων που ψήφισε Μητσοτάκη.

«Αυτοί φταίνε κι όχι εμείς», είναι βασική αρχή της θεραπευτικής αγωγής, που προτείνει στα συντρόφια ο διατελέσας για ένα φεγγάρι αν. υπουργός στο Πολιτισμού. Διότι έχουν «ομίχλη στα μυαλά», διότι είναι «θυρωροί της νύχτας», διότι πάσχουν από το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι η σκληρή διάγνωση του «ιατρού». Αντιθέτως οι δικοί του, όλοι …αστέρια!

Όσο για τους νέους, κι εδώ τα μαντάτα δεν είναι καλύτερα. Πώς και δεν κατάλαβαν, ότι θα έμπαιναν στο Πανεπιστήμιο, ακόμη και με λευκή κόλλα, που λέει ο λόγος. Άρα είναι μειωμένης αντίληψης κι αυτοί και οι γονείς τους. Όπως έλεγε και παλιότερα η Πόπη, ότι αν δεν ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ οι ΄Ελληνες, θα είναι παραπλανημένοι. Η δικαιολογία είχε βρεθεί από καιρό. Και κανένας τους δεν γύριζε πίσω μερικά χρόνια, για να θυμηθεί, πόσο σοφός ήταν, όπως έλεγαν ο λαός το ΄15, όταν τους ψήφιζε…

Προσωπικά δεν μου κάνουν και μεγάλη εντύπωση όλα αυτά. Δεν είναι εύκολο πράγμα η διαχείριση τέτοιας ήττας κι από παραλογισμούς μαζέψαμε μπόλικους. Με πρώτο αυτόν του Τσίπρα, όταν έλεγε, ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν οδυνηρό (!) ακόμη και για όσους ψήφισαν ΝΔ. Αν πιστέψουμε μάλιστα τις πληροφορίες περί κατάρρευσής του την βραδιά των αποτελεσμάτων μπορούμε να καταλάβουμε, την αντίδρασή του. Απλώς, γιατί ο ίδιος δεν είχε αντιληφθεί απολύτως τίποτε. Αλλά ούτε και οι γύρω του;

Το πώς και το γιατί όμως, είναι δικό τους θέμα να το βρουν. Εμείς θυμόμαστε μόνον την λοιδορία, την τρομοκρατία, τη μαύρη προπαγάνδα τους. Ειλικρινά λοιπόν, λύπηση δεν χωράει.

Διαβάστε επίσης

Θίασος Τσίπρα σε περιοδεία με όλα τα καλά παιδιά και με τους Χρυσαυγίτες αγκαλιά