Αυτή είναι η Τουρκία του Ερντογάν – Η αλήθεια για μια ανελεύθερη, εκδικητική, σκοταδιστική χώρα

Η βία

Δύο ειδήσεις από την «πολιτισμένη» Τουρκία του Ερντογάν, μόλις πριν από λίγες ημέρες και οι δύο όμως αποτυπώνοντας, μόνον την κορυφή του παγόβουνου:

– Ένας άνδρας σκότωσε και έκαψε την πρώην φίλη του, επειδή εκείνη δεν επιθυμούσε να επανασυνδεθούν.

-Μία τουρκική σειρά του Netflix ματαιώθηκε, γιατί η τουρκική κυβέρνηση απαιτούσε να αφαιρεθεί από το σενάριο ένας ομοφυλόφιλος χαρακτήρας.

Δολοφονίες συμβαίνουν παντού, σε όλον τον κόσμο, με την Τουρκία όμως στην προκειμένη περίπτωση, να εμφανίζει θλιβερές πρωτιές, αφού τουλάχιστον 146 γυναίκες δολοφονήθηκαν στους πρώτους έξι μήνες του 2020 ενώ 474 ήταν το 2019 και 440 το 2018. Και γενικότερα όμως, η ενδοοικογενειακή βία «ανθεί», όταν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 90% των γυναικών στην Τουρκία έχουν αναφέρει, ότι υπήρξαν θύματα.

Νόμοι βέβαια υπάρχουν, αυτό έλειπε, πώς θα εμφανίζεται η Τουρκία ως πολιτισμένη χώρα…  Μόνο που ακόμη και η Δικαιοσύνη δια των λειτουργών της κάνει τα στραβά μάτια, αφού οι τιμωρίες στους θύτες είναι επιεικέστατες, αιτιάζοντας την αντίδρασή τους στην δήθεν προκλητικότητα των γυναικών. Ενώ και η κοινή γνώμη είναι μαζί τους, αρκεί να θυμηθεί κανείς την δολοφονία μιας φοιτήτριας πριν μερικά χρόνια από τον παρ΄ολίγον βιαστή της, με τον Τύπο να τον δικαιολογεί, λέγοντας, πως «όταν μια γυναίκα φοράει μίνι φούστα, αξίζει να βιάζεται κι όταν μια γυναίκα δεν μαγειρεύει και δεν φροντίζει τα παιδιά  μερικοί άντρες σκέφτονται ότι αξίζει να πεθάνει».

Όσο για τον Ερντογάν από τη μια διατυμπανίζει, ότι φτιάχνει νόμους για την προστασία των γυναικών και από την άλλη βάζει όρους Τουρκίας του 18^ου αιώνα. Όπως όταν επιβάλλει στις γυναίκες τα τρία παιδιά για το καλό του έθνους ή όταν επιτρέπει μεν τις αμβλώσεις, μόνο που λόγω άτυπης απαγόρευσης πολλοί γιατροί και νοσοκομεία αρνούνται να τις κάνουν, αφού ανεπισήμως θεωρούνται σαν μια μορφή γενοκτονίας.

Άτομα δεύτερης κατηγορίας

Όταν μιλάμε για Τουρκία συνηθίζουμε να αναφερόμαστε στην Κωνσταντινούπολη. Δικαιολογημένα ασφαλώς αλλά ποιος ξέρει, τι γίνεται  στα βάθη της Ανατολίας… Ποιοι «νόμοι» επικρατούν εκεί και τι σκοτάδι, που πόσο βολεύει τον σουλτάνο…

Κι αν οι γυναίκες συνεχίζουν να θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε κάποιο βαθμό, τι γίνεται με την ομοφυλοφιλία; Οι παραγωγοί του Netflix μάλλον θα πρέπει να τα έχασαν, όταν τους ζητήθηκε η αφαίρεση ενός γκέι χαρακτήρα από την σειρά που ετοίμαζαν κι όχι γιατί είναι αφελείς, ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται στη χώρα, απλώς δεν προλαβαίνουν τις εξελίξεις. Αν θεωρηθεί έτσι η οπισθοδρόμηση. Γιατί η ομοφυλοφιλία μπορεί να μην είναι παράνομη στην Τουρκία, όμως το κλίμα έχει αλλάξει πλέον, ελέω Ερντογάν πάντα.

Σύμφωνα με τις αναφορές της Διεθνούς Αμνηστίας έτσι, άτομα της γκέι κοινότητας βρίσκονται συστηματικά στο στόχαστρο μέσω από καμπάνιες εκφοβισμού και παρενόχλησης. Υφίστανται ρατσιστικές επιθέσεις τόσο μεμονωμένα όσο και ως σύνολο ενώ η προσφυγή στην Δικαιοσύνη δεν εγγυάται καθόλου την δικαίωση. Η παρανομία επιστρέφει και πάλι αναγκαστικά. Όσο για εκδηλώσεις τύπου Pride, ούτε λόγος, αφού είναι απαγορευμένες εδώ και μία πενταετία.

Η Δικαιοσύνη απούσα

Τελικά υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία; Υπό όρους. Γιατί οι διαπιστώσεις, και πάλι της Διεθνούς Αμνηστίας, είναι, ότι στην Τουρκία σήμερα είναι επικίνδυνο να εκφράζεις τη γνώμη σου. Το είδαμε με συγγραφείς και καλλιτέχνες, το είδαμε με δημοσιογράφους κι αν οι περιπέτειες όλων αυτών με το τουρκικό καθεστώς γίνονται κάπως γνωστές, λόγω της επωνυμίας τους, ποιος ξέρει τι γίνεται παραπέρα…

Διαβάζω ότι πολλές οργανώσεις που υπεράσπιζαν τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους και ότι υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν έτοιμες τις βαλίτσες τους, σε περίπτωση που η αστυνομία τους χτυπήσει την πόρτα για να τους συλλάβει. Απειλές, παρενοχλήσεις, διώξεις και φυλάκιση είναι ο μόνιμος φόβος όσων τολμούν να ασκούν κριτική. Με τους δημοσιογράφους να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή στοχοποίησης, καθώς ξεκινώντας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ως τον κυβερνητικό Τύπο η επίθεση εναντίον τους είναι τέτοια, που στο τέλος φθάνουν να πληρώνουν βαρύ το τίμημα.

Και τα δικαστήρια; Οι αναφορές λένε, ότι το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη σήμερα την Τουρκία μοιάζει με μακρινό όνειρο. Άλλωστε τα προεδρικά διατάγματα έχουν κανονιστικό χαρακτήρα και δεν υπόκεινται σχεδόν καθόλου σε έλεγχο από τη Βουλή ή τα δικαστήρια. Έτσι η κυβέρνηση κάνει ό,τι θέλει. Εδώ έβγαλε άχρηστο τον Κεμάλ Ατατούρκ για την Αγία Σοφία, πιστεύει κανείς, ότι μπορεί να σταματήσει κάπου; Εξάλλου κυβερνητικές επιθέσεις δέχονται και οι ίδιοι οι δικαστές, με πολλούς από αυτούς στοχοποιημένους επίσης, αν είναι ανυπάκουοι…

Ένα κράτος ανελεύθερο, σκοταδιστικό, απολυταρχικό είναι η χώρα που βρίσκεται απέναντί μας. Χθες τα προσκυνήματα του Ερντογάν στην Αγία Σοφία ως τζαμί, όπως νομίζει ότι μπορεί να την έχει, το απέδειξαν για μια ακόμη φορά.