Patrico στην Πάρο: Επανερμηνεύοντας τη μνήμη του τόπου

Στην ενδοχώρα της Πάρου, στην περιοχή Μάρμαρα, ένα παλιό πατρικό σπίτι μεταμορφώνεται από το γραφείο DA.CH. (Víctor Díaz-Asensio και Ουρανία Χαμηλάκη) σε ένα καταφύγιο διακριτικής τρυφερότητας και χώρο επιστροφής, επανασύνδεσης και σιωπηλής διαβίωσης. Δεν πρόκειται για προσπάθεια εντυπωσιασμού, αλλά για ανακατασκευή της εγγύτητας: κάθε υλικό, καμπύλη και λεπτομέρεια αναπνέει ρυθμικά, με σεβασμό στον κυκλαδίτικο χαρακτήρα και το βάθος της τοπικής μνήμης.

Η είσοδος με τον τετράγωνο θόλο και τον μοναχικό στύλο λειτουργεί σαν τελετουργική μετάβαση: από τον εξωτερικό κόσμο στον προστατευμένο εσωτερικό ρυθμό. Η κουζίνα εισβάλλει σαν ρέουσα ραχοκοκαλιά μέσα από τον διάδρομο. Δεν υπάρχουν πόρτες, μονάχα χωρικές μεταπτώσεις. Ο χώρος δεν κόβεται σε λειτουργίες, αλλά ρέει ενοποιημένος, σαν ένας ενιαίος, λευκός οργανισμός.

Η ατμόσφαιρα δεν προκύπτει από την επιμέρους διακόσμηση, αλλά από τη δομή και το φως. Το ασβεστωμένο δάπεδο, οι σκάλες που ξεπηδούν οργανικά από τον τοίχο, οι καμπύλες που οδηγούν διακριτικά το βλέμμα, όλα συνθέτουν έναν χώρο εμπειρίας. Λεπτομέρειες, όπως τα κεραμικά στοιχεία που αντανακλούν το φως, ή οι φθαρμένοι τοίχοι που διατηρούν σημάδια του χρόνου, λειτουργούν ως σιωπηλά τεκμήρια ζωής. Τα έπιπλα είναι ελάχιστα και σχεδόν «αφανή», παραχωρώντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο κτίσμα.

«Ο χώρος ρέει και το κτίσμα ενοποιείται. Δεν μας ενδιέφερε να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο, αλλά κάτι που να κατοικείται αληθινά», σημειώνουν οι αρχιτέκτονες του στούντιο DA.CH.

Το σπίτι, με την εσωτερική αυλή και την υπαινικτική ταράτσα, παραμένει βαθιά γειωμένο στο έδαφος, σα να ανήκε πάντα εκεί, αλλά τώρα θυμάται πώς να είναι φιλόξενο. Τρεις μικροί ιδιωτικοί χώροι και ένας ανοιχτός καθιστικός όγκος συγκροτούν την κατοικία, όχι με αρχιτεκτονική υπεροψία, αλλά με χωρική ευαισθησία. Μόλις τρία δωμάτια και ένα σαλόνι. Και κάτω από τον θόλο του, ένας ολόκληρος κόσμος.

«Ύψη που ποικίλλουν, κοιλότητες που αγκαλιάζουν τους κατοίκους ή στα οποία κυλά το νερό, κεραμικά πλακάκια που αντανακλούν το φως που μπαίνει από το κοντινό παράθυρο, και πάνω τους ακουμπούν τα χέρια αυτών που ξεκίνησαν την ιστορία αυτού του σπιτιού πολύ πριν από εμάς».

Η DA.CH. επιλέγει να μην κραυγάσει· προτιμά να ψιθυρίσει. Το Patrico αυτό επανασυστήνεται ως μια αργή πράξη τρυφερότητας απέναντι στον τόπο και τον χρόνο.

Διαβάστε επίσης:

Γουίτνεϊ Γουλφ Χερντ: Η κούκλα ιδρύτρια του Tinder και του Bumble που έγινε δισεκατομμυριούχος στα 31 της

Vacheron Constantin: αποκλειστική ξενάγηση στο Club 1755

Tecnomar for Lamborghini 63: Το supercar που βγήκε στη θάλασσα