Όσο περνούν οι εβδομάδες, τόσο γίνεται σαφές πως η μεγάλη ευρωπαϊκή μπασκετική αναδιαμόρφωση δεν είναι θεωρία, ούτε κάποια φαντασίωση για μετά το 2030. Το νέο NBA Europe – προϊόν συνεργασίας ανάμεσα στη FIBA και στη Λίγκα του Άνταμ Σίλβερ – εμφανίζεται πλέον ως η επόμενη τεράστια επιχειρηματική επένδυση στον παγκόσμιο αθλητισμό. Και κυρίως, ως ένα project που δεν συζητιέται πλέον κεκλεισμένων των θυρών, αλλά έχει συγκεκριμένο ορίζοντα.

Ο γενικός γραμματέας της FIBA, Ανδρέας Ζαγκλής, μπορεί να μιλούσε προσεκτικά, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές: ο Οκτώβριος του 2027 είναι απολύτως εφικτός στόχος. Κι όταν οι ίδιοι οι «αρχιτέκτονες» ενός τόσο πολύπλοκου εγχειρήματος μιλούν έτσι, το ρολόι έχει ήδη αρχίσει να μετρά αντίστροφα.

1

Διαβάστε επίσης για το NBA Europe…

– Τα πλάνα, το κόστος και τα ερωτήματα

– «Εισιτήριο» έως 870 εκατ. ευρώ και ουρές επενδυτών

– To οικονομικό impact που δημιουργεί νέα δεδομένα

Παράλληλα, και ρεπορτάζ από ΗΠΑ, Γερμανία και Ισπανία – The Athletic, Sportcal, Xinhua, ακόμη και ιταλικά μέσα που παρακολουθούν στενά τους επενδυτές των νέων franchise – συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα: το πλάνο έχει περάσει από τη θεωρητική φάση στην επιχειρησιακή.

Οι πόλεις που «κλειδώνουν»

Το NBA δεν αντιμετωπίζει το project ως μια «ακόμη διοργάνωση», αλλά ως ευρωπαϊκή επέκταση του brand. Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο, Μιλάνο, Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Ρώμη, Κωνσταντινούπολη έχουν ήδη ειπωθεί δημόσια. Πλέον, στα αμερικανικά media εμφανίζονται και δύο νέοι άξονες: της Γερμανίας – όπου το Βερολίνο και το Μόναχο συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον μεγάλων εταιριών που ήδη συνεργάζονται με το NBA – και της Μεσογείου – όπου Αθήνα και Κωνσταντινούπολη αποτελούν παγιωμένες υποψηφιότητες, τόσο λόγω αγοράς όσο και λόγω παράδοσης.

Το νέο στοιχείο που διαρρέει από πλευράς FIBA: το ενδιαφέρον δεν αφορά μόνο υπάρχουσες ομάδες. Αφορά και εν δυνάμει νέες μπασκετικές εταιρείες, με επενδυτικά κεφάλαια που προέρχονται από Κόλπο, Ασία, ΗΠΑ και mega-groups της παλιάς Ευρώπης. Με άλλα λόγια, όσοι πιστεύουν ότι η λίγκα θα είναι μια «απλή μεταφορά» της EuroLeague σε άλλη συσκευασία μάλλον κρίνουν με παλιά μέτρα.

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός

Ο Ζαγκλής ήταν αναμενόμενα προσεκτικός όταν ρωτήθηκε για το ελληνικό κομμάτι. Δεν θα έλεγε ονόματα – και δεν θα το κάνει ποτέ σε αυτή τη φάση. Όμως το πλαίσιο που έθεσε ήταν απολύτως ξεκάθαρο:

-Οι ελληνικές ομάδες αποτελούν μέρος του οικοσυστήματος της FIBA.

-Η Αθήνα είναι μια από τις πόλεις που εμφανίζονται σταθερά στις λίστες πιθανών εδρών.

-Το brand, το γήπεδο, η αγορά και η προοπτική επένδυσης θα καθορίσουν τους συμμετέχοντες

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός παραμένουν – σιωπηρά αλλά σταθερά – εντός «short list». Το «γήπεδο – πόλη – ιδιοκτησία – αγορά» είναι τέσσερα κριτήρια που η Αθήνα μπορεί να ικανοποιήσει ευκολότερα από πολλές άλλες αγορές της Ευρώπης. Το ερώτημα είναι αν οι δύο ελληνικοί οργανισμοί θέλουν, μπορούν και είναι έτοιμοι να μπουν σε ένα οικονομικό περιβάλλον επιπέδου NBA.

Και κυρίως αν θα υπάρχει διάθεση εξόδου από το πλαίσιο της EuroLeague – μια συζήτηση που, όπως γράφουν τις τελευταίες ημέρες ισπανικά και τουρκικά μέσα, δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα.

Η EuroLeague πιέζεται, το BCL ανεβαίνει

Ο Ζαγκλής μπορεί να το είπε κομψά, αλλά η ουσία είναι απλή: η παλιά κατάσταση έχει ήδη τελειώσει. Η αποχώρηση της Άλμπα Βερολίνου για το Basketball Champions League (διοργάνωση της FIBA) ήταν το πρώτο σοκ. Η μετακίνηση της Γαλατασαράι ήταν το δεύτερο. Και οι πληροφορίες από την Τουρκία αναφέρουν ότι και άλλοι σύλλογοι κοιτούν πλέον ανοιχτά προς την FIBA.

Το 2027 δεν είναι η αρχή της αλλαγής. Είναι η κορύφωση μιας μετάβασης που έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια. Όσο το NBA Europe πλησιάζει, τόσο μοιάζει να «επιταχύνει» το τέλος του σημερινού status quo. Η EuroLeague μπορεί να παραμένει ένα πανίσχυρο brand, αλλά η οικονομική της βάση δεν παύει να είναι προβληματική. Από την άλλη, το NBA φέρνει κάτι που λείπει δεκαετίες από την Ευρώπη: άφθονο χρήμα, σταθερότητα, εμπορικό οικοσύστημα, διεθνή προβολή, και κυρίως… σειρά.

Το πραγματικό διακύβευμα

Για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, η κουβέντα δεν είναι ρομαντική. Είναι αυστηρά business. Αν το NBA Europe προσφέρει μεγαλύτερα τηλεοπτικά συμβόλαια, σταθερότερη οικονομική δομή, μεγαλύτερο πλαίσιο εμπορικών συμφωνιών, καθαρή διαδρομή από το BCL και τα εγχώρια πρωταθλήματα και συμμετοχή σε μια ευρωπαϊκή λίγκα με παγκόσμιο brand, τότε η συζήτηση δεν αφορά πια το «αν». Αλλά το «πότε» και το «πώς».

Το σίγουρο είναι ότι το νέο περιβάλλον θα απαιτεί πιο ισχυρές εταιρικές δομές, μεγαλύτερα μπάτζετ και modern sports management. Και αυτό, είτε αρέσει είτε όχι, θα γίνει το νέο κριτήριο βιωσιμότητας για κάθε μεγάλο ευρωπαϊκό club.

Χρονιά-ορόσημο

Το NBA Europe δεν είναι ένα «όνειρο». Δεν είναι σενάριο. Δεν είναι φήμη. Είναι μια διαδικασία που τρέχει – και τρέχει γρήγορα. Το 2027 δεν είναι μακριά. Η Αθήνα βρίσκεται μέσα στις υποψήφιες πόλεις. Οι ελληνικές ομάδες βρίσκονται, έστω και χωρίς τυμπανοκρουσίες, στο κάδρο.

Και όπως συνήθως συμβαίνει στην ήπειρο μας, οι αλλαγές έρχονται αργά. Μέχρι να μην έρχονται καθόλου αργά. Εδώ μοιάζει να έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Το NBA Europe πλησιάζει, και ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπάσκετ θα κληθεί να περάσει από τον ίδιο καθρέφτη: ποιος μπορεί να σταθεί, ποιος θέλει πραγματικά να ανεβεί επίπεδο και ποιος θα επιλέξει να μείνει πίσω.

Γιατί το 2027, καλώς ή κακώς, θα είναι χρονιά μη επιστροφής.

Διαβάστε επίσης:

Κοιτά και προς EuroLeague και προς NBA Europe ο ΠΑΟΚ της εποχής Μυστακίδη

Συναγερμός στο NBA με το μέλλον του Γιάννη Αντετοκούνμπο

Ο Αντετοκούνμπο «αγόρασε» το Μπρούκλιν: Η νέα επένδυση 13 εκατ. ευρώ και το πραγματικό μήνυμα πίσω από το deal