Ένα πράγμα είναι σίγουρο σε αυτή τη χώρα: Ότι το κράτος έχει συνέχεια. Επιλεκτική, αλλά έχει. Στο πρότυπο και στην πρακτική όλων – μα όλων – των προηγούμενων κυβερνήσεων, έτσι και αυτή επιλέγει να προωθήσει τα δικά της παιδιά σε ένα ιδιαίτερα νευραλγικό τομέα, όπως αυτός των εσόδων, και ειδικά σε μια περίοδο, όπου η Ελλάδα καλείται να δώσει εξετάσεις τόσο για την αποκομματικοποίηση του κρατικού μηχανισμού, όσο και για την ανεξαρτησία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Εδώ και σχεδόν ένα μήνα, όλοι γνωρίζουμε ότι για τη θέση του Γενικού Γραμματέα έχει επιλεγεί ο δικηγόρος – και ειδικός στο φορολογικό δίκαιο -, Γιώργος Πιτσιλής.

pitsilis george 1

Γιώργος Πιτσιλής, ετών 40

Παρ΄ όλα αυτά, οι μέρες περνούν και το όνομά του, ούτε έχει ανακοινωθεί, ούτε έχει προχωρήσει η τοποθέτησή του.

Αντ΄ αυτού, παραμένει στη θέση του ο υπηρεσιακός Μπάκας, εκ των εκλεκτών του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Τρύφωνα Αλεξιάδη.

Και, μπορεί ο κύριος Μπάκας να μην έχει υπογράψει ουσιαστικά καμία σοβαρή απόφαση για τα θέματα της Γενικής Γραμματείας – που είναι πολλά και επείγουν -, έσπευσε, όμως, να προκηρύξει τις θέσεις για τους νέους γενικούς διευθυντές του υπουργείου.

Ο στόχος είναι προφανής:

Προτού αναλάβει καθήκοντα ο νέος Γ.Γ., ο οποίος δεν πρόσκειται και στην πλευρά ΣΥΡΙΖΑ, να έχουν τοποθετηθεί – ή να έχει έστω ξεκαθαρίσει η λίστα – οι εκλεκτοί, που και να ελέγχουν το σύστημα και να δίνουν ραπόρτο εκεί που πρέπει.

Ακόμα πιο περίεργο είναι το γεγονός ότι ο κ. Μπάκας είναι πλέον τυπικά στη συγκεκριμένη θέση, αφού η θητεία του έχει λήξει.

Πώς, λοιπόν, θα μπορέσει να λειτουργήσει ανεξάρτητα και χωρίς πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις ο νέος Γενικός Γραμματέας, όταν οι άμεσοι συνεργάτες του – οι Γενικοί Διευθυντές – και δε θα είναι της επιλογής του, και θα έχουν τοποθετηθεί με… συγκεκριμένα κριτήρια;

Μάλιστα, η συγκεκριμένη εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στις αντιδράσεις, που εκδηλώθηκαν από πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για το γεγονός ότι ο κ. Πιτσιλής δεν έχει κομματική ταυτότητα από την Κουμουνδούρου.
Δεν είναι, δηλαδή, δικό τους παιδί.

Παραγνωρίζουν, πολύ απλά, τις γνώσεις, το βιογραφικό και την εμπειρία του νέου Γραμματέα, αφού – το μόνο που τους νοιάζει – είναι ότι δεν είναι του κόμματος.

Ευτυχώς, σε αυτό η κυβέρνηση δεν έκανε πίσω – και δεν μπορούσε, άλλωστε, αφού υπήρχε η πίεση της Τρόικας. Με τη σπουδή, όμως, να εκδοθεί η συγκεκριμένη προκήρυξη, δείχνει πως, αν μπορούσε, θα είχε επιλέξει δικό της άνθρωπο.

Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις σχέσεις και την αυτονομία στη λειτουργία του νέου Γ.Γ.