Όταν μπήκε το 2020, ταράχτηκα. Δεν έφταιγε η αλλαγή της δεκαετίας και, μέχρι εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον (όπως θα καταλάβαινα πολύ γρήγορα), δεν είχε ακόμη συμβεί τίποτα σοκαριστικό. Απλώς οι ρυθμοί της ζωής μου είχαν γίνει εντονότεροι, άρχισα να αντιμετωπίζω τις καταστάσεις με νέα οπτική και μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ τι έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου, τι μου αρέσει, τι όχι και όλα όσα θέλω να αλλάξω. Στην τελευταία κατηγορία, ανήκε και το ντύσιμό μου.
Με θυμάμαι να φοράω αποκλειστικά μαύρα ρούχα, σε όλη μου τη ζωή. Κακά τα ψέματα, είναι ένα εύκολο χρώμα και δύσκολα μπορεί να πάει λάθος. Όταν κάποιος με ρωτούσε γιατί δεν είχα τίποτα χρωματιστό στην ντουλάπα μου, έλεγα ότι το total black είναι το μεγαλύτερο fashion statement που μπορεί να κάνει κανείς. Αυτό, όμως, απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι πως φοβόμουν να τολμήσω και να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Ένιωθα ότι δε θα έβρισκα τίποτα να μου ταιριάξει, τίποτα που θα μπορούσα να το υποστηρίξω.
Μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να βγω έξω απ’ τα νερά μου. «Ανοίγει και ο καιρός», θυμάμαι σκέφτηκα τότε, πλησίαζε άνοιξη γαρ, «οπότε μία ανανέωση τη χρειάζομαι». Πού να ήξερα τι αλλαγές μάς περίμεναν και πόσο σημαντική -και θεραπευτική- θα αποδεικνυόταν στη συνέχεια αυτή η απόφαση…
Η αλήθεια είναι ότι πριν ξεσπάσει όλη αυτή η πανδημία, που έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μας, αυτό που είχα στο μυαλό μου ήταν ότι είχα ανάγκη από ανανέωση, αλλά και ρούχα που θα μπορούσα να φοράω από το πρωί στο γραφείο, μέχρι το βράδυ που ίσως έβγαινα. Και ενώ ήμουν έτοιμη να κάνω το επόμενο βήμα, δεν ήμουν έτοιμη να αποχωριστώ εντελώς το μαύρο. Ίσως επέλεγα κάτι πιο φωτεινό για μερικές μέρες της εβδομάδας – στην αρχή, τουλάχιστον.
Τον Ιανουάριο είχα γνωρίσει την εικαστικό Μαρί Γυπαράκη, τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από την εταιρεία ρούχων AMARIS, και της είχα εκμυστηρευτεί την ανασφάλειά μου. Μου είχε δώσει να δοκιμάσω ένα φουλάρι και θυμήθηκα πόσο διαφορετική φαινόμουν φορώντας το και πόσο, αμέσως, έγινε φωτεινότερη η διάθεσή μου, μαζί με την εμφάνιση.
Διάλεξα, λοιπόν, να στραφώ σ’ εκείνο το brand – το οποίο είναι 100% ελληνικό, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα – και ξεκίνησα την αναζήτηση. Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να με φαντάζομαι μέσα στις αέρινες δημιουργίες, να περπατώ στα σοκάκια νησιών το καλοκαίρι. Αλλά και να σπάω τη μουντή διάθεση του χειμώνα, κόβοντας το γκρίζο με πινελιές από χρώμα. Υπόσχεση άνοιξης, αναγέννησης, φωτός. Και όχι απλώς μου άρεσε η εικόνα που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου, αλλά με έπιασα να ανυπομονώ να γίνει πραγματικότητα.
Ήθελα να γίνω μία από τις κοπέλες που μπορούν να υποστηρίξουν τα πάντα και να τα κάνουν κομμάτι τους χωρίς να φαίνονται παράταιρα, ενώ ταυτόχρονα φαίνονται τόσο κομψές και χαλαρές.
Μπόρεσα να βρω κομμάτια που ήδη μπορούσα να εντάξω στην γκαρνταρόμπα μου, κάνοντας τη μετάβαση ένα βήμα τη φορά. Η σκέψη να κυκλοφορήσω με χρωματιστό φόρεμα, για παράδειγμα, από τη μία μέρα στην άλλη, σχεδόν μου προκαλούσε τρόμο. Όμως δε γίνεται να μένουμε στάσιμοι. Είναι σημαντικό να προχωράμε και να παίρνουμε ρίσκα, ακόμα κι όταν πρόκειται για κάτι που μοιάζει ασήμαντο και επιφανειακό, όπως το ντύσιμο – όμως, μόνο ασήμαντο δεν είναι.
Μετά από σχεδόν 13 χρόνια στην ασφάλεια του μαύρου και προς έκπληξη φίλων και γνωστών μου, τόλμησα. Και εκείνη τη στιγμή, δεν φανταζόμουν πως μια τυχαία γνωριμία με έναν τόσο δημιουργικό άνθρωπο θα μπορούσε να αποδειχθεί τόσο ευεργετική – και μάλιστα σε καιρούς ιδιαίτερα δύσκολους…
Γιατί αυτό που ένιωσα την πρώτη φορά που βγήκα από το σπίτι, έστω κι αν αισθανόμουν παράξενα στην αρχή, ήταν στην ουσία μια αλλαγή στάσης απέναντι στην πραγματικότητα. Φορώντας κάτι φωτεινό, ένιωθα πιο ευδιάθετη, πιο αισιόδοξη, γεμάτη δύναμη και αυτοπεποίθηση. Αρετές που ήρθαν να φωτίσουν τις δύσκολες μέρες του περιορισμού, των lockdown, της μοναξιάς. Γιατί όταν ήρθαν οι δύσκολες μέρες του εγκλεισμού, της ανησυχίας, του φόβου, διαπίστωσα ότι το χρώμα δεν ήταν απλώς επιλογή. Μπορούσε πραγματικά να αλλάξει τη μέρα μου. Άνοιγα την ντουλάπα και έβρισκα ήλιο, φως, ζέστη, δάση, βαθιές ανάσες, θάλασσες, κοράλλια, εικόνες που λαχταρούσα να ξαναδώ, αναμνήσεις, αισθήσεις που ήθελα να κρατήσω ζωντανές. Το χρώμα αποδείχθηκε πολύτιμος σύμμαχος σε μια απρόσμενη για όλους περίοδο, φωτίζοντας και τις πιο δύσκολες στιγμές.
Ένα πουκάμισο, μια εσάρπα, ένα άνετο και κομψό σύνολο, με αέρα κοσμοπολίτικο… «Γιατί όχι;», σκέφτηκα ουκ ολίγες φορές. «Γιατί να μην ντυθώ όπως θέλω για τη σύσκεψη; Επειδή θα γίνει μέσω Zoom; Θα δω και τις αντιδράσεις…». Κι αυτό που συνειδητοποίησα, ήταν ότι δεν άλλαζα μόνο εγώ, αλλά και η διάθεση των άλλων. Πόσο μπορεί να αλλάζει λίγο χρώμα τη διάθεσή μας!
Το χρώμα είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Τόσο που γίνομαι μαζί του όλο και πιο δημιουργική. Ο τρόπος με τον οποίο ντύνομαι είναι πλέον ο τρόπος με τον οποίο εκφράζομαι.
Η πρώτη δημιουργική στιγμή της ημέρας ξεκινά από την… ντουλάπα μου, συνεχίζεται μπροστά στον καθρέφτη μου και με συνοδεύει σε κάθε στιγμή της ζωής μου! Και πολύτιμος σύμμαχος σε όλη αυτήν την αλλαγή στάθηκε και το e-shop του Amaris Art Stories, απ’ όπου ενημερώνομαι, εμπνέομαι και επιλέγω κομμάτια που υπογραμμίζουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που πραγματικά είμαι και αισθάνομαι, κάθε εποχή του χρόνου.
Τώρα μάλιστα με τις εκπτώσεις της Black Friday, είναι ευκαιρία να ανανεώσω πλήρως την γκαρνταρόμπα μου. Αφού, βέβαια, πάρω μέρος στον διαγωνισμό για την υπέροχη χειμερινή εμπριμέ εσάρπα από την @amaris.artstories που τρέχει στο αγαπημένο portraits.gr! Γιατί η ζωή είναι όντως διαφορετική όταν έχει χρώμα! Το ίδιο και η διάθεσή μας!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.