Ο κ. Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος και τα παιδιά του κ. Γιώργος και Παναγιώτης Αγγελόπουλος.
Βγαίνει από την πρίζα ένας από τους μεγαλύτερους μεγαλοοφειλέτες της ΔΕΗ και ταυτόχρονα των τραπεζών, με μια απόφαση που έρχεται μετά από πολυετείς διαπραγματεύσεις και αλλεπάλληλες παρατάσεις. Πηγές από το υπουργείο αναφέρουν ότι «ούτως ή άλλως ήταν κλειστή και ότι η κίνηση αυτή δείχνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια πια για όσους δεν πληρώνουν», ενώ τη Δευτέρα αναμένονται σχετικές ανακοινώσεις. Οι εξελίξεις αυτές από την απόφαση της ΔΕΗ αφορούν άμεσα και τις τράπεζες, καθώς ο δανεισμός της Χαλυβουργικής ανέρχεται σε 410 εκατ. ευρώ και είναι περιορισμένες οι δυνατότητές τους, με δεδομένες την κατακόρυφη πτώση της οικοδομικής και κατασκευαστικής δραστηριότητας που δημιουργούν ένα μη βιώσιμο περιβάλλον για την πάλαι ποτέ κραταιά βιομηχανία.
Όσον αφορά το χρέος της Χαλυβουργικής προς τη ΔΕΗ έχει τετραπλασιαστεί και έχει ξεπεράσει τα 31 εκατ. ευρώ από 7 εκ. ευρώ το 2015, και παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες για διακανονισμό της οφειλής, η Χαλυβουργική δεν ανταποκρίθηκε. Το τελευταίο αίτημα της βιομηχανίας ήταν νέα παράταση μέχρι τις αρχές του 2019, χωρίς όμως να δεχθούν τον όρο της ΔΕΗ για καταβολή έναντι της οφειλής, οπότε και ήρθε η ρήξη.
Έτσι η ΔΕΗ προέβη στις απαραίτητες κινήσεις προκειμένου να σταματήσει η διόγκωση του χρέους.
Η ιστορική βιομηχανία που ιδρύθηκε το 1925 είναι ήδη κλειστή, δεν την κλείνει η ΔΕΗ, αφού δεν λειτουργεί εδώ και καιρό ούτε το ελασματουργείο που ήταν το μόνο που λειτουργούσε όταν έσβησαν το 2015 οι κλίβανοι. Από τότε το προσωπικό έχει μειωθεί με αλλεπάλληλα προγράμματα εθελουσίας, ενώ στις εγκαταστάσεις λειτουργεί μόνο μια φιλοξενούμενη εγκατάσταση παραγωγής υγροποιημένων αερίων τρίτης εταιρεία που ενοικιάζει το χώρο από τη Χαλυβουργική.
Οι Τράπεζες
Η διοίκηση της Χαλυβουργικής, εταιρείας συμφερόντων της οικογένειας του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου και των υιών του Παναγιώτη και Γεωργίου Αγγελόπουλου, έχει καταθέσει νωρίτερα φέτος πρόταση προς τις τράπεζες για την αναδιάρθρωση των υποχρεώσεών της με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, αλλά και με σημαντική απομείωση των τραπεζικών απαιτήσεων, αναφέρουν τραπεζικές πηγές. Το μεγαλύτερο μέρος του δανεισμού καλύπτουν χρηματοδοτήσεις της Εθνικής Τράπεζας, αλλά σημαντικότατα ποσά έχουν χορηγήσει και οι άλλες συστημικές τράπεζες.
Τα οικονομικά μεγέθη της είναι πλέον τέτοια που δύσκολα μπορεί να υποστηριχθεί ότι υπάρχει δυνατότητα να εξυπηρετήσει τόσο υψηλό δανεισμό. Με βάση τον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό (2015), ο τζίρος ήταν 16,8 εκατ. ευρώ, ενώ το αποτέλεσμα μετά φόρων ήταν ζημιογόνο κατά 35 εκατ. μετά και από ζημίες 36 εκατ. ευρώ το 2014.
Η εταιρεία το 2016 σταμάτησε την ομαλή αποπληρωμή δόσεων και τόκων δανείων αναμένοντας την αξιολόγηση των τραπεζών, ενώ παράλληλα συνεχίζονται οι σχετικές επαφές χωρίς απτό επί του παρόντος αποτέλεσμα.
Στη Χαλυβουργική τα τελευταία χρόνια έχουν εισρεύσει σημαντικά κεφάλαια. Και αυτό παρά την επαπειλούμενη κατάρρευσή της. Επίσης, έχουν δοθεί χρήματα τόσο από τους βασικούς μετόχους όσο και από τράπεζες. Οπως αναφέρεται στις τελευταίες δημοσιευμένες ετήσιες οικονομικές καταστάσεις, οι μέτοχοι το 2015 προχώρησαν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ύψους 40,25 εκατ. ευρώ. Τον Σεπτέμβριο του 2016 προχώρησαν και σε χρηματική διευκόλυνση της εταιρείας ύψους 3,7 εκατ. Μία εκ των αυξήσεων κεφαλαίου, αυτή του Δεκεμβρίου του 2015, κατά 33,5 εκατ. έγινε με κεφαλαιοποίηση υποχρέωσης 9,7 εκατ. και εξόφληση δανειακής υποχρέωσης 23,8 εκατ. σε ξένη τράπεζα.
Ακόμα και έτσι, στα τέλη του 2015 η Χαλυβουργική εμφάνιζε συνολικό δανεισμό από τραπεζικά ιδρύματα 408 εκατ., ο οποίος πλέον εκτιμάται ότι έχει αυξηθεί σημαντικά, αφού από το 2016 έχουν σταματήσει να εξυπηρετούνται οι υποχρεώσεις.
Το 2013 η διοίκηση της εταιρείας είχε πάντως συμφωνήσει με τραπεζικό ίδρυμα για την αναδιάρθρωση ενός μακροπρόθεσμου ομολογιακού δανείου 99 εκατ. ευρώ, λαμβάνοντας όμως και επιπλέον 60 εκατ. και μεταθέτοντας την ημερομηνία λήξης, με αντάλλαγμα την εισαγωγή υπέρ της τράπεζας πρώτης προσημείωσης ύψους 175 εκατ. επί των ακινήτων της.
Επιπλέον, η διοίκηση της Χαλυβουργικής τότε πέτυχε και άλλη μια συμφωνία με τραπεζικό ίδρυμα για την αναδιάρθρωση άλλων δύο ομολογιακών δανείων 48 εκατ. και 20 εκατ. με την εισαγωγή υπέρ του τραπεζικού ιδρύματος δεύτερης προσημείωσης. Τον Σεπτέμβριο του 2014 η Χαλυβουργική εμφανίζεται επίσης να συμφώνησε με χρηματοπιστωτικό ίδρυμα τη λήψη βραχυπρόθεσμου κεφαλαίου κίνησης 20 εκατ. με εγγύηση μέρος των αποθεμάτων και έτσι κάλυψε λειτουργικές ανάγκες, πλην της εξυπηρέτησης δανείων, του 2015 και του 2016.
Τι προτείνει η εταιρεία; «Κούρεμα» των δανείων της. Οπως γράφει από το 2016 στην έκθεση για την προηγούμενη χρήση, «η διοίκηση της εταιρείας έχει προχωρήσει σε σύνταξη του επιχειρηματικού πλάνου για την περίοδο 2016 έως 2019 με βάση το οποίο αναμένεται η κάλυψη των ταμειακών αναγκών από λειτουργικές δραστηριότητες, λαμβάνοντας προηγουμένως υπόψη ένα βέλτιστο ύψος δανειακών υποχρεώσεων που μπορεί να εξυπηρετηθεί από τη μελλοντική λειτουργία της εταιρείας. Το πλάνο αυτό έχει ήδη κατατεθεί στις πιστώτριες τράπεζες και αναμένεται η επίσημη πρόταση από την πλευρά τους». Σήμερα, περίπου δύο χρόνια μετά, φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα που θα κρίνει τόσο τις όποιες προτάσεις όσο και το μέλλον της εταιρείας.
Τέλος εποχής για τη παλαιότερη βαριά βιομηχανία της χώρας
Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ είναι η ιστορικότερη ελληνική χαλυβουργία με εμπειρία άνω των 80 ετών στην παραγωγή χαλυβουργικών προϊόντων. Κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970 υπήρξε η μοναδική, πλήρως καθετοποιημένη χαλυβουργία στην Ελλάδα η οποία χρησιμοποιούσε σιδηρομετάλλευμα ως πρώτη ύλη για την παραγωγή τελικών προϊόντων.
Η ιστορία της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ αρχίζει το 1925, όταν οι ιδρυτές της Θ. Αγγελόπουλος και τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης, ξεκίνησαν να ασκούν εμπόριο ειδών σιδήρου. Ο μεγαλύτερος αδελφός τους Άγγελος, ακολούθησε πανεπιστημιακή σταδιοδρομία ως καθηγητής των οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διετέλεσε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1932 όμως, εγκαθιστούν ένα εργοστάσιο παραγωγής ειδών συρματουργίας, στην οδό Πειραιώς 197, με την επωνυμία Ελληνικά Συρματουργεία Θ.Α. Αγγελόπουλος & Υιοί και περνούν έτσι στον κλάδο της μεταποίησης. Τα παραγόμενα σύρματα αποτελούν και την πρώτη ύλη για να παραχθούν γαλβανισμένα συρματοπλέγματα, καρφιά και πεταλόκαρφα.
Η δραστηριότητα αυτή συνεχίζεται στην ίδια περιοχή μέχρι το 1938. Τότε εγκαθίστανται μικροί ηλεκτρικοί κλίβανοι των 6-8 τόννων οι οποίοι παράγουν χάλυβα, ο οποίος στη συνέχεια διαμορφώνεται στις τότε εγκαταστάσεις ελάστρων σε χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος. Η προσπάθεια αυτή σταματά με τον πόλεμο και την κατοχή.
Μετά την απελευθέρωση αρχίζει νέα επιχειρηματική δραστηριοποίηση με την σύσταση Ανωνύμου Εταιρείας, η οποία είναι από τότε γνωστή ως ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ A.E.. Το 1951 οι δραστηριότητες μεταφέρονται στην Ελευσίνα και το 1953 αρχίζει η λειτουργία ηλεκτρικών κλιβάνων των 20 τόννων.
Το 1958 εγκαθίσταται ένας κλίβανος Siemens Martin των 40 τόννων, ενώ διακόπτεται η λειτουργία των μικρών κλιβάνων της οδού Πειραιώς.
Προς το τέλος όμως της δεκαετίας του 50 οι απαιτήσεις της αγοράς σε χάλυβα αυξάνονται με την εντατική ανοικοδόμηση της χώρας και τότε αρχίζουν να παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα, γιατί δέκα χρόνια μετά τον εμφύλιο, τα παλιοσίδερα (κ. scrap), που αποτελούν την πρώτη ύλη για την παραγωγή του χάλυβα, αρχίζουν να σπανίζουν και δε φτάνουν να ικανοποιήσουν τα χαλυβουργεία μας. Για εισαγωγή παλαιοσιδερικών από το εξωτερικό δε γίνεται λόγος, γιατί το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην ευρωπαϊκή και τη διεθνή αγορά.
Η πρώτη υψικάμινος το 1961, από το 1963 παραγωγή χάλυβα
Τότε λαμβάνεται μια μεγάλη και ριψοκίνδυνη απόφαση και μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο καθετοποίησης της παραγωγής. Έτσι, το 1961 θεμελιώνεται η πρώτη υψικάμινος στη χώρα μας. Δύο χρόνια αργότερα αποπερατώνεται η εγκατάσταση της πρώτης και ταυτόχρονα ξεκινάει και η κατασκευή της δεύτερης υψικαμίνου.
Παράλληλα ετοιμάζεται το χαλυβουργείο, όπου ο παραγόμενος στις υψικαμίνους χυτοσίδηρος μετατρέπεται μέσα σε σύγχρονους μεταλλάκτες LD και με την εμφύσηση καθαρού οξυγόνου σε χάλυβα. Η ανάγκη χρήσης καθαρού οξυγόνου οδηγεί και στην εγκατάσταση 3 μονάδων παραγωγής του αερίου αυτού, παραγωγικής ικανότητας 7500 – 8000 κυβικών μέτρων την ώρα.
Στις 27 Ιουνίου του 1963 αρχίζει η παραγωγή χυτοσιδήρου και χάλυβα από σιδηρομετάλλευμα.
Στο διάστημα 1963-75 ακολουθεί και η δεύτερη υψικάμινος, η οποία ανεβάζει τη συνολική δυναμικότητα σε πάνω από 1 εκατομμύριο τόννους χυτοσιδήρου το χρόνο, ενώ ολοκληρώνεται η εγκατάσταση και μπαίνουν σε λειτουργική διαδικασία μία μονάδα παραγωγής κωκ για τις ανάγκες της υψικαμίνου και μία μονάδα ελασματουργείου για την παραγωγή θερμής και ψυχρής έλασης χαλυβδοφύλλων σε ρόλλους και φύλλα.
Από το 1977 αρχίζει και η παράλληλη λειτουργία της νέας μονάδας τριών ηλεκτρικών κλιβάνων των 100 τόννων.
Το 1981 – 82 ολοκληρώνεται η εγκατάσταση μιας νέας υπερσύγχρονης μονάδας παραγωγής χαλυβδοφύλλων ψυχρής έλασης σε ρόλλους και φύλλα.
Τα προϊόντα της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ εξυπηρετούν τις ανάγκες της Ελληνικής αγοράς χάλυβα, αλλά και αγορών του εξωτερικού, δεδομένου ότι ο εξαγωγικός προσανατολισμός της εταιρείας είναι ήδη σημαντικός. Τα προϊόντα της εταιρείας εξάγονται σε διάφορες χώρες (από τη γειτονική Ιταλία έως τη μακρινή Ιαπωνία) και συνοδεύουν την καλή φήμη που ακολουθεί την εταιρεία και τα προϊόντα της.
Το 1994 η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ είναι η πρώτη Ελληνική εταιρεία στην οποία απονέμεται ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ από τον ΕΛΟΤ για τους παραγόμενους χάλυβες οπλισμού του σκυροδέματος.
Το 2001 η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ πιστοποιείται από τον ΕΛΟΤ για το εφαρμοζόμενο ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ κατά ΕΛΟΤ EN ISO 9002. Παράλληλα, λαμβάνεται η απόφαση για ριζικό εκσυγχρονισμό των παραγωγικών μονάδων και εγκατάσταση εξοπλισμού βέλτιστης διαθέσιμης τεχνολογίας.
Το 2003, ολοκληρώνεται η πρώτη φάση της επένδυσης αξίας 150.000.000 € και ξεκινά η λειτουργία των νέων παραγωγικών εγκαταστάσεων πρωτοποριακής τεχνολογίας. Το Σύστημα Διαχείρισης Ποιότητας της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, πιστοποιείται κατά το πρότυπο ΕΛΟΤ EN ISO 9001:2000.
Το 2006, το Σύστημα Περιβαλλοντικής Διαχείρισης της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, πιστοποιείται κατά το πρότυπο ΕΛΟΤ EN ISO 14001:2004. Παράλληλα, ολοκληρώνεται η δεύτερη φάση της επένδυσης, ύψους 100.000.000 €, με την λειτουργία του δεύτερου υπερσύγχρονου ελασματουργείου καθώς και δύο νέων μονάδων παραγωγής πλεγμάτων στο εργοστάσιο Ελευσίνας, οι οποίες εξασφαλίζουν στην ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ετήσια παραγωγική ικανότητα ύψους 1.000.000 τόννων, ενώ επίσης, κατασκευάζονται και νέοι, υπερσύγχρονοι αποθηκευτικοί χώροι.
Το 2007, πραγματοποιείται μια νέα επένδυση σε μια μονάδα παραγωγής “Spooler” η οποία παρέχει τη δυνατότητα παραγωγής προϊόντων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος σε ειδικού τύπου κουλούρες, διεθνώς γνωστές ως “CompactRebarCoils”. Αποτελεί την πρώτη μονάδα αυτού του τύπου που εγκαθίσταται στην Ελλάδα, γεγονός που καθιστά τη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ τον πρώτο και μοναδικό παραγωγό τέτοιου τύπου προϊόντων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος στη χώρα μας.
Ακολούθησε η κρίση και η μεγάλη πτώση της κατασκευαστικής δραστηριότητας με αποτέλεσμα η εταιρεία να μην μπορεί να εξυπηρετεί τα δάνειά της και τις υποχρεώσεις της. Η πτωτική πορεία δεν αναστράφηκε και τα τελευταία χρόνια αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στα χαρτοφυλάκια των κόκκινων δανείων των τραπεζών.
