Η Μπέρνλι δεν περιορίζεται πλέον στην Premier League. Ο Άλαν Πέις, πρώην τραπεζίτης της Lehman Brothers και της Citigroup, ιδρυτής της ALK Capital και πρόεδρος της αγγλικής ομάδας, έκανε το επόμενο βήμα στη στρατηγική εξάπλωσης του ομίλου του.

Μέσω της Velocity Sports Partners (VSP), του επενδυτικού του βραχίονα, απέκτησε τον έλεγχο της Εσπανιόλ από το κινεζικό Rastar Group, ολοκληρώνοντας ένα deal αξίας έως 200 εκατ. ευρώ.

1

Η βασική αποτίμηση της συμφωνίας ανέρχεται στα 130 εκατ. ευρώ – από τα οποία 65 εκατ. ευρώ καταβλήθηκαν σε μετρητά και άλλα 65 εκατ. ευρώ σε μετοχές της VSP. Το υπόλοιπο ποσό, περίπου 81 εκατ. ευρώ, αντιστοιχεί σε option πώλησης που μπορεί να ασκήσει η Rastar μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ώστε να αποεπενδύσει πλήρως. Με τη συναλλαγή αυτή, το κινεζικό γκρουπ διατηρεί 16,45% στη VSP, δηλαδή έμμεση παρουσία στην Εσπανιόλ, κλείνοντας έναν κύκλο εννέα ετών στη Βαρκελώνη.

Χρηματοοικονομική πειθαρχία και θεσμική αυτοτέλεια

Για τον Άλαν Πέις, που απέκτησε τη Μπέρνλι το 2020 έναντι περίπου 190 εκατ. ευρώ με δανεισμό από το fund MSD Holdings, η νέα κίνηση δεν είναι επανάληψη του ίδιου ρίσκου. Αυτή τη φορά το μοντέλο είναι περισσότερο «οικοσύστημα» παρά αγορά.

Η φιλοσοφία της ALK είναι ότι «το ποδόσφαιρο ανήκει στους ανθρώπους του» και ότι η διοίκηση πρέπει να λειτουργεί ως stewardship – διαχείριση, όχι ως ιδιοκτησία.

Στο πλαίσιο αυτό, Μπέρνλι και Εσπανιόλ θα διατηρήσουν ξεχωριστή ταυτότητα, προπονητικά επιτελεία και οικονομικούς προϋπολογισμούς, με κοινές μόνο τις υποδομές και τα προγράμματα ακαδημιών.

Ο ίδιος ο Πέις μίλησε για «επένδυση σε ακαδημίες και εγκαταστάσεις παγκόσμιας κλάσης», με στόχο «μακροπρόθεσμη ποδοσφαιρική επιτυχία εντός και εκτός γηπέδου». Η VSP προγραμματίζει να ενισχύσει το προπονητικό κέντρο της Εσπανιόλ στη Βαρκελώνη και να δημιουργήσει κοινό data-hub scouting με τη Μπέρνλι, αξιοποιώντας εργαλεία ανάλυσης από τον αγγλικό οργανισμό.

Η Εσπανιόλ ως περιουσιακό asset

Η Εσπανιόλ, ιδρυμένη το 1900, είναι το δεύτερο ιστορικό brand της Βαρκελώνης και ένα από τα πλέον υποτιμημένα assets της LaLiga. Η αποτίμηση των 130 εκατ. ευρώ τοποθετεί τον σύλλογο στην ίδια κλίμακα με τη Σεβίλλη και την Μπέτις, σημαντικά χαμηλότερα όμως από τα μεγέθη των «γιγάντων» Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, που εκτιμώνται σήμερα στα 5 και 4,5 δισ. ευρώ αντίστοιχα.

Στα επιχειρηματικά κριτήρια, η VSP «αγόρασε χαμηλά»: το στάδιο «Cornellà-El Prat», με χωρητικότητα 40.000 θέσεων, έχει λογιστική αξία άνω των 250 εκατ. ευρώ, ενώ τα έσοδα του club το 2024-25 ξεπέρασαν τα 70 εκατ. ευρώ. Επομένως, η επένδυση λειτουργεί περισσότερο ως εξαγορά υποδομής και λιγότερο ως ρίσκο αγωνιστικής απόδοσης.

Οι ξένες επενδύσεις σε ισπανικές ομάδες

Η εξαγορά της Εσπανιόλ επιβεβαιώνει μια σταθερή μετατόπιση του ισπανικού ποδοσφαίρου προς τα ξένα κεφάλαια. Σήμερα, έξι από τις 20 ομάδες της πρώτης κατηγορίας έχουν πλειοψηφική ή καθοριστική ξένη ιδιοκτησία:

Βαλένθια: Ο Σιγκαπουριανός Πίτερ Λιμ (Meriton Holdings) με εκτιμώμενη επένδυση 400 εκατ. ευρώ.

Μαγιόρκα: Ο Αμερικανός επιχειρηματίας Άντι Κόλμπεργκ, ιδιοκτήτης του Phoenix Suns, επένδυσε περίπου 120 εκατ. ευρώ.

Τζιρόνα: Ελέγχεται από το City Football Group, με τη συμμετοχή της Abu Dhabi United Group και μερίδιο που αποτιμάται στα 250 εκατ. ευρώ.

Ελτσε: Υπό τον Αργεντινό agent και επιχειρηματία Κρίστιαν Μπραγκάρνικ, με αγορά το 2019 αντί περίπου 50 εκατ. ευρώ.

Οβιέδο: Πλειοψηφία 51% στο μεξικανικό Grupo Pachuca, συμφωνία περίπου 40 εκατ. ευρώ.

Και πλέον, η Εσπανιόλ των Αμερικανών της ALK Capital με έως 200 εκατ. ευρώ.

Το υπόλοιπο 70% της λίγκας παραμένει ισπανικό: Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Ατλέτικο, Μπέτις, Σεβίλλη, Βιγιαρεάλ, Οσασούνα, Ράγιο, Αλαβές, Χετάφε και οι υπόλοιπες διατηρούν εγχώρια ιδιοκτησία. Η Ισπανία έχει, έτσι, το πιο «ελεγχόμενο» ποσοστό ξένης παρουσίας μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων – σε αντίθεση με την Premier League (16 από 20 ομάδες με ξένους μετόχους).

Οι προοπτικές και οι φόβοι

Η LaLiga καλωσορίζει την αμερικανική ρευστότητα, αλλά κρατά τις ασφαλιστικές δικλίδες του μοντέλου Sociedad Anónima Deportiva, το οποίο επιβάλλει σαφείς κανόνες δημοσιονομικής διαφάνειας και εγχώριου ελέγχου. Για τον Πέις, το στοίχημα είναι διπλό: να κερδίσει την εμπιστοσύνη μιας απαιτητικής βάσης φιλάθλων στην Καταλονία και να αποδείξει ότι το project Μπέρνλι και Εσπανιόλ δεν είναι οικονομική εξίσωση, αλλά ποδοσφαιρική συνέχεια.

Αν το εγχείρημα πετύχει, θα δημιουργήσει ένα αγγλοϊσπανικό δίπολο με ετήσιο κύκλο εργασιών που μπορεί να ξεπεράσει τα 300 εκατ. ευρώ και να λειτουργήσει ως «μοντέλο εξαγωγής» για άλλα funds των ΗΠΑ που κοιτούν τη LaLiga (RedBird, Ares Management, Sixth Street). Αν αποτύχει, θα ενισχύσει τις φωνές που θεωρούν την πολυϊδιοκτησία «κίνδυνο αλλοίωσης» του ποδοσφαίρου.

Δήλωση προθέσεων

Η αγορά της Εσπανιόλ από τη VSP / ALK Capital είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ακόμη εξαγορά. Είναι ένα τεστ ωριμότητας για το ισπανικό ποδόσφαιρο, μια δήλωση προθέσεων των Αμερικανών επενδυτών και ταυτόχρονα ένα μήνυμα προς την UEFA ότι το multi-club model μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να ισοπεδώνει την ταυτότητα.

Η Μπέρνλι παραμένει το «εργαστήριο», η Εσπανιόλ η «ευρωπαϊκή πύλη». Και ο Άλαν Πέις, από χρηματιστής της Lehman σε διπλό ποδοσφαιρικό ιδιοκτήτη, δείχνει να χτίζει το δικό του portfolio αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.