Η CONMEBOL, ήτοι η συνομοσπονδία των χωρών της νότιας, λατινικής που λέμε, Αμερικής, «σέρβιρε» επίσημα την πρόταση: επέκταση του Μουντιάλ 2030 σε 64 εθνικές ομάδες, ως επετειακό project για τα 100 χρόνια της διοργάνωσης. Η συζήτηση άνοιξε στις αρχές άνοιξης και συνεχίστηκε αυτή την εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, παρουσία πολιτικών ηγετών από Ουρουγουάη και Παραγουάη και των επικεφαλής ομοσπονδιών, σε ραντεβού με τον Τζιάνι Ινφαντίνο.

Το μήνυμα; «Κάθε ιδέα είναι καλή ιδέα»—αλλά μέχρι εκεί. Η επίσημη γραμμή της FIFA είναι ότι ακούει τα πάντα, όμως πίσω από τις κλειστές πόρτες ο σκεπτικισμός περισσεύει: «δεν το βλέπουμε να περνάει», γιατί η φόρμουλα θεωρείται ότι θα ρίξει την ανταγωνιστικότητα και θα τραυματίσει το ίδιο το προϊόν.

1

Στο μεταξύ, το… άλμα με αύξηση από 32 σε 48 χώρες θα γίνει του χρόνου σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό με 12 ομίλους των τεσσάρων, φάση «32» και συνολικά 104 αγώνες—μια διοργάνωση-μαραθώνιος ήδη χωρίς ρεπό ως τους «16». Η σύγκριση έχει σημασία: από τα 64 ματς της εποχής 1998–2022, πάμε στα 104 το 2026.

Με 64 χώρες το 2030 θα μιλούσαμε για… 128 παιχνίδια. Αυτό δεν είναι απλώς «μεγαλώνω το τραπέζι», είναι… αλλάζω τραπεζαρία!

Η γεωγραφία του 2030

Το Μουντιάλ 2030 έχει ήδη οριστεί να απλωθεί σε τρεις ηπείρους: κεντρικοί οικοδεσπότες Ισπανία, Πορτογαλία, Μαρόκο, με επετειακά εναρκτήρια παιχνίδια και τελετές σε Μοντεβιδέο (Ουρουγουάη), Μπουένος Άιρες (Αργεντινή) και Ασουνσιόν (Παραγουάη), με αφορμή την εκατονταετηρίδα της διοργάνωσης. Τελικός στις 21 Ιουλίου. Το σκηνικό είναι ήδη πολύπλοκο—η πρόταση για 64 ομάδες θα πρόσθετε και άλλους κρίκους σε μια αλυσίδα logistics που ήδη τρίζει.

Από 13 χώρες το 1930 σε… 64 το 2030;

Η Νότια Αμερική έχει τους λόγους της: με μόλις τρεις εναρκτήριους αγώνες εντός ηπείρου, ζητά μεγαλύτερο μερίδιο στη γιορτή των 100 χρόνων—ακόμη και ολόκληρους ομίλους σε Αργεντινή, Ουρουγουάη, Παραγουάη. Από την άλλη, η UEFA και η CONCACAF (σ.σ. συνομοσπονδία χωρών βόρειας και κεντρικής Αμερικής) βάζουν φρένο: «κακή ιδέα», λέει ο Αλεξάντερ Τσέφεριν, ενώ ο Βίκτορ Μονταλιάνι επισημαίνει (και σωστα!) ότι «δεν έχουμε παίξει καν το νέο format των 48 για να το κρίνουμε».

Στη FIFA, το πολιτικό θερμόμετρο δείχνει «κρύο»: μια τόσο μεγάλη αλλαγή δύσκολα περνά το Συμβούλιο.

Περισσότερη διαφήμιση αλλά όχι περισσότερη ζήτηση

Η «καθαρή» δομή στα 64 θα ήταν 16 όμιλοι των 4 με τους δύο πρώτους στους «32». Θεωρητικά, πιο τακτοποιημένο από το μωσαϊκό των «καλύτερων τρίτων» του 2026. Πρακτικά όμως, το ρίσκο άνισης ποιότητας μεγαλώνει: περισσότερα ακραία σκορ, λιγότερη «καυτή» πρόκριση. Το μυστικό ατού του Μουντιάλ ήταν πάντα ότι οι όμιλοι ήταν λίγοι και «βαριοί».

Αν τους πολλαπλασιάσεις επί 16, χάνεις πυκνότητα, άρα χάνεις σασπένς.

Η FIFA στον τρέχον οικονομικό κύκλο είχε στόχο έσοδα 11 δισ. δολαρίων (περίπου 10,2 δισ. ευρώ) και πρόσφατα αναθεώρησε πάνω τον στόχο. Ένα Μουντιάλ των 64 εύκολα «γράφει» σε media decks.

Αντιθέτως, Η τηλεόραση και οι πλατφόρμες δεν αγοράζουν μόνο… λεπτά αγώνα. Αγοράζουν ανταγωνιστικότητα. Αν το 75% των 128 ματς είναι φάση ομίλων, το ρίσκο αδιάφορων ή άνισων αναμετρήσεων αυξάνει. Η εμπορική αξία μπορεί να «αραιώσει» αντί να εκτοξευθεί. Είναι το παράδοξο της κλίμακας: περισσότερα τηλεοπτικά σποτ, αλλά όχι κατ’ ανάγκη περισσότερη ζήτηση.

Το ημερολόγιο… ουρλιάζει

Περισσότερα εισιτήρια, περισσότερες πόλεις, περισσότερες εθνικές σημαίες—η μεγάλη υπόσχεση της ένταξης. Αλλά και περισσότερες πτήσεις, περισσότερα κόστη, περισσότερη κούραση. Με 72+ αγώνες μόνο για να φτάσεις στους «32» ήδη από το 2026, το πρόγραμμα είναι στριμωγμένο. Με 64 χώρες παρούσες θα χρειαστούν ακόμα περισσότερες ταυτόχρονες «βάρδιες» γηπέδων και ημερών.

Μαρόκο, Πορτογαλία και Ισπανία θα συνδιοργανώσουν το Μουντιάλ του 2030

Η βιωσιμότητα (περιβαλλοντική και οικονομική) δεν είναι λεπτομέρεια σε διοργάνωση τριών ηπείρων.

Αναφορικά με τους παίκτες, οι διεθνείς τους υποχρεώσεις έχουν απλωθεί όσο ποτέ (Nations League, περισσότεροι σύλλογοι στις διοργανώσεις, αναδιατάξεις προκριματικών). Το 2026 ήδη αυξάνει τα παιχνίδια του τελικού νικητή από 7 σε 8.

Προσθέστε τις «αγγαρείες» ταξιδιών και την πίεση από τις λίγκες και θα δείτε γιατί οι σύλλογοι φορούν σκυθρωπό βλέμμα. Ένα Μουντιάλ-μαραθώνιος 128 αγώνων δεν είναι απλώς «βαρύς», είναι πιθανό να γίνει αβάσταχτος.

Η Λατινική Αμερική επιδιώκει μεγαλύτερο μερίδιο στην ηγεμονία του ποδοσφαίρου—δικαιολογημένα ιστορικά, πρακτικά όμως το 2030 έχει ήδη «μοιραστεί» με κεντρικούς οικοδεσπότες σε Ευρώπη και Αφρική και επετειακά στη Νότια Αμερική. Η επέκταση στα 64 μοιάζει και ως εργαλείο για επιπλέον έδρες και ομίλους στην περιοχή. Μόνο που το συμβούλιο της FIFA δεν δείχνει έτοιμο να αλλάξει πορεία, τουλάχιστον τώρα.

Pros & Cons: το «ζύγι» με καθαρά μάτια

Τα υπέρ Τα κατά
Συμμετοχή-ρεκόρ: περισσότερες ομοσπονδίες, πρώτη φορά για αρκετά κράτη, «εκδημοκρατισμός» της εμπειρίας. Αραιή ποιότητα: κίνδυνος ανισορροπίας σε πολλούς ομίλους, περισσότερα «τυπικά» ματς, λιγότερη ένταση.
Εμπορική εκτόξευση: περισσότερες εκπομπές, πακέτα, φιλοξενία, digital δικαιώματα· στόχοι εσόδων που ήδη ανεβαίνουν για το 2023–26. Κορεσμός ημερολογίου: έξτρα φθορά παικτών και τριβή με συλλόγους/λίγκες.
Παγκόσμια γιορτή για τα 100 χρόνια: αφήγημα που «πουλάει» σε μάρκες, κυβερνήσεις, τουρισμό. Logistics & περιβάλλον: εκπομπές, μετακινήσεις τριών ηπείρων, ακριβές και σύνθετες ροές φιλάθλων.

 

Η FIFA δεν σχεδιάζει να επεκτείνει το Μουντιάλ 2030 σε 64 χώρες. Η ιδέα συζητήθηκε, αλλά δεν βρίσκεται στην ατζέντα του επόμενου Συμβουλίου και δύσκολα βρίσκει πλειοψηφία. Αυτό δεν ακυρώνει τις πολιτικές κινήσεις της CONMEBOL ούτε το επικοινωνιακό βάρος του αιτήματος, όμως η «γραμμή» της Ζυρίχης είναι σαφής: βλέπουμε πρώτα τα 48 του 2026 και κρατάμε σταθερό το πλαίσιο του 2030.

Μη μετράτε πόσοι θα πάνε στο πάρτι, αλλά αν το πάρτι θα είναι καλό…

Το Μουντιάλ είναι η πιο ισχυρή ιστορία του αθλητισμού. Όσο μεγαλώνει, δεν πρέπει να ξεχνά το βασικό του συστατικό: την ένταση. Το 2026 είναι ήδη ένα γενναίο crash test για το αντέχειν της διοργάνωσης και της αγοράς. Το 2030 έχει ήδη 3 ηπείρους, 6 χώρες, σφιχτές ημερομηνίες και φορτωμένο business plan. Ναι, το 64 έχει γοητεία—«κανείς εκτός πάρτι»—αλλά υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στη συμπερίληψη και την υπερδιόγκωση. Αν την περάσεις, κινδυνεύεις να έχεις περισσότερο προϊόν αλλά λιγότερη αξία.

Και στο τέλος της ημέρας, όσο κι αν «κάθε ιδέα είναι καλή ιδέα», η πραγματικά καλή ιδέα είναι αυτή που κάνει τον κόσμο να κολλάει στην οθόνη για 90 λεπτά χωρίς να κοιτάει το κινητό του. Αυτό—κι όχι ο απόλυτος αριθμός συμμετεχόντων—είναι το νόμισμα που μετράει. Για το 2030, η FIFA μοιάζει να το θυμάται.

Εν κατακλείδι, μη μετράτε πόσοι θα πάνε στο πάρτι, αλλά αν το πάρτι θα είναι καλό…