Σε ένα Σαββατοκύριακο που κάηκε η μισή Ελλάδα, το πιο… hot θέμα που… τίναξε τα μηχανάκια των social media, ήταν η Εριέττα Κούρκουλου – Λάτση.

Μια καθ’ όλα συμπαθής κυρία, μια κοπέλα με ευαισθησίες, με αγώνες για την προστασία των ζώων (και μπράβο της), μια όμορφη προσωπικότητα με ακόμη πιο όμορφη οικογένεια.

Που, όπως, και η ίδια έχει πει, είχε δύσκολα παιδικά χρόνια λόγω του επωνύμου της.

Κι αν θέλετε, μια γυναίκα που παλεύει για τα πιστεύω της, που είναι ακτιβίστρια με τον τρόπο της, που σιχαίνεται τον ρατσισμό, την αδικία, τον ψεύτικο κόσμο των Media.

Θα της έλεγα και μπράβο για τον τρόπο που διαχειρίζεται τις ύβρεις που διαβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάθε φορά που κάνει κάτι, που αναρτά κάτι, που εμφανίζεται όπως η ίδια θέλει.

Θυμάμαι πως εμφανίστηκε σε επίσημη εκδήλωση με μπλουζάκι «Free Palestine» και όλοι έπεσαν να την «φάνε». Το «πλουσιοκόριτσο, το κακομαθημένο», η ανώτερη τάξη που κάνει ακτιβισμό, η Εκάλη που θυμάται τους Παλαιστίνιους», και άλλα πολλά της έγραψαν και της είπαν.

Ωστόσο, αν είναι κάτι που πρέπει να αναγνωριστεί σ’ αυτό το κορίτσι, είναι ακριβώς η στάση ζωής της, ότι τολμά να μιλά ακόμη κι όταν μπαίνει στο στόχαστρο. Και νομίζω ότι θα συνεχίσει να το κάνει, ανεξάρτητα από τη δική μου γνώμη ή την άποψη των άλλων.

Όμως, θα μου επιτρέψετε να πω πως αυτό που έγινε στην Κέρκυρα και η ίδια αποκάλυψε, και φυσικά έγινε viral, ήταν ένα τεράστιο φάουλ. Και είναι μια κηλίδα στην σχεδόν άψογη εικόνα της.

Κι εξηγούμαι για όσους δεν γνωρίζουν το περιστατικό. Η Εριέττα Κούρκουλου περιέγραψε ένα γεγονός, ότι σε διπλανή από τη δική της παρέα, κάποιος με νεροπίστολο την έβρεξε, αλλά διαπίστωσε ότι ήθελε να βρέξει τις γάτες και τότε ξέσπασε.

Η κ. Κούρκουλου σχεδόν προκάλεσε κανονικό καβγά που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε άγριο τσακωμό, απλά επικράτησαν οι ψυχραιμότεροι.

Το χειρότερο, όλων, όμως, όπως και η ίδια το περιέγραψε ήταν αυτά που είπε στην παρέα με το νεροπίστολο που στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι κατάγονταν από το Ισραήλ.

Όπως έγραψε η Κούρκουλου: «Η οικογένεια ήταν από το Ισραήλ (πολύ εύπορη έμαθα αργότερα – όχι ότι έχει σημασία) και για κάποιον λόγο αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. «Να γυρίσετε στην χώρα σας του φώναξα» «δεν σας θέλουμε εδώ».

Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και ότι πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι ευρύτερα αναγνωρίζουν και καταδικάζουν την Γενοκτονία της Γάζας και πολύ λυπάμαι που η υφιστάμενη κατάσταση γεννάει μίσος από όλες τις πλευρές! Μίσος, ένα συναίσθημα που έχω αισθανθεί πολύ λίγες φορές και ενώ ξεκίνησε από τις γάτες στην προκειμένη περίπτωση, αφορούσε κάτι πολύ βαθύτερο» έγραψε η Εριέττα Κούρκουλου για το περιστατικό.

Τι να πει κανείς και τι να δικαιολογήσει; Τα νεύρα της στιγμής; Η αγάπη για τις γάτες; Ο υποβόσκων ακτιβισμός για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων;

Ή πράγματι το μίσος για τους Ισραήλ, που ουσιαστικά αποκαλύπτει και μια ξενοφοβία που ουδέποτε η κ. Κούρκουλου είχε στο παρελθόν δώσει ανάλογο στίγμα;

Δυστυχώς η κ. Κούρκουλου είναι λάθος. Και παρά το γεγονός ότι η ανάρτησή της είναι γενναία και ειλικρινής, επειδή την παρακολουθούν χιλιάδες το μόνο που κάνει είναι να υποδαυλίζει τα πάθη.

Και να ενισχύει τα στερεότυπα για τους «άλλους», που αν είναι και Εβραίοι… ακόμη χειρότερο.

Συγγνώμη, αλλά αυτό το περιστατικό, σε συνδυασμό με τα περιστατικά εκφοβισμού Ισραηλινών τουριστών είναι αντισημιτισμός.

Και προκαλεί πολύ χειρότερα συναισθήματα κι από εκείνα που προσπαθεί –δήθεν- να στηλιτεύσει.

Ναι, όλοι είμαστε με τους Παλαιστίνιους, κι όλοι συμφωνούμε ότι η πολιτική Νετανιάχου είναι εγκληματική. Είναι ένα έγκλημα πολέμου αυτό που συντελείται στη Γάζα και πρέπει να σταματήσει.

Αυτό όμως, δεν μπορεί να δικαιολογεί το μίσος για έναν ολόκληρο λαό. Όπως δεν μπορούμε να μισούμε όλους τους Τούρκους γιατί η πολιτική είναι εχθρική στην Ελλάδα ή γιατί η Κύπρος είναι Κατεχόμενη, έτσι δεν μπορούμε να μισούμε και όλους τους Ισραηλινούς, τους Γερμανούς παλιότερα, τους Αυστριακούς, τους Ιταλούς κ.λπ.

Η Εριέττα είναι φάουλ, ακόμη κι αν ξεκάθαρα λέει τη θέση της. Κι αν είναι απάνθρωπο, όπως είπε, να βρέχεις γάτες, άλλο τόσο απάνθρωπο και ρατσιστικό είναι να βρίζεις και να διώχνεις από τη χώρα σου κάποιους λόγω… καταγωγής.

Κι αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του ρατσισμού, που η Εριέττα πολεμά, τότε τι είναι;

Δεν θα μπω στη λογική των κατ’ επάγγελμα συκοφαντών και ανώνυμων υβριστών του διαδικτύου που καταγγέλλουν το… πλουσιοκόριτσο που δεν έχει τι άλλο να κάνει στη ζωή της.

Θα μπω όμως στη λογική που λέει ότι οι αξίες πρέπει να είναι στέρεες, ίδιες πάντοτε κι όχι α λα καρτ.

Και το μίσος δεν μπορεί να φωλιάζει στην ψυχή κανενός μόνο και μόνο γιατί κάποιος κατάγεται από κάπου.

Θα θυμίσω στην Εριέττα Κούρκουλου αυτό που είχε γράψει ο πάστορας, Μάρτιν Νίμελερ:

«Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές, αλλά εσιώπησα—δεν ήμουν δα σοσιαλιστής.

Μετά πήραν τους συνδικαλιστές, αλλά εσιώπησα—δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.

Όταν πήραν τους Εβραίους, εσιώπησα—δεν ήμουν δα Εβραίος.

Όταν πήραν εμένα—δεν υπήρχε κανείς πλέον, που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.