Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: Το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «σαρώσει» στις εκλογές, έχει 158 βουλευτές κι ετοιμάζεται να φτιάξει την πρώτη κυβέρνησή του, βάζοντας και εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς.

Κι ας υποθέσουμε ότι όντως ο εκδότης του Εθνικού Κήρυκα, Αντώνης Διαματάρης συστήνει στον κ. Μητσοτάκη τον Στέφανο Κασσελάκη, λέγοντας του: «Είναι καλό παιδί, μορφωμένο, ομογενής, θα σε βοηθήσει πολύ».

Τι πιστεύετε άραγε; Ότι ο απόλυτος κυρίαρχος εκείνη την εποχή κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έπρεπε να φτιάξει μια κυβέρνηση κρατώντας τις κομματικές ισορροπίες και ταυτόχρονα κάνοντας και ανοίγματα στο κέντρο, θα πρότεινε σε έναν ομογενή που δεν τον είχε συναντήσει ποτέ, απλά είχε ακούσει γι’ αυτόν, μια υπουργική καρέκλα;

Πιστεύει κανείς ότι ο κ. Μητσοτάκης θα είχε τρελαθεί τόσο πολύ, ακόμη κι αν μίλησε με τον κ. Κασσελάκη, ακόμη κι αν είχαν βρεθεί από κοντά, ώστε να του προσφέρει ένα υπουργείο;

Κι ας πούμε ότι είναι έτσι. Αραγε τι υπουργείο θα του έδινε; Με βάση τις σπουδές και την επαγγελματική διαδρομή του κ. Κασσελάκη, θα τον έκανε «τσάρο» της οικονομίας;

Θα του έδινε άραγε την ανάπτυξη της χώρας ή το υπουργείο υποδομών; Θα τον έκανε υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης διότι πιθανότατα ο κ. Κασσελάκης θα ήταν καλύτερος από τον Πιερρακάκη;

Ή μήπως θα του έδινε το υπουργείο Εργασίας διότι θα… έπαιζε στα δάκτυλα τα εργασιακά και τις συντάξεις;

Αν πιστέψουμε τον διευθυντή του γραφείου του, δικηγόρο του Παύλου Πολάκη, τον κ. Καπνισάκη, ο πανίσχυρος το 2019 Μητσοτάκης, αυτός που επανέφερε με 40% τη ΝΔ στην κυβέρνηση, πρότεινε στον Κασσελάκη να τον κάνει υπουργό αλλά ο τελευταίος… αρνήθηκε.

Είναι πράγματι να τρελαίνεσαι. Ενας παντελώς άγνωστος νεαρός broker στα ναυτιλιακά, που είχε οικογενειακή περιουσία βεβαίως και σπούδασε στα καλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, που δεν είχε καμιά σχέση με την Ελλάδα τότε, που μιλούσε και συνεχίζει να μιλά… μπερδεμένα Ελληνικά αρνήθηκε την πρόταση να γίνει υπουργός.

Κι εμείς νομίζαμε ότι τα παραμύθια τα λένε για να κοιμούνται τα παιδιά.

Διότι πρόκειται περί παραμυθιού σίγουρα, αν κρίνουμε βεβαίως και την πορεία που είχε στη συνέχεια ο κ. Κασσελάκης.

Ενας ομογενής που εκθείαζε τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, που περισσότερη σχέση είχε με τον συντηρητικό, νεοφιλελεύθερο χώρο, παρά με την Αριστερά, που τελικά κάποιος άλλος τον πρότεινε στον Τσίπρα κι αυτός «τσίμπησε» και τον έβαλε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Κι αυτός που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην οριστική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ ή στη δημιουργία ενός κόμματος της πολυφορεμένης «Πατριωτικής Αριστεράς», η οποία ζήτημα είναι να έχει μακρύ βίο, μας λένε τώρα ότι αρνήθηκε να γίνει υπουργός.

Δύο πράγματα συμβαίνουν επομένως με αφορμή τα όσα «αποκάλυψε» ο κ. Καπνισάκης για το 2019:

Ή ότι ο Μητσοτάκης είχε τρελαθεί τότε κι έκανε προτάσεις υπουργοποίησης σε παντελώς άσχετους και άγνωστους.

Ή ότι το περιβάλλον Κασσελάκη και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πάσχουν από παθολογική τάση για ψέματα.

Τείνω να πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο και ο κ. Κασσελάκης να ήταν ιδανικός για το ρόλο του ιστορικού «Παραμυθά» στην ΕΡΤ.

Ο βίος και η πολιτεία του κ. Κασσελάκη στα πολιτικά πράγματα και στην Αριστερά δείχνουν ότι και ψέματα μπορεί να κατασκευάζει εύκολα και παράλογες αποφάσεις να παίρνει και να μην τον εμπιστεύονται οι γύρω του.

Συμπέρασμα: Αν θέλουν να μείνουν σώνει και καλά στην επικαιρότητα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ας παράξουν πολιτική. Ας κάνουν αντιπολίτευση, ας προτείνουν λύσεις για την Ελλάδα, ας συνδεθούν ξανά με την κοινωνία.

Διότι αντιπολίτευση με φαντασιοπληξίες, με 15νθήμερα στις ΗΠΑ και με brainstorming στις Σπέτσες δεν γίνεται.

Περισσότερο ρεζίλι γίνονται παρά δείχνουν σοβαροί. Και ο τόπος έχει ανάγκη από σοβαρούς πολιτικούς.

Διαβάστε επίσης:

Διαψεύδει το Μαξίμου ότι ο Μητσοτάκης πρότεινε στον Κασσελάκη υπουργείο το 2019
Οι ανόητοι και ανιστόρητοι φετφάδες και η μάχη για τη δημοκρατία

Κασσελάκης: Δεν πάμε «εκδρομή» στις Σπέτσες αλλά για τριήμερο εργασίας