Γρηγόρης Αντωνιάδης: «Να εμπεδώσουμε την αξία και τις αρχές της επιχειρηματικότητας»

Το θέμα της επανένταξης της χώρας μας με αξιώσεις επιβίωσης στον διεθνή ανταγωνισμό είναι το ζητούμενο. Όλα αυτά τα χρόνια χύθηκε πολύ μελάνι και φαιά ουσία για το τι πρέπει να γίνει, ώστε ο δημόσιος τομέας να μπει και πάλι σε τροχιά βιωσιμότητας. Μνημόνια και δισεκατομμύρια εισέρρευσαν με ένα και μόνο στόχο: να μπορέσει η χώρα να συνεχίσει να ζει και πάλι όμως στην εντατική. Και καλώς έγιναν όλα αυτά, γιατί πρώτα εξασφαλίζεις την ύπαρξή σου και μετά βλέπεις το πώς πρέπει να πορευτείς στο μέλλον.

Πέρα από την δημοσιονομική κρίση, η οποία με τεράστιες θυσίες ελπίζουμε ότι επιτέλους μπαίνει σε τάξη, στην πραγματικότητα το πρόβλημα της χώρας είναι το μελλοντικό παραγωγικό της μοντέλο και πώς θα πρέπει να επανατοποθετηθεί ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές στο άμεσο μέλλον.

Σε αυτόν τον τομέα δε νομίζω ότι αφιερώσαμε τον απαραίτητο χρόνο και διάθεση για συνεννόηση. Σήμερα που μιλάμε δεν φθάνει ο τουρισμός, η ναυτιλία και οι πολυδιαφημισμένες ιδιωτικοποιήσεις για να στηρίξουν την βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας για τα επόμενα 10-20 χρόνια .Έχουμε ανάγκη να κάνουμε επιλογές και να βάλουμε προτεραιότητες, τις οποίες συστηματικά θα στηρίξουμε με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο. Ένα πλαίσιο το οποίο θα παρέχει ουσιαστικά και με διάρκεια στον χρόνο κίνητρα ανάπτυξης.

Είναι ουτοπία να στηρίζουμε τις ελπίδες μας στις υπάρχουσες επενδυτικές δυνατότητες του ΕΣΠΑ και των αναιμικών μέχρι στιγμής ξένων επενδύσεων. Ο ΣΕΒ κάνει λόγο για την αναγκαιότητα ενός επενδυτικού τσουνάμι 100 δις τα επόμενα 5 χρόνια. Αυτά τα χρήματα δεν είναι εφικτό να έρθουν ούτε από τις δημόσιες επενδύσεις (περίπου 3-4 δις κάθε χρόνο) ούτε να χρηματοδοτηθούν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα για τους γνωστούς λόγους. Πρέπει να έρθουν από το εξωτερικό, από κεφάλαια που είναι σε αφθονία στις διεθνείς αγορές , τα οποία όμως δεν επιλέγουν τη χώρα μας.

Είναι πολλοί οι λόγοι που αυτό δεν συμβαίνει. Έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με το θεσμικό μας πλαίσιο, την πολιτική αστάθεια, το αναποτελεσματικό φορολογικό καθεστώς και την αργή απόδοση δικαιοσύνης. Αυτά σε συνδυασμό με την έλλειψη κινήτρων για συγχωνεύσεις και clustering, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερα και ανταγωνιστικότερα σχήματα στην οικονομία μας και το μη βιώσιμο χρέος της χώρας συνθέτουν ένα περιβάλλον που αποτρέπει την ανάπτυξη.

Όμως όλα αυτά είναι γνωστά και έχουν αναλυθεί εκτενώς χωρίς κατ’ ανάγκη να οδηγήσουν και στην δρομολόγηση λύσεων. Θα ήθελα όμως αντ’ αυτού, να επικεντρωθώ σε μια αξιακού χαρακτήρα διάσταση, την οποία θεωρώ κομβική για την μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται η χώρα μας.

Αυτή δεν είναι άλλη από την εμπέδωση στην κοινωνία μας της αξίας και των αρχών της επιχειρηματικότητας. Δυστυχώς, μέχρι τώρα, έχουμε δείξει μέσα από τις επιλογές μας έως και αποστροφή προς την επιχειρηματικότητα, το κέρδος, τη διάκριση ως αποτέλεσμα προσωπικής επιτυχίας. Πολιτικές δεκαετιών πέτυχαν να δημιουργήσουν τη βαθιά εξάρτησή μας από το κράτος, σε όλα τα επίπεδα. Αναπτύξαμε ως κοινωνία αρνητικά αντανακλαστικά απέναντι στο ρίσκο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το κέρδος και την αριστεία. Αποφύγαμε συστηματικά να εστιάσουμε στα οφέλη που προκύπτουν όταν αγωνίζεται κάποιος για την πρόοδο και τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Η διαρροή τόσων και τόσων άξιων ανθρώπων και μυαλών στο εξωτερικό δεν υπήρξε μόνο ως απόρροια της κρίσης. Είναι και η αδυναμία μας ως κοινωνία να επιβάλουμε την αξιοκρατία ως αποκλειστικό τρόπο ανέλιξης. Μόνο όταν η αξιοκρατία γίνει και πάλι κτήμα μας και ανοίξουν θέσεις στις επιχειρήσεις, θα πάρουν το εισιτήριο της επιστροφής όσοι σήμερα διακρίνονται εκτός Ελλάδος..

Πιστεύω ακράδαντα, ότι οι χώρες που συγκαταλέγονται σήμερα μεταξύ των κορυφαίων σε ανάπτυξη, πέτυχαν ακριβώς αυτό: Να εμπεδώσουν και να αναδείξουν ως κυρίαρχη κοινωνική αξία την ιδιωτική πρωτοβουλία και το υγιές επιχειρείν. Δεν είναι τυχαίο ότι διδάσκουν την επιχειρηματικότητα από το δημοτικό σχολείο, τα δε πανεπιστήμια τους τη θεωρούν ως βασικό πυλώνα της ακαδημαϊκής ύλης.

Αυτή είναι, κατά την άποψη μου και η κορυφαία επιλογή που πρέπει να κάνουμε ως κοινωνία. Πολιτικές ηγεσίες, επιχειρηματική και ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και οικογένεια πρέπει όλοι μαζί να συμβάλουμε στην μεγάλη αλλαγή του αξιακού μας υπόβαθρου, αν θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε στέρεες βάσεις για μια νέας ποιότητας βιώσιμη και ισχυρή ανάπτυξη.

Όσο η αλλαγή αντίληψης δεν αποτελεί κοινή συνισταμένη εκ μέρους των κυβερνώντων, πολιτικών, θεσμών, ακαδημαϊκών και επιχειρηματικών εκπροσώπων, νομίζω πως οι ορίζοντες αισιοδοξίας θα είναι αδιόρατοι.

Παρόλα αυτά, η κρίση έχω την αίσθηση ότι έχει βοηθήσει έστω και με τρόπο επώδυνο προς την κατεύθυνση αυτή, επαναπροσδιορίζοντας σε κάποιο μικρό ακόμα βαθμό την εξάρτηση του Έλληνα, κυρίως των νέων, από την κρατική οντότητα. Είναι απαραίτητο όλοι να συστρατευθούμε στην μεγάλη αυτή αξιακή αλλαγή. Πρέπει να αγαπήσουμε την αριστεία, το κέρδος και την επιχειρηματική πρόκληση ως κοινωνία και ως άτομα αν θέλουμε να δούμε και τους ξένους να αγαπούν και πάλι την χώρα μας…. επενδυτικά!

Ο κ. Γρηγόρης  Αντωνιάδης είναι, Σύμβουλος επιχειρήσεων, Πρόεδρος του ΣΔΕ και του ΣΕΒΙΤΕΛ, μέλος των ΔΣ του ΣΕΒΤ, ΕΣΒΕΠ, ΕΔΟΕΕ και συχνά αρθρογραφεί σε επιχειρηματικά και οικονομικά έντυπα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Γιώργος Κορρές: «Ψάξε τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου»

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δημήτρης Εφραίμογλου : «Η Ελλάδα δεν περιμένει να της δώσουν τη θέση που της αξίζει αλλά την κερδίζει με το σπαθί της»

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Αλέξανδρος Αγγελόπουλος: «Το Brand της χώρας θα χτιστεί παράλληλα με το brand του Έλληνα»