K. Σπυροπούλου: Nα ξεκινήσουμε να συνθέτουμε την εθνική μας αφήγηση, τα θέλω μας, το σχέδιο μας για την Ελλάδα του μέλλοντος

“Σαν Ελλάδα δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να περιγράψουμε το μέλλον μας, με ένα σχέδιο, μία στρατηγική, ένα όραμα, που θα αντανακλά τα θέλω μας (αλλά και τα μπορώ μας), αλλά προτιμάμε να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και οριακά να επιβιώνουμε στο παρόν είναι άμεσα συνδεδεμένο με την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας”. Την επισήμανση αυτή κάνει μιλώντας στο mononews.gr  η  Γεωπόνος-Επιστήμονας Τροφίμων με ειδίκευση στην Μικροβιολογία Τροφίμων Κωνσταντίνα Σπυροπούλου η οποία δίνει την δική της ερμηνεία για το πως μπορούμε να ξαναχτίσουμε το Brand Name Ελλάδα. Η συνέντευξη έχει ως εξής.

Με ποιό τρόπο μπορούμε να ξαναχτίσουμε το Brand name Ελλάδα;

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα θα είναι καλό να δούμε τι σημαίνει Brand name. Σύμφωνα με την Αμερικάνικο Σύνδεσμο Μάρκετινγκ το «brand» είναι: ένα όνομα, ένας όρος, ένα σχέδιο, ένα σύμβολο ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό το οποίο ταυτίζεται με το προϊόν ή την υπηρεσία ενός οργανισμού ή ενός ανθρώπου και το διαφοροποιεί από τα άλλα τις αγοράς. Άρα το brand μίας χώρας, είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών αυτών που την διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες χώρες. Η διαφορά με το brand των προϊόντων είναι ότι το brand μίας χώρας δεν χτίζεται με επικοινωνιακές εκστρατείες και δημόσιες σχέσεις. Το brand μίας χώρας αφορά την ιστορία της, το παρόν της αλλά κυρίως το μέλλον της.

Το γεγονός, ότι, σαν Ελλάδα δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να περιγράψουμε το μέλλον μας, με ένα σχέδιο, μία στρατηγική, ένα όραμα, που θα αντανακλά τα θέλω μας (αλλά και τα μπορώ μας), αλλά προτιμάμε να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και οριακά να επιβιώνουμε στο παρόν είναι άμεσα συνδεδεμένο με την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας. Η Ελλάδα, με ευθύνη, κυρίως, των ηγεσιών της, δεν έχει όραμα για το που θέλει να πάει, τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, και αυτό αντανακλάται και στο ότι τελικά δεν μπορεί να χτίσει το brand της.

Για να ξαναχτίσουμε λοιπόν το brand name «Ελλάδα» θα πρέπει, καταρχήν να ξεκινήσουμε να συνθέτουμε την εθνική μας αφήγηση, τα θέλω μας, το σχέδιο μας για την Ελλάδα του μέλλοντος.

Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στη μάχη για να πάρει η Ελλάδα τη θέση που της αξίζει στο Ευρωπαϊκό στερέωμα;

Οι «νέοι» δημιουργικοί άνθρωποι. Όχι οι νέοι σε ηλικία αλλά οι νέοι σε μυαλό. Αυτοί που έχουν μάθει να εργάζονται σκληρά, να μην τους χαρίζεται τίποτα. Αυτοί που θέλουν να θέτουν νέους στόχους, να μην ικανοποιούνται με τα δεδομένα και να απαιτούν το παραπάνω, το καλύτερο το άριστο. Μόνο αυτοί μπορούν να υπηρετήσουν ένα σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση στην οποία βρίσκεται.

Ποια είναι τα πιο σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα για να αναδιατάξει τη διεθνή της εικόνα;

Ελάχιστα πράγματα έχουν μείνει όρθια τα τελευταία χρόνια. Η Ελλάδα ρημάζει και αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός για εμάς που δεν μένουμε μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά έχουμε και την εικόνα της επαρχίας. Και μην γελιέστε. Η όποια ανάταξη της χώρας θα έρθει κυρίως από εκεί. Γιατί αυτό που έχει απομείνει και δεν είναι συνδεδεμένο με το άρρωστο κεντρικό κράτος είναι ένας μικρός παραγωγικός ιστός που συνδέεται με την γεωργία και κτηνοτροφία, την παραγωγή, τον τουρισμό, την ναυτιλία. Αυτά όμως δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνα τους, και δεν μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε μία διαφορετική διεθνή εικόνα, αν πρώτα δεν λυθούν τα βαθιά θεσμικά θέματα. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως θεσμική και αφορά και το πολιτικό σύστημα μας. Από εκεί λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουν όλα.

Πώς μπορεί η Ελλάδα να πείσει όλους όσους έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια να επιστρέψουν στη χώρα τους;

Αν η χώρα δεν παρουσιάσει ένα νέο πρόσωπο, ένα νέο σχέδιο κανείς δεν θα επιστρέψει. Αντίθετα όλο και περισσότεροι νέοι θα φεύγουν από μία χώρα που τους απογοητεύει και τους αδικεί. Ο μόνος εφικτός τρόπος να επιστρέψουν είναι μόνο αν η ατζέντα της διαγενεακής ισότητας γίνει ατζέντα εξουσίας. Δεν γίνεται ο πρωθυπουργός της χώρας να μοιράζει 617 εκατ. Ευρώ στους συνταξιούχους και όχι σε μέτρα που αφορούν τους νέους ανθρώπους. Παντού ακούς μία ρητορική ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να ζουν με την σύνταξη του παππού και της γιαγιάς, το χαρτζιλίκι των γονιών, τα 300 ευρώ και μαύρα. Και ακόμα και αν σαν νέοι επιστήμονες τολμήσουν να ξεκινήσουν βιβλία για να ασκήσουν το επάγγελμα τους, θα πρέπει να πληρώσουν 7.000ευρώ ασφαλιστικές εισφορές ακόμα και με μηδέν εισόδημα. Και δεν πειράζει, αν δεν τα δώσουν τώρα θα τα δώσουν αργότερα και με τόκο. Έτσι δεν γυρίζουν οι νέοι άνθρωποι πίσω. Έτσι όλο και περισσότεροι θα φύγουν. Και θα μείνει η Ελλάδα μία χώρα συνταξιούχων.

Πώς μπορεί να σπάσει ο κύκλος της απαισιοδοξίας και της απογοήτευσης;

Δεν πιστεύω στις φράσεις τύπου: «Πρώτα από όλα, χρειάζεται, να πιστέψουμε στον εαυτό μας» που συχνά- πυκνά διαβάζουμε σε τέτοιου τύπου ερωτήσεις. Μου φαίνονται κενές και ανούσιες. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ψυχολογικό. Είναι θεσμικό, πολιτικό οικονομικό. Για να προχωρήσουμε Μπροστά ως χώρα θα πρέπει να δουλέψουμε σκληρά και με σχέδιο. Αυτό μας λείπει κυρίως. Το σχέδιο όπου θα δείξει την φυγή της χώρας προς τα μπροστά και θα υπηρετηθεί από ανθρώπους που έχουν μάθει και να δουλεύουν σκληρά αλλά και να μην συμβιβάζονται με τα κατεστημένα. Τότε και μόνο τότε θα σπάσει ο κύκλος της αισιοδοξίας και της απογοήτευσης.

Βιογραφικό :

H Κωνσταντίνα Σπυροπουλου είναι  Γεωπόνος-Επιστήμονας Τροφίμων με ειδίκευση στην Μικροβιολογία Τροφίμων. Εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων στον Αγροτοδιατροφικό τομέα. Έχει διατελέσει υπεύθυνη της Ομάδας έργου της ΕΔΟΕΕ (Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Ελαιολάδου και Ελιάς), εκπρόσωπος της σε ομάδες εργασίας του ΥΠΑΑΤ για τον ελαιοκομικό κλάδο, τεχνική Υπεύθυνος και Υπεύθυνος Ποιότητας του Διαπιστευμένου από τον ΕΣΥΔ Οργανοληπτικού Εργαστηρίου Αξιολόγησης και Κατάταξης Παρθένων Ελαιολάδων της ΕΔΟΕΕ και συντονίστρια των προγραμμάτων που έχει εκπονήσει η ΕΔΟΕΕ από το 2006 έως το καλοκαίρι του 2014. Έχει διατελέσει Γραμματέας της Αστικής Μη κερδοσκοπικής εταιρείας “Σύμπραξη MIG-ΕΔΟΕΕ για την αποκατάσταση των πυρόπληκτων ελαιώνων” όπου διαχειρίστηκε το σύνολο του χορηγικού έργου της MIG για τον σκοπό αυτό. Έχει εργασθεί ως σύμβουλός ποιότητας και υπεύθυνη έργων σε διάφορες εταιρείες και οργανώσεις. Έχει υλοποιήσει πάνω από 80 εκπαιδεύσεις παραγωγών σε συστήματα ολοκληρωμένης Διαχείρισης του Ελαιοκομικού τομέα και στην Βιολογική Κτηνοτροφία. Έχει υπάρξει εισηγήτρια σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Έχει πιστοποιηθεί ως lead auditor για τα συστήματα ISO 9000, ISO 22000 και ISO 17025. Επίσης έχει παρακολουθήσει πάνω από 10 επιστημονικά και τεχνικά σεμινάρια σχετικά με τα τρόφιμα ενώ έχει εργαστεί ως ερευνήτρια και στα πλαίσια του Διδακτορικού της σε εργασήρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η Κωνσταντίνα είναι αντιπρόεδρος του πολιτικού φορέα Μπροστά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Γιώργος Βερνίκος: “Οι παραγωγικές τάξεις να αποκτήσουμε μία ενιαία θέση σε κρίσιμα θέματα για τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας μας”

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δημήτρης Εφραίμογλου : «Η Ελλάδα δεν περιμένει να της δώσουν τη θέση που της αξίζει αλλά την κερδίζει με το σπαθί της»

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Αλέξανδρος Αγγελόπουλος: «Το Brand της χώρας θα χτιστεί παράλληλα με το brand του Έλληνα»